گروه اقتصادی ایرنا - مطابق تکلیف قانونی در برنامه هفتم توسعه، همه روستاهای بالای ۲۰ خانوار کشور باید به شبکه ارتباطی متصل شوند، ضمن اینکه تحقق «عدالت ارتباطی» از جمله اولویت‌های وزارت ارتباطات در دولت چهاردهم است.
تعداد ۳۹ هزار و ۶۴۵ روستای بالای ۲۰ خانوار در کشور وجود دارد و بر اساس بررسی‌های کارشناسی انجام شده در ابتدای دولت چهاردهم، حدود ۱۰ هزار روستای بالای ۲۰ خانوار باقیمانده در سراسر کشور باقی مانده بود که تا پایان برنامه هفتم پیشرفت به این شبکه متصل می‌شدند.
البته شاخص‌ها در این دولت تغییر کردند و «اتصال» صرف جزو شاخص‌های اصلی به حساب نمی‌آید بلکه در برنامه هفتم تکلیف شده که روستاها باید به اینترنت پرسرعت و با کیفیت متصل شوند.
راهبرد دولت چهاردهم در توسعه اینترنت روستایی
در نخستین اقدام پس از آغاز به کار دولت چهاردهم و با دستور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، وضعیت اتصال روستاها به شبکه ملی اطلاعات مورد بررسی قرار گرفت و روستاهای نیازمند ارتقای کیفیت و فاقد هرگونه دسترسی شناسایی شد.
حدود هفت هزار روستا در دستور کار اپراتورهای سیار بود و بیش از سه‌هزار روستای جدید نیز شناسایی شدند و در فرآیند کاری این مجری قرار گرفتند؛ بخشی از روستاهای مذکور فاقد پوشش بوده و بقیه روستاها نیز از پوشش مطلوبی برخوردار نبودند که همگی در دولت جدید در دستور کار قرار گرفتند.
به دلیل اینکه اغلب روستاهای باقیمانده در مناطق دورافتاده و صعب العبور قرار دارند، برای ایجاد یا بهبود پوشش، علاوه بر مساعدت و همکاری سایر دستگاه‌های اجرایی، نیازمند تامین اعتبار مازاد به‌منظور ایجاد جاده دسترسی، احداث شبکه برق و همچنین زیرساخت های شبکه انتقال است که همین عوامل سرعت اجرای پروژه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در گذشته اعلام شد روستاهای چند شهر کشور به پوشش ۱۰۰ درصدی دست یافته‌اند، اما با توجه به اینکه وزارت ارتباطات شاخص‌های جدید و به روزی را برای پوشش اینترنت روستاها مدنظر قرار داده است، اکنون پوشش روستاهای هیچ‌کدام از شهرهای کشور ۱۰۰ درصدی نیست.
تاریخچه توسعه اینترنت روستایی
نگاهی به تاریخچه توسعه اینترنت روستایی فراز و نشیبی که در این حوزه وجود دارد را نشان می‌دهد. پایان دولت دوازدهم، توسعه اینترنت روستایی ۹۷ درصد اعلام شد، عددی که پس از چند ماه دولت سیزدهم اعلام کرد حوالی ۸۰ درصد بود. مرداد ١۴٠٣ میزان اتصال روستاها به اینترنت را ۹۸.۵ درصد اعلام کرد. آماری که وزارت ارتباطات در ابتدای کار خود نیز اعلام کرد ١٠ هزار روستا فاقد پوشش یا بدون پوشش مناسب است.
تکلیف برنامه هفتم پیشرفت در حوزه توسعه روستایی، متفاوت از برنامه‌های قبلی است. در برنامه ششم توسعه، بحث دسترسی پرسرعت مطرح نبوده و صرفاً اتصال ۸۰ درصد روستاهای بالای ۲۰ خانوار به اینترنت مدنظر قرار داده شد. تکلیف برنامه هفتم توسعه، اتصال پرسرعت نسل سوم و چهارم اینترنت است و در این بخش حتی اینترنت ADSL نیز مورد محاسبه قرار نمی‌گیرد، در حالیکه بسیاری از آبادی‌های کشور به ADSL متصل هستند.
از قبل نزدیک به ۳ هزار روستا باقیمانده است که به اینترنت متصل نیستند، این آماری است که همه آن را قبول داریم. در ادامه بررسی‌های میدانی با۳۰ استان مکاتبه کردیم تا آخرین شرح وضعیت اینترنت در روستاهای خود را اعلام کنند. در این مرحله ۶ هزار و ۴۰۰ روستای دیگر به روستاهای قبلی اضافه شد.
از این تعداد روستا برخی با سرویس ADSL به اینترنت متصل هستند که این روستاها در آمار ما جزو روستاهای نیاز به بهبود و ارتقا قرار می‌گیرد. مثلاً اواخر دهه ۸۰ برای یک روستا با جمیعت ۴۰۰ خانوار اینترنت ADSL کشیده شده است.
با توسعه روستا اکنون تنها ۱۰۰ خانوار از آن ADSL بهره‌مند هستند. ارتقا اینترنت نسل سوم و چهارم در چنین روستایی با جمعیت بالای ۳۰۰ خانوار قطعاً برای ما در اولویت است؛ در حالیکه در گذشته این روستا به عنوان یک روستای دارای اینترنت محاسبه می‌شد و در آمار نمی‌آمد. در تکلیف جدید این روستا جزو آمار وزارت ارتباطات است.
در برخی مناطق نیاز به احداث سایت است و در برخی روستاهای دیگر باید سایتی که وجود دارد را مجهز به اینترنت پرسرعت نسل سوم و چهارم کرد.
ورود فناوری فیبرنوری به روستاها
در توسعه اینترنت روستایی بحث فیبر نوری را نداریم؛ اما گاهی اوقات اگر دید رادیویی وجود نداشته باشد، برای تأمین پهنای باند سایت bts نیاز به فیبرکشی است. طبق آخرین اطلاعات موجود، در دولت چهاردهم تا کنون ۷۵۳ کیلومتر فیبرنوری در سراسر کشور کشیده شده که ۱۴۳ سایت و مرکز مخابراتی را تحت پوشش قرار داده است.