احتمال برخورد همچنان بسیار کم است: در حال حاضر، تقریبا ۹۸ درصد احتمال دارد که این سیارک بدون هیچ خطری از کنار زمین عبور کند. همچنین تصور می‌شود که این سیارک نسبتا کوچک باشد، بنابراین در صورت برخورد، تاثیر آن احتمالا به ناحیه‌ای که در آن سقوط می‌کند، محدود خواهد بود.
با این حال ستاره‌شناسان تمایل دارند این خطر را بهتر درک کنند تا در صورت لزوم، اقدام‌های پیشگیرانه‌‌ای برای محافظت از زمین انجام شود.
این بررسی با محدودیت زمانی انجام می‌شود، زیرا این سیارک تا چند ماه دیگر از دید خارج خواهد شد و انتظار نمی‌رود تا سال ۲۰۲۸ بازگردد. اگر مشخص شود که این سیارک واقعا به سمت زمین می‌آید، ممکن است سازمان‌های فضایی نیاز داشته باشند پیش از آن، تدابیر دفاعی را آغاز کنند.
اکنون دانشمندان از تلسکوپ فضایی جیمز وب‌ــ که ناسا و سازمان‌های فضایی اروپا و کانادا به‌طور مشترک آن را اداره می‌کنند‌ــ برای بررسی این سیارک استفاده خواهند کرد، به این امید که مدار آن را بهتر بشناسند.
دانشمندان امیدوارند که نه‌تنها براوردهایشان را درباره مسیر حرکت این سیارک بهبود بخشند، بلکه ماهیت آن را نیز بهتر درک کنند. میزان خطر احتمالی این جرم فضایی بسته به اندازه آن ممکن است به‌طور قابل‌توجهی متفاوت باشد.
در حال حاضر، دانشمندان براورد می‌کنند که قطر این سیارک بین ۴۰ تا ۹۰ متر است که تا حد زیادی با محاسبات آن‌ها از زمان کشف آن در دسامبر ۲۰۲۴ مطابقت دارد. این تخمین عمدتا بر اساس میزان نوری است که این سیارک از خورشید منعکس می‌کند‌ــ اما این مقدار می‌تواند بسته به میزان بازتاب‌پذیری سنگ، به میزان قابل‌توجهی تغییر کند.
تلسکوپ وب قادر است نور فروسرخ یا گرمای ساطع‌شده از این سیارک را بررسی کند که این کار تخمین بسیار دقیق‌تری از اندازه آن ارائه می‌دهد.
اولین مجموعه مشاهدات اوایل ماه مارس انجام خواهد شد؛ زمانی که این سیارک برای تلسکوپ وب قابل‌مشاهده شود و در درخشان‌ترین حالتش قرار بگیرد. ستاره‌شناسان می‌توانند از این اطلاعات برای اصلاح درکشان از این جرم فضایی، پیش از آنکه دوباره ناپدید و تا ۲۰۲۸ مجددا قابل‌مشاهده شود، استفاده کنند.
تلسکوپ وب بخش زیادی از زمانش را به مشاهده اعماق کیهان اختصاص می‌دهد تا ساختار گیتی را درک کند و به پرسش‌های بنیادین پاسخ دهد، اما بخشی از زمان آن برای «اختیار مدیر» در نظر گرفته شده است و ستاره‌شناسان، از جمله کارشناسان دفتر دفاع سیاره‌ای سازمان فضایی اروپا، پیشنهاد کردند از این زمان برای بررسی این سیارک استفاده شود و چهار ساعت برای این کار در اختیارشان قرار گرفت.∎