مسعود زارعیان روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا در پاسخ به سوالی در خصوص علت کاهش تولید آثار ماندگار در سینمای ایران مانند آنچه در دهه ۶۰ و ۷۰ تولید شد افزود: اگر بخواهیم تحلیلی از وضعیت کنونی سینمای ایران ارائه دهیم شاید این طور تصور شود که در سالهای گذشته فیلمهای مهمتر، درخشان‌تر، ماندگارتر و مخاطب پسندتری تولید می‌شد، اما طیف ۲۰ تا ۳۰ فیلمی که در جشنواره فجر امسال به نمایش درآمد، عمده آنها فیلمهایی بودند که نمی‌توان به آنها به عنوان یک اثر ماندگار نگاه کرد.

وی در تشریح دلایل ادعای خود اظهار کرد: زمانی که سینمای ایران به سمت اقتصاد نفتی پیش می‌رود، نهادهای دولتی، حمایتگر سینما می‌شوند و بخش خصوصی در سینما ضعیف می‌گردد از این رو در این شرایط، جنبه هنری سینما کمرنگ می شود و سینما فارغ از پیام‌هایی که قرار است منتقل کند، دیگر قدرت جذب مخاطب خود را از دست می دهد، قصه ها به سمت شعار می روند چرا که قرار است نیاز آن نهاد دولتی را تامین کنند و طبیعی است بودجه ها نیز به سمت سینمایی می رود که به آن «سینمای نفتی» گفته می‌شود لذا سینمای مستقل ضعیف تر و لاغرتر می‌ شود.

عضو انجمن صنفی کارگردانان مستند سینمای ایران گفت: در سالهای اخیر فیلم جدی کمتری داشتیم که بتوانیم از آن به عنوان اثری یاد کنیم که نهادی پشت سر آن قرار گرفته و توانسته در جذب مخاطب موثر باشد یا این که در جشنواره های متعدد بدرخشد، یکی از دلایل آن مسایل اقتصادی است زیرا خیلی از فیلمسازان اصیل به سبب جریان‌های اجتماعی از سینما فاصله گرفتند و دلسرد شدند، از سوی دیگر بها دادن به سینمای کمدی به شدت افزایش یافته است.

زارعیان افزود: در این شرایط فیلمهای مستقل و توانمند به لحاظ قصه گویی و روایت نتوانستند جایگاه درستی را در گیشه پیدا کنند و فرصت بروز و ظهور داشته باشند و طبیعی است که سینمادار هم به سراغ ساخت فیلمهایی می رود که فروش یا به اصطلاح گیشه خوبی داشته باشند از این رو سینماگران توانمند هم به سمت سینمای گیشه رفتند نه سینمای اندیشه و از خلق آثار ماندگار دور ماندند.

وی اضافه کرد: پیشتر، فیلمساز، پنج سال روی فیلمنامه تمرکز می‌کرد و بعد که تمام نقاط ضعف فیلمنامه گرفته می‌شد، ۶ تا هفت سال طول می‌کشید که به تولید برسد و طبیعی است که این اثر، مخاطب بهتری نیز دارد زیرا فیلمساز با فیلمنامه و فیلم زندگی کرده و همه ضعفهای آن را شناخته و رفع کرده است و در نهایت اثری خلق می‌کند که می‌تواند مخاطب زیادی را جذب کند و فروش خوبی داشته باشد و فیلمهایی مانند «آژانس شیشه‌ای» یا بسیاری دیگر از فیلمهای ماندگار تاریخ سینمای ایران این گونه بوده‌اند.

این فیلمساز گفت: زمانی که فرصت برای دیده شدن آثار خوب سینمایی و هنری از دست می‌رود، سینما به سمت کمدی سوق یافته و منابع برای تولید فیلمهای هنری دچار کمبود می‌شود و در مقابل فیلمهای کمدی با بودجه زیادی ساخته می‌شوند اما آثار خوبی به لحاظ اصول سینمایی و زیبایی شناسی نیستند.

زارعیان خلا آموزش را از دیگر دلایلی برشمرد که باعث کاهش آثار ماندگار در سینمای ایران شده است و متاسفانه در سیاستگزاری‌های کلان کشور نتوانستیم فضای سینما را به سمتی ببریم که دانش محور باشد از این رو فیلمسازان مستقل به سمت تولید فیلمهایی با نگاه جشنواره‌ای سوق می‌یابند و بر این آثار نگاه جشنواره‌ای حاکم است، شخصیتهای کاغذی دارند که فاقد اصالت هستند، دیالوگها در دهانشان به درستی جا نمی گیرد و در واقع نگاه جشنواره‌ای بر شکل و روند زندگی و زیست کارگردان‌ها حاکم شده است.