در میان صفحات نورانی قرآن کریم، آیاتی نهفته‌اند که بسان چراغ‌هایی فروزان، راه حقیقت را برای جویندگان روشن می‌سازند. یکی از اسرارآمیزترین و امیدبخش‌ترین موضوعاتی که در کلام وحی به آن اشاره شده، وعده الهی درباره آینده‌ای است که در آن، زمین از ظلم و ستم پاک خواهد شد و عدالت در سراسر گیتی گسترده خواهد گشت.
ایکنا به انگیزه میلاد با سعادت حضرت مهدی موعود(عج) در رابطه با مقوله نشانه‌های ظهور حضرت حجت(عج) در قرآن کریم به گفت‌وگو با حجت‌الاسلام والمسلمین محمد فاضلی کدکنی، استاد حوزه علمیه و از پژوهشگران نامی حوزه دین پرداخته است. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانیم و می‌بینیم.
ایکنا ـ در آغاز سخن لطفا در مورد مفهوم و جایگاه موعود و منجی در آخرالزمان کمی توضیح دهید.
در جهان بشریت و دنیای انسانیت، دو نفر از راهنمایان الهی و آسمانی به عنوان موعود جهان نامیده شده‌اند که قبل از ولادت ایشان، جهان بشریت به وسیله انبیای اولوالعزم(ع) و از طریق وحی از ظهور ایشان در عالم باخبر شدند. اولین موعود جهانی، وجود مبارک پیغمبر اکرم(ص) و موعود دوم نیز فرزند و یادگار بزرگوار ایشان حضرت مهدی(عج) هستند. انبیای گذشته که برای ارشاد و هدایت خلق آمده‌اند، به مرور زمینه را در رابطه با ظهور پیامبر خاتم(ص) و مهدی موعود(عج) آماده کرده و هر کدام مأموریت خود را در این زمینه ابلاغ کردهاند و این بشارت را به عنوان یک وعده مبارک الهی در رابطه با آینده و سرنوشت جهان بشریت به پیروان خود داده‌اند.
برای مثال این وعده الهی در کتاب آسمانی حضرت عیسی بن‌مریم(ع) یعنی انجیل نیز آمده است. در این کتاب آسمانی از قول حضرت عیسی(ع) این‌گونه بیان شده است که بعد از من آخرین فرستاده و پیامبر الهی ظهور خواهد کرد که او پیغمبر آخرالزمان بوده و تمام احکام الهی در آن زمان و با همه خصایص خود از سوی ایشان به مردم ابلاغ خواهد شد. قرآن مجید نیز به این بشارت حضرت عیسی(ع) اشاره کرده و می‌فرماید: «وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ؛ به فرستادهاى كه پس از من مىآيد و نام او احمد است بشارتگرم». پیامبر اکرم(ص) طبق بشارت کتب آسمانی و انبیای گذشته، به رسالت مبعوث شدند و دین کامل را به جهان بشریت عرضه داشتند. هر پیامبری برای اثبات نبوت و ارتباط خود با ذات اقدس احدیت باید سند معتبری ارائه دهد تا مشخص شود که مأموریت او از سوی خداوند است؛ لذا این سند محکم باید از سوی پیامبران ارائه شود تا مردم در گفته‌ها و هدایت‌های ایشان دچار تردید نشوند. مردم باید بدانند آنچه پیامبر می‌گوید، کلام حق و وحی بوده و مأموریت او از سوی ذات اقدس احدیت است تا در راه او جان و مال و زندگی خود را عرضه و فدا کرده و از او اطاعت محض داشته باشند.
خداوند متعال دو علامت و نشانه یعنی «علم و اعجاز» را از طرف خود برای پیامبران مقرر فرموده تا ایشان با این دو سند شناخته شوند. علم پیامبران همان علم لدنی است که از سوی پروردگار به ایشان اعطا شده است. پیامبران از سوی خداوند متعال، به صورت عالم و دانشمند به تمامی حقایق دنیا از مادر متولد می‌شوند و لذا دنیا این مسئله را درباره عیسی بن‌مریم(ع) و انبیای دیگر پذیرفته و این موضوع نیز غیر قابل انکار است. دشمنان و گمراهان به حضرت مریم(س) اتهامات فراوانی زدند؛ چراکه بارداری حضرت مریم(س) به اعجاز الهی صورت گرفت و ایشان همسری نداشتند. حضرت مریم(س) بانویی پاکداکن و سیدة نساء‌العالمین در زمان خود بودند که در قرآن کریم نیز یک سوره کامل به نام ایشان آمده است. دشمنان به مریم(س) تهمت زدند و او را اذیت کردند و از آن بانوی پاکدامن سؤال کردند که این فرزند نامشروع خود را چگونه به دنیا آورده‌ای؟ حضرت مریم(س) در پاسخ به گمراهان اشاره کردند که از خود کودک بپرسید که حضرت عیسی(ع) نیز در گهواره پاسخ آن‌ها را دادند.
در قرآن کریم آمده است که دشمنان گفتند، چگونه با این نوزاد سه روزه صحبت کنیم. «قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا؛ گفتند چگونه با كسى كه در گهواره و كودک است، سخن بگوييم». گمراهان بنی‌اسرائیل به شدت ناراحت شده و بین خود گفتند که مریم(س) ما را تمسخر کرده و از ما می‌خواهد که با فرزندی سه روزه سخن بگوییم. وقتی ایشان به نیت آزار حضرت مریم(س) به نزدیکی گهواره رسیدند، صدایی از گهواره برخواست و حضرت عیسی(ع) به زبان آمده و به ایشان فرمود: «قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا؛ منم بنده خدا به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است». لذا حضرت عیسی(ع) در گهواره سخن از کتاب به میان می‌آورد که همان علم لدنی است و خداوند متعال جلوه‌ای از خود در جهان زنده می‌کند و بنده خود یعنی حضرت عیسی(ع) را برای هدایت خلق می‌فرستد. نشانه بعدی اینکه وقتی حضرت عیسی(ع) رشد کرده و پیامبری خود را اعلام کردند، مردم از ایشان معجزه خواستند که آن حضرت معجزات متعددی همچون زنده کردن مردگان، شفای بیماران و ... ارائه کردند؛ این اعجاز و آن علم لدنی سند رسالت حضرت مسیح(ع) بود.
وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) برای اعلام رسالت خود در میان اعراب جاهلی و دنیای تاریک جهالت که تاریک‌ترین شب‌های دنیای انسانیت بوده است، علم الهی و اعجاز خداوندی ارائه داده‌اند. اعراب جاهل به شدت در تاریکی و جهل بودند و قتل، غارت، خونریزی و زنده به گور کردن دختران و ... از اعمال شنیع آن‌ها بود. آن‌ها کسانی بودند که به نیاکان خود افتخار می‌کردند و در جهل فرو رفته بودند. حضرت امیر(ع) در رابطه با آن دوران تاریک می‌فرمایند: «صَلِّ اللّهُمَّ عَلَى الدَّلِيلِ إِلَيْكَ فِي اللَّيْلِ الْأَلْيَلِ؛ خداوندا درود بفرست بر آن پیامبری که در تاریک‌ترین شب‌ها به رسالت مبعوث شد و جهان را به نور علم و دانش و قرآن منور کرد». سند حقانیت پیامبر اکرم(ص) قرآن کریم است و امتیاز ایشان بر دیگر انبیا(ع) به دلیل اینکه ایشان خاتم و اشرف انبیا بودند، این است که معجزه بزرگ ایشان مانند دیگر پیامبران، آنی و دفعتی نبوده و در تمامی دوران و تا ابد باقی خواهد ماند. معجزات پیامبران پیش از نبی اکرم(ص) همگی آنی بوده و به محض اینکه مردم آن را مشاهده می‌کردند، از بین می‌رفت، یعنی امروز از عصای موسی(ع) و معجزات پیامبران دیگر اثری نیست، اما معجزه گرامی پیامبر اسلام(ص) اثر و اعجاز بزرگی است که تا پایان عالم وجود خواهد داشت. امتیاز پیامبر(ص) این است که آیات شریفه قرآن کریم را به مردم ارائه دادند تا با استفاده از این کتاب آسمانی، موعود جهانی را معرفی کرده و آیات قرآن کریم درباره آن حضرت که نازل شده است را به تمامی جهانیان برسانند.
چون دین پیامبر(ص) کامل‌ترین دین بوده و بعد از ایشان نیز پیامبر دیگری در جهان ظهور نخواهد کرد، لذا آنچه بشریت برای زندگی و سعادت لازم داشته باشد در قرآن مجید بیان شده است. قرآن، آخرین و کامل‌ترین دستورات الهی بوده و دین اسلام که مکمل همه ادیان است نیز معجزه ویژه خود را می‌طلبد. لذا پیامبر(ص) معجزه‌ای از سوی خداوند متعال ارائه داده است که تا به امروز موجود بوده و خواهد بود. قرآن کریم معجزه بودن خود را در آیات نورانی الهی این‌گونه بیان کرده و به نوعی تحدی می‌کند که اگر کسی می‌تواند یک آیه مانند قرآن بیاورد. اما از ابتدای نزول قرآن تا به امروز و تا پایان جهان هیچکس نخواهد توانست، یک آیه مانند قرآن بیاورد. «وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ؛ و اگر در آنچه بر بنده خود نازل كرده‌ايم، شک داريد، پس اگر راست مى‌گوييد، سوره‌اى مانند آن بياوريد». سوره مبارکه توحید چهار آیه دارد و هیچکس نتوانسته حتی یک کلمه مانند آن بیاورد. دشمنان قسم خورده جاهلیت، بت‌پرستان، یهود معاند، سران قبایل و ... که تمامی مسائل را به چشم دیده و موقعیت خود را به خطر افتاده دیده بودند، تمام تلاش خود را بکار گرفتند تا بتوانند به اسلام ضربه بزنند که قرآن کریم پاسخگو به همه آنان و معجزه باقیه پیغمبر اکرم(ص) بود. قرآن کریم سند حقانیت پیامبر(ص) و اکمال دین است.
اعجاز قرآن کریم دلایل و جهات مختلفی دارد. جهت اول اینکه در طول تاریخ هیچکس نتوانسته آیه و آیاتی مانند قرآن بیاورد و این کتاب نورانی و الهی مانند معجزات پیامبران گذشته از بین رفتنی و ناپایدار نیست. جهت دوم اینکه ریشه تمام مطالب علمی دنیا یعنی آسمان، زمین، کهکشان‌ها، حقایق عالم و ... در قرآن مجید است. جهت سوم اینکه تمام مسائل و قوانینی که جهان را به صلح، صلاح، امنیت و عدالت دعوت کرده و با فطرت بشریت موافقت دارد، در قرآن و کلام‌الله مجید بیان است. یکی از وجوه اعجاز قرآن، خبرهای غیبی آن است یعنی خبرهایی که از آینده داده و این اخبار واقع شده‌اند و یا واقع خواهند شد و احدی از آینده آن خبر ندارد. هیچکس پیدا نمی‌شود که بتواند به یقین اعلام کند که برای مثال فردا چه اتفاقاتی خواهد افتاد و یا اینکه چه تحولاتی در دنیا رخ خواهد داد. قرآن کریم این‌گونه می‌فرماید که هیچ انسانی نمی‌داند در چه زمان و مکانی و چگونه از دنیا خواهد رفت. «وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ؛ و كسى نمى‌داند فردا چه به دست مىآورد و كسى نمى‌داند در كدامين سرزمين مى‌ميرد و در حقيقت خداست كه داناى آگاه است».
ایکنا ـ ظهور حضرت مهدی(عج) در قرآن کریم چگونه بیان شده است؟
در چنین موقعیتی که هیچ عالم، دانشمند و مخترعی نمی‌تواند یک ساعت آینده را پیش‌بینی کند، قرآن کریم خبرهایی داده است که بعدها واقع شده و مایه تعجب همگان را فراهم کرده است. وقتی اعراب جاهلی و بت‌پرست توسعه اسلام را از مشاهده کردند، با یکدیگر (۴۰ قبیله) هم‌قسم شدند تا پیامبر(ص) را شبانه و در یک شب معین یعنی اول ماه ربیع به قتل برسانند. این برنامه برای این بود که گناه قتل و خون پیامبر(ص) در قبایل مختلف تقسیم شده و مسلمانان نتوانند از ایشان انتقام بگیرند. حضرت جبرئیل(ع) پیامبر اکرم(ص) را از این نقشه شوم آگاه کرد. پیامبر(ص) از ایشان سؤال کردند که تکلیف چیست؟ حضرت جبرئیل(ع) در پاسخ بیان کردند که شما باید از خانه بیرون رفته و به مدینه هجرت کنید. لذا پیامبر(ص) به امر خدا به امیرالمؤمنین(ع) فرمودند که در بستر ایشان بخوابد که دشمنان متوجه خالی بودن بستر نشده و زمینه برای هجرت فراهم شود. امیرالمؤمنین(ع) شب‌هنگام در بستر پیامبر(ص) خوابیدند و پیغمبر(ص) از خانه خارج شدند. به حول و قوه الهی چشمان محاصره‌کنندگان به پیامبر(ص) نیفتاد و ایشان سالم از بین دشمنان بیرون رفتند. در سوره مبارکه یاسین آمده است: «وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ؛ و ما فراروى آن‌ها سدى و پشت سرشان سدى نهاده و پرده‌اى بر چشمان آنان فرو گسترده‌ايم در نتيجه نمىتوانند ببينند».
پیامبر خدا(ص) که از کنار بیت‌الله الحرام عبور می‌کردند، اشک ریخته و به خداوند متعال عرضه داشتند که خدایا! چگونه دل از کعبه بکنم؛ در حالی که بت‌ها در کعبه باقی مانده و نتوانستم آن‌ها را سرنگون کنم. مردم در این مکان مقدس بت می‌پرستند و من به سوی سرنوشتی می‌روم که مشخص نیست. قرآن کریم در همان لحظه خبری از آینده به پیامبر(ص) داد و فرمود: «إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ؛ در حقيقت همان كسى كه اين قرآن را بر تو فرض كرد يقينا تو را به سوى وعده گاه بازمىگرداند». خداوند متعال به پیامبر(ص) بشارت می‌دهند که اکنون تنها می‌روی و دشمن خانه تو را محاصره کرده است، اما بدان که روزی با قدرت بازگشته و کعبه را از لوث بتان پاک خواهی کرد. خداوند به پیامبر(ص) بشارت داد که دین اسلام به همه جهان خواهد رسید. لذا قرآن کریم از آینده‌ای خبر داد که قابل قبول برای احدی نبود. هشت سال پس از لیلة‌المبیت، پیامبر(ص) دین اسلام را در مدینه گسترش داده و با ۱۲ هزار نیروی قدرتمند وارد مکه شدند. پیامبر اکرم(ص) به مردم مکه امان دادند و به سپاه اسلام دستور دادند که با شعار «لا اله الا الله وحده وحده انجز وعده و نصر عبده» وارد مکه شوند. پس از فتح مکه، پیامبر(ص) وارد کعبه شده و 360 بت موجود در آن را از بین بردند.
همچنین، قرآن کریم خبرهای فراوان دیگری از آینده داده است که همگی واقع شده‌اند. درباره فتح مکه یک خبر و یک آیه در قرآن کریم آمده است اما درباره موضوع ولادت امام زمان(عج) و اجرای عدالت از سوی ایشان که موعود دوم بزرگ عالم پس از پیامبر(ص) هستند، آیات فراوانی در قرآن کریم آمده است. پیامبر اکرم(ص) در لحظات پایانی عمر شریف خود چشم باز کرده و به حضرت زهرا(س) که در حال اشک ریختن بودند، فرمودند که دخترم! قرآن کریم خبر داده است که نعمت‌های خدا نسبت به شما به صورت تمام و کمال اعطا شده و خواهد شد. پیامبر(ص) در ادامه فرمودند: «لابد لهذه الامة من مهدي وهو والله من ولدک؛ بخدايی که جانم در کف قدرت اوست سوگند که بی هيچ ترديدی اين امت مهدی و موعودی دارد و او از فرزندان توست». مهدی موعود(عج) خواهد آمد و اوست که منتقم حقیقی بوده و گسترش دهنده عدل واقعی در جهان است. اما اینکه این مولود شریف در چه زمان و ساعتی ظهور خواهد کرد، مشخص نیست. ولادت آن حضرت در نیمه ماه شعبان رقم خورد و به مژده‌های پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) جامه عمل پوشیده شد. پیامبر اکرم(ص) در موارد عدیده این بشارت را به مسلمانان و به اهل جهان می‌دادند.
ایکنا ـ ظهور حضرت حجت(عج) با چه علائمی همراه است؟
در رابطه با ولادت پیامبر(ص) به عنوان موعود اول الهی، زمانی که ایشان به دنیا آمدند، کل دنیا دچار تحول شد. دریاچه ساوه خشکید، کاخ‌ها سرنگون شده و بعضی بت‌ها در کعبه روی زمین افتادند و شکسته شدند. همچنین، ۱۴ کنگره ایوان مدائن در عراق پایین آمد و همگان متوجه شدند که پیامبری متولد شده است؛ اما درباره امام زمان(عج) باید اذعان کرد که خداوند متعال معجزه را در اختیار پیامبر(ص) و امام معصوم(ع) قرار می‌دهد تا مدعیان دروغین نتوانند از این موقعیت سوء استفاده کنند. لذا خداوند علم، معجزه و کرامات مختلف را در اختیار ائمه معصومین قرار داده است. سیدالشهدا(ع) می‌فرمودند که در مهدی(عج) نشانه‌ای از تمامی انبیا و اولیا وجود دارد. امام حسین(ع) فرمودند: «فى القائِمِ مِنّا سُنَنٌ مِنَ الاَنْبِياءِ ... فَاَمّا مِنْ نُوحٍ فَطُولُ الْعُمْرِ وَ أَمّا مِنْ اِبْراهيمَ فَخِفاءُ الْوِلادَةِ وَ اعْتِزالُ النّاسِ وَ اَمّا مِنْ مُوسى فَالْخَوفُ وَ الْغيبَةُ وَ أَمّا مِن عيسى فَاخْتِلافُ النّاسِ فيهِ وَ أَمّا مِنْ اَيُّوبَ فَالْفَرَجُ بَعْدَ الْبَلْوى وَ أَمّا مِنْ مُحَمَّدٍ فَالْخُرُوجُ بِالسَّيْفِ؛ در قائم ما سنت‌ها و ويژگی‌هايى از پيامبران وجود دارد. از نوح(ع) عمر طولانى، از ابراهيم(ع) مخفى بودن ولادت و دورى‌گزينى از مردم، از موسى(ع) ترس و غيبت، از عيسى(ع) اختلاف مردم درباره او، از ايوب(ع) گشايش پس از گرفتاری‌ها و از محمد(ص) قيام با شمشير». این بدان معناست که نشانه‌هایی از تمامی پیامبران اولوالعزم در وجود مبارک حضرت مهدی(عج) وجود دارد.
برخی مردم این‌گونه عنوان می‌کنند که چگونه فردی می‌تواند صدها و هزاران سال عمر کند که پاسخ آن در این حدیث آمده است. سید رضی(ره) از علمای بزرگ شیعه و جمع‌آوری کننده نهج‌البلاغه زمانی به بغداد رفته بود. جمعیت زیادی از مذاهب مختلف نزد ایشان آمده و سؤالات خود را می‌پرسیدند. اولین سؤالی که از ایشان شد این بود که شیعه معتقد است که امام غایب سال‌های سال زنده بوده و عمر طولانی دارد که نظیری ندارد. آیا ممکن است که انسان چنین طول عمری داشته باشد. ایشان در پاسخ فرمودند که نه فقط امام زمان(عج) بلکه جمع زیادی از افراد مانند حضرت نوح(ع) و ... بیش از هزار سال عمر کردهاند. کتابی به نام «المعمرون» وجود دارد که در آن اسامی افرادی که عمر طولانی داشته‌اند ضبط و ثبت شده است و مورد قبول تمامی مذاهب است. در این کتاب آمده است که حضرت آدم ۹۳۰ سال، حضرت شیث(ع) ۹۱۲ سال، حضرت نوح(ع) ۲۵۰۰ سال، حضرت ابراهیم خلیل(ع) ۱۷۵ سال، فردی به نام ایلیا که مورد احترام یهود است، ۳۳۷۰ سال، ذو‌القرنین سه هزار عمر کردهاند. در حال حاضر حضرت خضر(ع) نیز در بین مردم حضور دارند؛ اما تقدیر الهی این است که ایشان شناخته نشود.
همچنین 114 آیه در قرآن کریم بشارت حضور حضرت مهدی(عج) را داده و به وجود ایشان به صراحت اشاره کرده است. پیامبر(ص) فرمودند: «لَو لَم يَبْقَ مِن الدُّنيا إلاّ يَومٌ واحدٌ لَطوّلَ اللّه ُ ذلكَ اليومَ حتّى يَبعَثَ فيهِ رجُلاً مِن وُلدي يُواطئُ اسمُه اسمِي يَملَؤها عَدلاً و قِسْطا كما مُلِئتْ جَورا و ظُلما؛ اگر از عمر دنيا جز يک روز باقى نمانده باشد، خداوند آن روز را دراز مى‌گرداند تا مردى از نسل مرا برانگيزد كه همنام من است و دنيا را از عدل و داد مى‌آكند، همچنان كه از ستم و بيداد آكنده شده است». در روایت دیگری از پیامبر(ص) آمده است: «إنَّ اللهَ فَتَحَ هَذَا الدّيْن بِعَلِيّ، وَ إِذَا قُتِلَ فَسَدَ الدّيْنُ وَ لاَ يُصْلِحَهُ إِلاَّ الْمَهَدِيُّ؛ به درستی که خداوند این دین را به واسطه علی(ع) پیروز کرد و هنگامی که او کشته شود، دین فاسد خواهد شد و کسی آن را اصلاح نخواهد کرد مگر مهدی(عج)». در آیات نورانی قرآن کریم نیز به وجود مقدس امام زمان(عج) اشاره شده است. در یکی از این آیات الهی آمده است: «بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ؛ اگر مؤمن باشيد باقيمانده حلال خدا براى شما بهتر است و من بر شما نگاهبان نيستم». بقیة‌الله یکی از القاب امام زمان(عج) است و خداوند متعال در این آیه شریفه وجود ایشان را بهترین نعمت برای مؤمنان می‌دانند؛ لذا اراده و قدرت‌نمایی خداوند متعال به دست امام زمان(عج) و با امامت ایشان رقم خواهد خورد و دنیا اصلاح خواهد شد.
بنابراین، تمامی این بشارت‌ها باعث شد که ولادت حضرت مهدی(عج) مخفی باشد. وجود مبارک حضرت صاحب‌الامر(عج) در سحرگاه نیمه ماه شعبان در سامرا به دنیا آمدند. وجود مبارک خواهر امام عسکری(ع) یعنی عمه امام زمان(عج) که در سامرا تبعید بودند، عصر روز چهاردهم ماه شعبان برای دیدن برادر خود آمدند. ایشان در وقت افطار و نماز مغرب خواستند تا به منزل خود بازگردند که امام عسکری(ع) از ایشان درخواست کردند تا در منزل امام بمانند؛ چراکه امشب شبی است که آنچه قرآن در آیات متعدد وعده داده و نیز آنچه انبیای گذشته و پیامبر(ص) وعده داده‌اند، محقق شد و مهدی موعود(عج) در این خانه متولد می‌شود. حکیمه خاتون (عمه امام زمان(عج)) از برادر سؤال کردند که این فرزند مبارک از چه کسی متولد می شود؟ امام عسکری(ع) در پاسخ فرمودند که از نرجس خاتون(س). حکیمه خاتون(س) بیان کردند که هیچ علامت ظاهری در نرجس خاتون(س) وجود ندارد. امام عسکری(ع) فرمودند که ولادت فرزندم مهدی(عج) مانند ولادت حضرت موسی(ع) است که فرعونیان شنیده بودند موسایی مبعوث می‌شود و قدرت فرعونی را از بین می‌برد. لذا جوانان را کشتند و زن‌ها را پهلو شکافتند تا این کودک را از بین ببرند تا نتواند حکومت فرعون را از بین ببرد. خداوند متعال ولادت موسی(ع) را مخفی قرار داد و تا هنگام ولادت ایشان حتی خود مادر حضرت موسی(ع) نیز از این امر مطلع نبود. بنابراین، ولادت امام زمان(عج) به همین صورت بود یعنی در شب مبارک نیمه شعبان و به امر امام عسکری(ع)، حضرت حکیمه خاتون(س) در منزل ایشان ماندند که در هنگام سحر امام زمان(عج) متولد شدند. حکیمه خاتون که هیچ‌گونه نشانه‌ای از وضع حمل در نرجس خاتون ندیده بود، پیش خود این‌گونه اندیشید که شب در حال اتمام است و چگونه ممکن است بدون علائم ظاهری کودکی به دنیا آید. در این هنگام امام عسکری(ع) به خواهر خود فرمودند که قرآن تلاوت کرده و سوره قدر را بخواند. حکیمه خاتون(س) در حال قرائت سوره قدر بود که صدایی جذاب در حال خواندن این سوره مبارکه را شنید. حکیمه خاتون(س) فرمودند که در همین حال بودم که به امر خداوند متعال مانعی حائل شد و من برای ساعتی نرجس خاتون را ندیدم. ساعتی گذشت و مانع موجود برطرف شد و مشاهده کردم که فرزندی تازه متولد شده و سر به سجده گذاشته و این‌گونه دعا می‌کند: «اللَّهُمَّ انجِز لي ما وَعَدتَني وأَتمِم لي أمري، وثَبِّت وَطأَتي وَاملَأِ الأَرضَ بي عَدلاً وقِسطاً؛ خدايا! آنچه را بر من وعده داده‌اى به انجام برسان و كارم را به پايان ببَر و زمينه و جايگاهم را استوار بدار و زمين را به دست من از عدل و داد پُر كن». امام زمان(عج) در ابتدا به پدر گرامی خود سلام کردند و امام عسکری(ع) نیز در این هنگام پاسخ سلام ایشان را داده و پیشانی آن حضرت را بوسیدند. امام زمان(عج) روی دستان پدر نیز این آیه را تلاوت فرمودند: ««بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ؛ اگر مؤمن باشيد باقيمانده حلال خدا براى شما بهتر است و من بر شما نگاهبان نيستم».
روزی که امام زمان(عج) ظهور بفرمایند، در حالی که به دیوار کعبه تکیه داده‌اند، با صوتی زیبا می‌فرمایند: «يا اهل العالم! أنا الامام المنتظر! ألا و انّ جدّي الحسين قتل عطشاناً؛ ای مردم عالم! من امام منتظر هستم که جدم حسين(ع) را تشنه و عطشان به قتل رساندند». پس از بیان این عبارات و در اولین ساعات، تعداد 313 نفر از اصحاب امام زمان(عج) در کنار کعبه خدمت ایشان می‌رسند و به امام خود عرضه می‌دارند: «اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّهَ اللَّهِ». در قرآن کریم آمده است: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ؛ اوست كسى كه فرستاده خود را با هدايت و آيين صحیح روانه كرد تا آن را بر هر چه دين است فائق گرداند، هر چند مشركان را ناخوش آيد». پس از پیامبر(ص) و حضرت امیر(ع)، اهل بیت(ع) یکی پس از دیگری از سوی دشمنان و قدرت‌طلبان به شهادت رسیدند و اسلام و شیعه نتوانست زیر سایه اهل بیت(ع) به تمامی جهان و ادیان دیگر تفوق یابد. لذا در آخرالزمان و با ظهور حضرت حجت(عج)، این حقیقت آشکار شده و اسلام و تشیع جهان را دربرمی‌گیرد. از امام صادق(ع) سؤال کردند که اسلام چه زمانی بر دنیا غلبه خواهد کرد؟ امام صادق(ع) در پاسخ فرمودند: «روزی که آخرین ذخیره ما مهدی آل محمد(عج) ظهور کند».
به کوشش محسن مسجدجامعی و معصومه صبور
انتهای پیام