به گزارش حوزه استان ها خبرگزاری تقریب، محمدمهدی عبدالملکی در یادداشت خود نوشت:
بشر از زمانی که حضرت آدم با وسوسه شیطان مرتکب ترک اولی شد و میوه درخت ممنوعه را تناول کرد وباعث شد تا آن همه نعمت ورفاه وآسایش را از دست بدهد دائماً در پی بازگشت به همان زندگی است ودر تحول تاریخی بشر بعنوان آرمان‌گرایی ورسیدن به آرمان شهر یا مدینه فاضله یا اتوپیای رؤیایی خود بوده است.
پیامبران الهی راه رسیدن به این آرمان شهر را به بشر نشان داده اند وآن کلمه طیبه توحید است (قولوا لا اله الا الله تفلحوا) یعنی توحید یگانه دانستن خدا وایمان به این اصل راه سعادت بشر را تضمین می‌کند.
در حدیث مشهور سلسله الذهب که امام هشتم علی ابن موسی الرضا علیه السلام در نیشابور بیان نمود دال بر همین مصداق بارز است وآنچه که شرط سلامت ضمانت این راه است را بیان نمود که شرط آن پیروی از اهل بیت علیهم السلام است انامن شروطها...
انتظار ذاتی وجود بشر و در نهاد جمله انسانها نهفته و عامل حرکت و پویایی و فعالیت ایشان به سوی سازندگی و رشد و کمال است، و فرو کش نمودن نیروی پر قدرت انتظار و امید در وجود فرد و تسلط یأس بر وی به معنی رسیدن به نقطه پایان حیات سازنده فکری و عملی او خواهد بود. نوع انتظارها در میان افراد بشر بر اساس تفکر، جهان بینی و فرهنگ هر فرد متفاوت بوده و در نتیجه ارزش، قدرت انگیزش و تقدس آن نیز متفاوت خواهد بود.
حاکمیت حقیقت، عدالت و معنویت بر زندگی همه افراد بشر و در نهایت، سعادت و نیکبختی همه بندگان خدا و دستیابی به مدینه فاضله، مقدس ترین و برترین آرزو و انتظاری است که با زندگی مظلومان و مؤمنان در طول تاریخ، عجین شده و امیدوار کننده ترین بشارتی است که همه اولیا و انبیا برای پیروان خویش به ارمغان آورده اند و در کتب مقدسشان نیز درج گردیده است.
اندیشه تشکیل چنین جامعه ای به وسیله شخصیتی مقدس و عالیقدر که در روایات متواتر اسلامی از او به مهدی تعبیر شده است، اندیشه ای است که کم و بیش همه فرق و مذاهب اسلامی نیز با تفاوتها و اختلافهایی بدان مؤمن و معتقدند؛ زیرا انتظار در اسلام، به عنوان یک اصل مسلم اعتقادی مطرح است. به خصوص در مکتب اهل بیت (علیهم السلام) انتظار، از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و تأکید فراوانی از سوی ائمه اطهار (علیهم السلام) بر ضرورت و لزوم انتظار فرج صورت گرفته است.
در معارف بلند و جاوید اسلام، آرزوی ظهور منجی همت وتلاش مردم را تقویت و درراه رسیدن به جامعه متعادل وعدالت گستر مضاعف می نماید واین عقیده قرار داده شده تا به واسطه ظلم و تعدی و نواقص اجتماعی بشر، یاس وناامیدی پیش نیاید و انسان دچار یأس و سرخوردگی و رکود نگردد و زندگی اجتماعی را برای همیشه تاریک و ناراحت کننده نبیند؛ چه کوچک ترین اثر بدبینی، بی رغبتی به خدمات اجتماعی و دلسردی از اقدام به کارهای عام المنفعه و نیکوست.
پس توجه دادن مردم به آینده درخشان و دولت حق جزء عقیده قرار داده شده و انتظار را از عبادات دانسته تا مسلمانان حق پرست بر اثر ظلم و تعدی زمامداران خود پرست و تسلط دولتهای باطل و تحولات اجتماعی بزرگ و حکومت ملل ماده پرست اعم از شرقی و غربی خود را نبازند و دل قوی دارند و جمعیت را آماده نمایند و متوجه باشند که حق دارای نیروی بس عظیم و قدرت شدیدی است که بالاخره خود را ظاهر می سازد.
اما باید تلاش مجاهده صورت گیرد وانتظار به این معناست کسی شب نمی‌نشیند با امید اینکه فردا روز می شود آفتاب همه جا را منور می کند بلکه باید تلاش کند شب خودرا روشن نماید به امید رسیدن به صبح روشن یأس و ناامیدی نه تنها مانع از کارهای اصلاحی و پیشرفت جوامع می گردد که گاه باعث انحلال جریان موجود جامعه و عدم مقاومت در برابر آن می شود.
قیام حضرت ولی عصر (علیه السلام) قیامی مردمی و وابسته به تلاش ملت است.
آمادگی مردم نه تنها برای قیام و انقلاب مهدی (علیه السلام) ضرورت دارد بلکه شایستگی آنان برای ارتباط مستقیم با وجود مقدس حضرت ولی عصر (علیه السلام) نیز شرطی اساسی است؛ «چون میان قابلیتها و شایستگی‌های ذاتی مردم برای پذیرش امام معصوم (علیه السلام) و میزان حضور امام در جامعه ارتباطی متقابل وجود دارد. به هر اندازه که جامعه شایستگی و لیاقت خود را از دست داده و از ارزشهای الهی فاصله بگیرد، امام معصوم (علیه السلام) نیز که یکی از تجلیات رحمت الهی به شمار می آید، از جامعه فاصله گرفته و از حضور خود در جامعه می کاهد.
انتظار واقعی به معنای درک امام زمان(عج) است امام صادق علیه السلام می فرمایند کسی که زمان امام دوازدهم اهل بیت را درک کند همانند کسی است که در رکاب رسول خدا صلی الله علیه و آله شمشیر زده است .
در آن زمانی که فساد فراگیر می شود و اکثریت یا جمع کثیری را به آلودگی می کشاند، افراد پاک در یک بن بست سخت روانی قرار می گیرند، بن بستی که از یأس در اصلاحات سرچشمه می گیرد و این نومیدی ممکن است آنها را تدریجا به سوی فساد و همرنگی با محیط بکشاند و نتوانند خود را به صورت یک اقلیت صالح در برابر اکثریت ناسالم حفظ کنند. واینجاست که غيبت امام عصر ارواحنافداه یکی از امتحانات مردم است که در این آزمون چه کسانی می توانند باحفظ ایمان خود از فتنه ها عبور نمایند.
انتظار فرج ارزش انسانها را مشخص می‌کند معیار آنهارا تعیین می نماید؛ همان طور که پیشتر بیان شد، انتظار در معنای عام آن، عامل امید و حرکت است و هیچ انسانی از آن بی نیاز نمی باشد، انتظارها و آرزوهای افراد متفاوت است؛ «آرزوهای بلند، متعالی و ارزشمند، حکایت از کمال روح و رشد شخصیت انسانها و بلندای همت آنها می کند. به عکس، آرزوهای خرد، حقیر و بی ارزش، نشان از بی همتی و رشد نیافتگی افراد دارد.»
آرزوها انسان را به حرکت وا می دارند و به طور طبیعی هر چه همت بلندتر و آرزو، ارزشمندتر باشد حرکت و تلاش نیز از ارزش بیشتری برخوردار خواهد بود و چون انسان منتظر برترین و ارزشمندترین آرزوهای ممکن را داراست، به طور طبیعی از بهترین و والاترین ارزشها نیز برخوردارست؛ زیرا آرزوی نهایی انسان منتظر، حاکمیت دین خدا و مذهب اهل بیت (علیهم السلام) بر سراسر جهان، استقرار حکومت صالحان و مستضعفان در سراسر گیتی، کوتاه شدن دست ظالمان و مستکبران از گوشه گوشه جهان، برقراری نظام قسط و عدالت بر پهنه زمین و گسترش امنیت و رفاه در جای جای کره خاکی است. قطعا چنین آرزوی بلندی از ارزش و فضیلتی وصف ناپذیر برخوردار است. به شرط آنکه «منتظر» به تناسب آرزوی بلند خود از تلاش و کوشش برای تحقق هر چه زودتر این آرزو کوتاهی نکند.
فردی که در انتظار ظهور امام عصر (علیه السلام) است، از ظلم، فساد بی عدالتی، بی هویتی و سرگردانی جهان امروز آزرده بوده و به دنبال منتفی نمودن این وضع است و از طرف دیگر مشتاق رسیدن به حکومت حق و عدالت و معنویت می باشد.
بنابراین، از یک سو انتظار مانند یک بال پرواز است که بشر را برای پرواز به افق سعادت وامید می رساند؛ انتظار از سوی دیگر عامل تلاش برای هماهنگ کردن فرد و جامعه با حکومت موعود بوده، «مستلزم تلاش فراگیر فردی و اجتماعی در حوزه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، و نظامی است. تلاشی که اگر به واقع محقق شود، فرد و جامعه مصداق روایاتی خواهند شد که در آنها منتظران ظهور را با یاوران امام مهدی (علیه السلام) و حاضران در صحنه های نبرد عصر ظهور مقایسه کرده و اجر و ثواب و شأن و مرتبه آنها را یکسان دانسته اند.»
این انتظار، شخص را متعهد و مسئول می سازد که برای تحقق هدفهای اسلام و عملی شدن برنامه های دین، شب و روز کوشش نماید و فداکاری کند تا بلکه یک گام به سوی مقاصد اسلام جلو برود.
مهمترین اثر انتظار فرج، نزدیک شدن ظهور حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) و حکومت حق و عدل الهی است. پیروزی هر انقلاب و هر فعالیت اجتماعی، به یک سلسله شرایط و موقعیتهای عینی و خارجی بستگی دارد که بدون فراهم شدن آن شرایط نمی تواند به هدف خود برسد.
اگر چه قسمتی از شرایط و موقعیتهای انقلاب مهدی (علیه السلام) خدایی است و جنبه آسمانی دارد، اما اجرای کلی مأموریت او به گرد آمدن شرایط عینی و خارجی وابسته است آری سنت تغیرناپذیر الهی بر این است که اجرا و ایجاد تغییرات اصلاحی بستگی به عوامل خارجی، فضای مناسب و جو عمومی داشته باشد. پس با اینکه خدای بزرگ توانایی دارد همه مشکلات را برای پیام رسانهای آسمانی، هموار و به وسیله اعجاز فضای مناسب ایجاد کند، این روش را انتخاب نکرده است؛ زیرا انتخاب و ابتلا و رنجی که مایه تکامل انسان می شود، در صورتی تحقق می یابد که تحولات، طبیعی و مطابق با شرایط خارجی باشد.
"لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر أن الارض یرثها عبادی الصالحون" و این وعده الهی است که محقق خواهد شد اما در این مسیر این ما هستیم که باید راه درست را تشخیص دهیم ودر مسیر درست قرار بگیریم. همان صراط مستقیم که راه انبیاء وشهدا و صدیقین است که راه مبین آشکار می باشد.
انتهای پیام/
∎
بشر از زمانی که حضرت آدم با وسوسه شیطان مرتکب ترک اولی شد و میوه درخت ممنوعه را تناول کرد وباعث شد تا آن همه نعمت ورفاه وآسایش را از دست بدهد دائماً در پی بازگشت به همان زندگی است ودر تحول تاریخی بشر بعنوان آرمان‌گرایی ورسیدن به آرمان شهر یا مدینه فاضله یا اتوپیای رؤیایی خود بوده است.
پیامبران الهی راه رسیدن به این آرمان شهر را به بشر نشان داده اند وآن کلمه طیبه توحید است (قولوا لا اله الا الله تفلحوا) یعنی توحید یگانه دانستن خدا وایمان به این اصل راه سعادت بشر را تضمین می‌کند.
در حدیث مشهور سلسله الذهب که امام هشتم علی ابن موسی الرضا علیه السلام در نیشابور بیان نمود دال بر همین مصداق بارز است وآنچه که شرط سلامت ضمانت این راه است را بیان نمود که شرط آن پیروی از اهل بیت علیهم السلام است انامن شروطها...
انتظار ذاتی وجود بشر و در نهاد جمله انسانها نهفته و عامل حرکت و پویایی و فعالیت ایشان به سوی سازندگی و رشد و کمال است، و فرو کش نمودن نیروی پر قدرت انتظار و امید در وجود فرد و تسلط یأس بر وی به معنی رسیدن به نقطه پایان حیات سازنده فکری و عملی او خواهد بود. نوع انتظارها در میان افراد بشر بر اساس تفکر، جهان بینی و فرهنگ هر فرد متفاوت بوده و در نتیجه ارزش، قدرت انگیزش و تقدس آن نیز متفاوت خواهد بود.
حاکمیت حقیقت، عدالت و معنویت بر زندگی همه افراد بشر و در نهایت، سعادت و نیکبختی همه بندگان خدا و دستیابی به مدینه فاضله، مقدس ترین و برترین آرزو و انتظاری است که با زندگی مظلومان و مؤمنان در طول تاریخ، عجین شده و امیدوار کننده ترین بشارتی است که همه اولیا و انبیا برای پیروان خویش به ارمغان آورده اند و در کتب مقدسشان نیز درج گردیده است.
اندیشه تشکیل چنین جامعه ای به وسیله شخصیتی مقدس و عالیقدر که در روایات متواتر اسلامی از او به مهدی تعبیر شده است، اندیشه ای است که کم و بیش همه فرق و مذاهب اسلامی نیز با تفاوتها و اختلافهایی بدان مؤمن و معتقدند؛ زیرا انتظار در اسلام، به عنوان یک اصل مسلم اعتقادی مطرح است. به خصوص در مکتب اهل بیت (علیهم السلام) انتظار، از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و تأکید فراوانی از سوی ائمه اطهار (علیهم السلام) بر ضرورت و لزوم انتظار فرج صورت گرفته است.
در معارف بلند و جاوید اسلام، آرزوی ظهور منجی همت وتلاش مردم را تقویت و درراه رسیدن به جامعه متعادل وعدالت گستر مضاعف می نماید واین عقیده قرار داده شده تا به واسطه ظلم و تعدی و نواقص اجتماعی بشر، یاس وناامیدی پیش نیاید و انسان دچار یأس و سرخوردگی و رکود نگردد و زندگی اجتماعی را برای همیشه تاریک و ناراحت کننده نبیند؛ چه کوچک ترین اثر بدبینی، بی رغبتی به خدمات اجتماعی و دلسردی از اقدام به کارهای عام المنفعه و نیکوست.
پس توجه دادن مردم به آینده درخشان و دولت حق جزء عقیده قرار داده شده و انتظار را از عبادات دانسته تا مسلمانان حق پرست بر اثر ظلم و تعدی زمامداران خود پرست و تسلط دولتهای باطل و تحولات اجتماعی بزرگ و حکومت ملل ماده پرست اعم از شرقی و غربی خود را نبازند و دل قوی دارند و جمعیت را آماده نمایند و متوجه باشند که حق دارای نیروی بس عظیم و قدرت شدیدی است که بالاخره خود را ظاهر می سازد.
اما باید تلاش مجاهده صورت گیرد وانتظار به این معناست کسی شب نمی‌نشیند با امید اینکه فردا روز می شود آفتاب همه جا را منور می کند بلکه باید تلاش کند شب خودرا روشن نماید به امید رسیدن به صبح روشن یأس و ناامیدی نه تنها مانع از کارهای اصلاحی و پیشرفت جوامع می گردد که گاه باعث انحلال جریان موجود جامعه و عدم مقاومت در برابر آن می شود.
قیام حضرت ولی عصر (علیه السلام) قیامی مردمی و وابسته به تلاش ملت است.
آمادگی مردم نه تنها برای قیام و انقلاب مهدی (علیه السلام) ضرورت دارد بلکه شایستگی آنان برای ارتباط مستقیم با وجود مقدس حضرت ولی عصر (علیه السلام) نیز شرطی اساسی است؛ «چون میان قابلیتها و شایستگی‌های ذاتی مردم برای پذیرش امام معصوم (علیه السلام) و میزان حضور امام در جامعه ارتباطی متقابل وجود دارد. به هر اندازه که جامعه شایستگی و لیاقت خود را از دست داده و از ارزشهای الهی فاصله بگیرد، امام معصوم (علیه السلام) نیز که یکی از تجلیات رحمت الهی به شمار می آید، از جامعه فاصله گرفته و از حضور خود در جامعه می کاهد.
انتظار واقعی به معنای درک امام زمان(عج) است امام صادق علیه السلام می فرمایند کسی که زمان امام دوازدهم اهل بیت را درک کند همانند کسی است که در رکاب رسول خدا صلی الله علیه و آله شمشیر زده است .
در آن زمانی که فساد فراگیر می شود و اکثریت یا جمع کثیری را به آلودگی می کشاند، افراد پاک در یک بن بست سخت روانی قرار می گیرند، بن بستی که از یأس در اصلاحات سرچشمه می گیرد و این نومیدی ممکن است آنها را تدریجا به سوی فساد و همرنگی با محیط بکشاند و نتوانند خود را به صورت یک اقلیت صالح در برابر اکثریت ناسالم حفظ کنند. واینجاست که غيبت امام عصر ارواحنافداه یکی از امتحانات مردم است که در این آزمون چه کسانی می توانند باحفظ ایمان خود از فتنه ها عبور نمایند.
انتظار فرج ارزش انسانها را مشخص می‌کند معیار آنهارا تعیین می نماید؛ همان طور که پیشتر بیان شد، انتظار در معنای عام آن، عامل امید و حرکت است و هیچ انسانی از آن بی نیاز نمی باشد، انتظارها و آرزوهای افراد متفاوت است؛ «آرزوهای بلند، متعالی و ارزشمند، حکایت از کمال روح و رشد شخصیت انسانها و بلندای همت آنها می کند. به عکس، آرزوهای خرد، حقیر و بی ارزش، نشان از بی همتی و رشد نیافتگی افراد دارد.»
آرزوها انسان را به حرکت وا می دارند و به طور طبیعی هر چه همت بلندتر و آرزو، ارزشمندتر باشد حرکت و تلاش نیز از ارزش بیشتری برخوردار خواهد بود و چون انسان منتظر برترین و ارزشمندترین آرزوهای ممکن را داراست، به طور طبیعی از بهترین و والاترین ارزشها نیز برخوردارست؛ زیرا آرزوی نهایی انسان منتظر، حاکمیت دین خدا و مذهب اهل بیت (علیهم السلام) بر سراسر جهان، استقرار حکومت صالحان و مستضعفان در سراسر گیتی، کوتاه شدن دست ظالمان و مستکبران از گوشه گوشه جهان، برقراری نظام قسط و عدالت بر پهنه زمین و گسترش امنیت و رفاه در جای جای کره خاکی است. قطعا چنین آرزوی بلندی از ارزش و فضیلتی وصف ناپذیر برخوردار است. به شرط آنکه «منتظر» به تناسب آرزوی بلند خود از تلاش و کوشش برای تحقق هر چه زودتر این آرزو کوتاهی نکند.
فردی که در انتظار ظهور امام عصر (علیه السلام) است، از ظلم، فساد بی عدالتی، بی هویتی و سرگردانی جهان امروز آزرده بوده و به دنبال منتفی نمودن این وضع است و از طرف دیگر مشتاق رسیدن به حکومت حق و عدالت و معنویت می باشد.
بنابراین، از یک سو انتظار مانند یک بال پرواز است که بشر را برای پرواز به افق سعادت وامید می رساند؛ انتظار از سوی دیگر عامل تلاش برای هماهنگ کردن فرد و جامعه با حکومت موعود بوده، «مستلزم تلاش فراگیر فردی و اجتماعی در حوزه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، و نظامی است. تلاشی که اگر به واقع محقق شود، فرد و جامعه مصداق روایاتی خواهند شد که در آنها منتظران ظهور را با یاوران امام مهدی (علیه السلام) و حاضران در صحنه های نبرد عصر ظهور مقایسه کرده و اجر و ثواب و شأن و مرتبه آنها را یکسان دانسته اند.»
این انتظار، شخص را متعهد و مسئول می سازد که برای تحقق هدفهای اسلام و عملی شدن برنامه های دین، شب و روز کوشش نماید و فداکاری کند تا بلکه یک گام به سوی مقاصد اسلام جلو برود.
مهمترین اثر انتظار فرج، نزدیک شدن ظهور حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) و حکومت حق و عدل الهی است. پیروزی هر انقلاب و هر فعالیت اجتماعی، به یک سلسله شرایط و موقعیتهای عینی و خارجی بستگی دارد که بدون فراهم شدن آن شرایط نمی تواند به هدف خود برسد.
اگر چه قسمتی از شرایط و موقعیتهای انقلاب مهدی (علیه السلام) خدایی است و جنبه آسمانی دارد، اما اجرای کلی مأموریت او به گرد آمدن شرایط عینی و خارجی وابسته است آری سنت تغیرناپذیر الهی بر این است که اجرا و ایجاد تغییرات اصلاحی بستگی به عوامل خارجی، فضای مناسب و جو عمومی داشته باشد. پس با اینکه خدای بزرگ توانایی دارد همه مشکلات را برای پیام رسانهای آسمانی، هموار و به وسیله اعجاز فضای مناسب ایجاد کند، این روش را انتخاب نکرده است؛ زیرا انتخاب و ابتلا و رنجی که مایه تکامل انسان می شود، در صورتی تحقق می یابد که تحولات، طبیعی و مطابق با شرایط خارجی باشد.
"لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر أن الارض یرثها عبادی الصالحون" و این وعده الهی است که محقق خواهد شد اما در این مسیر این ما هستیم که باید راه درست را تشخیص دهیم ودر مسیر درست قرار بگیریم. همان صراط مستقیم که راه انبیاء وشهدا و صدیقین است که راه مبین آشکار می باشد.
انتهای پیام/