شناسهٔ خبر: 71393940 - سرویس استانی
نسخه قابل چاپ منبع: ایسنا | لینک خبر

در طرحی توسط مرکز افکارسنجی جهاد دانشگاهی خراسان رضوی بررسی شد

میزان آگاهی مردم از علائم هشدار دهنده سرطان چقدر است؟

مدیر مرکز افکار سنجی سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی با بیان اینکه یکی از چالش‌های اصلی در کنترل بیماری سرطان، کمبود آگاهی عمومی درباره علائم هشداردهنده سرطان و نقش سبک زندگی سالم در پیشگیری از آن است، نتایج یک نظرسنجی در رابطه با بررسی میزان آگاهی مردم از علائم هشدار دهنده سرطان و ارزیابی سبک زندگی آن‌ها را تشریح کرد.

صاحب‌خبر -

راضیه آذرنیا در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سرطان یکی از مهم‌ترین چالش‌های بهداشتی در قرن حاضر است که تأثیرات عمیق و گسترده‌ای بر سلامت فردی و جامعه دارد؛ بر اساس آمارهای سازمان جهانی بهداشت (WHO)، بیش از ۳۰ تا ۵۰ درصد از موارد سرطان با تشخیص به‌موقع و پیشگیری قابل اجتناب هستند.

وی افزود: یکی از چالش‌های اصلی در کنترل این بیماری، کمبود آگاهی عمومی درباره علائم هشداردهنده سرطان و نقش سبک زندگی سالم در پیشگیری از آن است؛ بیماری بسیاری از افراد به دلیل ناآگاهی از علائم اولیه سرطان، در مراحل پیشرفته‌تر بیماری تشخیص داده می‌شود که این موضوع شانس بهبودی را کاهش و هزینه‌های درمانی را به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.

مدیر مرکز افکار سنجی سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی ادامه داد: از سوی دیگر، سبک زندگی ناسالم، از جمله تغذیه نامناسب، کم‌تحرکی، مصرف دخانیات و الکل و قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی خطرساز، به طور مستقیم با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است؛ تحقیقات نشان می‌دهند که تغییرات ساده در سبک زندگی، مانند افزایش فعالیت بدنی، مصرف غذاهای سالم و اجتناب از مواد سرطان‌زا، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

وی خاطرنشان کرد: بر همین اساس، مرکز افکارسنجی جهاد دانشگاهی خراسان رضوی به  بررسی میزان آگاهی مردم از علائم هشداردهنده سرطان و ارزیابی سبک زندگی آن‌ها پرداخته است.

آذرنیا گفت: زمان اجرای  این طرح، دی ماه ۱۴۰۳ و جامعه آماری، شهروندان مشهدی بوده‌اند؛ حجم نمونه ۶۰۰ نفر و به روش پیمایش حضوری انجام شده است.

 وجود توده، بیشترین میزان آگاهی در بین علائم هشدار دهنده

مدیر مرکز افکار سنجی سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی افزود: نتایج این نظرسنجی نشان داده است که بیشترین میزان آگاهی در بین علائم هشدار دهنده مربوط به وجود توده در پستان و یا سایر اعضا بوده است، همچنین اکثریت شهروندان(بیش از ۶۰ درصد) درد مداوم و یا گاها شدید، التیام دیرهنگام زخم، مشکل داشتن در هضم و جذب غذا (سوء هاضمه)، سرفه‌های مکرر و یا خشونت و تغییر در صدا را علامت هشدار دهنده سرطان نمی‌دانستند.

میزان آگاهی مردم از علائم هشدار دهنده سرطان چقدر است؟

آذرنیا اظهار کرد: به طور کلی نمره  آگاهی از علائم هشداردهنده سرطان در دامنه ۱ تا ۱۰  عدد ۵.۱۳ است، نمره آگاهی از علائم بیماری سرطان در بین زنان بیشتر از مردان و در گروه سنی ۴۱ تا ۵۲ سال بیشتر از سایر افراد است، همچنین با افزایش سطح تحصیلات، آگاهی از علائم هشدار دهنده سرطان بیشتر شده است.

مدیر مرکز افکار سنجی سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر بررسی سبک زندگی سالم، از جمله تغذیه مناسب، ورزش روزانه، عدم مصرف دخانیات و الکل، عدم نوشیدن چای داغ،  محافظت از خود  در برابر آفتاب و عوامل استرس‌زا  و عدم مصرف غذاهای سرخ شده، فست فودی و حاوی مواد نگهدارنده نشان داد که  به جز مصرف نوشیدنی الکلی و دخانیات سایر موارد در حدود متوسط  و کمتر رعایت می‌شود .

وی افزود: مقایسه رعایت موارد مرتبط با سبک زندگی سالم نشان داده که زنان بیشتر از مردان در تمامی موارد سبک زندگی سالمی را رعایت می‌کنند و گروه سنی ۱۷ تا ۲۸ سال بیشتر از سایر افراد از غذاهای فست فودی، سرخ شده، دخانیات و نوشیدنی الکلی استفاده می‌کنند و گروه سنی ۵۳ تا ۶۵ سال سبک زندگی سالم‌تری را دارند.

آذرنیا بیان کرد: در مجموع  ۳۵.۲ درصد افراد در بین خانواده و خویشان درجه یک، بیمار مبتلا به سرطان داشته‌اند به طوری که  سابقه درگیری با بیماری سرطان در بین افراد درجه یک خانواده ۱۷.۵ درصد و در بین خویشاوندان درجه یک ۱۴.۷ درصد بوده است.

وی ادامه داد: پدران ۲۱ درصد و مادران ۱۳.۲ درصد افراد مورد بررسی درگیر بیماری سرطان بوده‌اند و  در بین این افراد، بیشترین نوع سرطان، سرطان معده، سپس پستان، خون  و روده بزرگ بوده است.

  مدیر مرکز افکار سنجی سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی گفت: ۷۰.۲ درصد نمونه مورد بررسی تا کنون معاینات غربالگری سرطان انجام نداده‌اند و بیشترین منبع کسب اطلاعات لازم در خصوص پیشگیری از بیماری سرطان اینترنت  و شبکه‌های مجازی بوده است.

وی ابراز امیدواری کرد: نتایج این نظرسنجی بتواند به شناسایی شکاف‌های اطلاعاتی در جامعه کمک کند، همچنین سیاست‌گذاران و متخصصان حوزه سلامت را در طراحی برنامه‌های آموزشی و پیشگیرانه مؤثرتر یاری رساند.

انتهای پیام