می‌خواستیم با حضور در محل بینیم چه راه‌هایی برای پیشگیری از وقوع این اتفاقات تلخ وجود دارد،، اما نشد. حافظه دوربین‌مان خیلی محترمانه توقیف شد.‌
می‌خواستیم بپرسیم چرا این اتفاق افتاد؟ مشکل از کجا بود؟ چرا در قلب تهران، جایی که ۱۵ هزار پدر و مادر جگر گوشه‌هایشان را با هزار امید و آرزو به آن فرستاده‌اند، نباید امن باشد؟  برای اینکه این اتفاق تلخ دوباره نیفتد چه کار کنیم؟

 
 مخاطب این سوال همه ما هستیم: شهرداری، پلیس، ما رسانه ها، وزارت نیرو، وزارت علوم دانشگاه تهران و هر کس که این اتفاق با آن ارتباط دارد...می‌خواستیم بپرسیم چرا کلانتری و نیرو‌های گشت پلیس در محدوده جنایت حضور نداشتند؟ می‌خواستیم نشان دهیم کجای خیابان امیر آباد شمالی، روشنایی ندارد و نقطه کور دوربین‌های نظارتی است...میخواستیم بپرسیم چرا باید هر دانشجوی کوله‌داری تبدیل به یک تارگت برای خفتگیر‌ها شود؟ آن هم در خیابان امیرآباد شمالی؟
‌
می‌خواستیم بپرسیم که روشنایی امیرآباد شمالی به اندازه پاستور و بهارستان هم مهم است؟
 

آقای پزشکیان! شما هرجا می‌روید دستور خاموش کردن لامپ‌های اضافه را می‌دهید شما که دانشگاهی هستید این بار باید مستقیماً به ماجرا وارد شوید و اتفاقاً دستور بدهید لامپ‌های اضافه‌ای در خیابان امیرآباد شمالی روشن شود این وضع خیابان امیرآباد شمالی قابل قبول نیست...

راستی اگر شما جای قاضی بودید چه حکمی برای آن دو جانی صادر می‌کردید؟