به گزارش تابناک، می‌خواستیم با حضور در محل بینیم چه راه‌هایی برای پیشگیری از وقوع این اتفاقات تلخ وجود دارد، اما نشد. حافظه دوربین‌مان خیلی محترمانه توقیف شد.‌ می‌خواستیم بپرسیم چرا این اتفاق افتاد؟ مشکل از کجا بود؟ چرا در قلب تهران، جایی‌که ۱۵ هزار پدر و مادر جگر گوشه‌هایشان را با هزار امید و آرزو فرستاده‌اند، نباید امن باشد؟ برای اینکه این اتفاق تلخ دوباره نیفتد چه کنیم؟

مخاطب این سوال همه ما هستیم؛ شهرداری، پلیس، رسانه‌ها، وزارت نیرو، وزارت علوم، دانشگاه تهران و هر کسی که این اتفاق با آن ارتباط دارد... می‌خواستیم بپرسیم چرا کلانتری و نیرو‌های گشت پلیس در محدوده جنایت حضور نداشتند؟ می‌خواستیم نشان دهیم کجای خیابان امیرآباد شمالی، روشنایی ندارد و نقطه‌های کور دوربین‌های نظارتی است. می‌خواستیم بپرسیم چرا باید هر دانشجوی کوله‌داری تبدیل به یک هدف برای خفت‌گیر‌ها شود؟ آن هم در امیرآباد شمالی؟ می‌خواستیم بپرسیم که روشنایی امیرآباد شمالی هم به اندازه پاستور و بهارستان مهم است؟
 

آقای پزشکیان! شما هر جا که می‌روید دستور خاموش کردن لامپ‌های اضافه را می‌دهید. شما که شخصیتی دانشگاهی هستید باید به طور مستقیم به ماجرا وارد شوید و این بار دستور بدهید لامپ‌های اضافه‌ای در خیابان امیرآباد شمالی روشن شود. این وضع خیابان امیرآباد شمالی قابل قبول نیست...

راستی اگر شما جای قاضی بودید چه حکمی برای آن دو جانی صادر می‌کردید؟