روزنامه جوان: کمیل خجسته در کانال تلگرامی خود نوشت: «مواردی که درباره امریکا گفته شد درست. ولی مگه مشابه همین تجربه‌ها رو با روسیه نداریم؟ ترکمنچای و گلستان جدا شدن بخش‌های زیادی از ایران. چرا با روسیه رابطه داریم و سفارت روسیه بسته نشده؟» پاسخ به این سؤال:
روسیه تزاری، شوروی بلشویکی، روسیه جدید اقلاً سه نظام از آن دوران ترکمنچای گذشته است. همین داستان را با انگلیس داشتیم. جدا شدن هرات، بحرین و... از ایران هم شاهکار انگلیس بود. منتها این ملاک نیست. ملاک، رفتار امروز کشورهاست. شوروی آن زمان هم مثل امریکا بود. سلطه‌گری که می‌خواست کشور‌ها جزء بلوک شرق باشند و به همین دلیل در آن دوران شعار انقلاب اسلامی «نه شرقی، نه غربی بود.» 
الان این روابط براساس تأمین منافع استراتژیک دو طرف است و البته که در روابط بین‌الملل هیچ ارتباطی بدون توجه به منافع دیگری شکل نمی‌گیرد. این فرق دارد با امریکا که می‌گوید گفت‌و‌گو می‌کنیم تا آن چیزی را که می‌خواهم بدهید و مثلاً به دانمارک می‌گوید گفت‌و‌گو می‌کنیم تا گرینلند را بدهید. امریکا هم تغییر کند، ایران با او هم تعامل می‌کند. منتها تجربه ایران با این امریکا در تمام این چهار دهه یک چیز است. مگر در دهه ۷۰، ایران حدود ۵۰ درصد نفتش را به امریکا نمی‌فروخت؟! چه شد؟ بیل کلینتون، چون خزانه ایران به فروش نفت به امریکا وابسته شده بود، تبدیلش کرد به اهرم فشار و در عرض دو ماه خرید نفت را با قانون داماتو به صفر رسانید و ضربه سختی به اقتصاد ایران رساند. یا تجربه آزادی اسرای امریکایی در لبنان با میانجی گری ایران و باز بدعهدی امریکا در آن پرونده و... 
معامله و مذاکره و مراوده با دنیا اصل قانون اساسی ایران برای رسیدن به منافع ملی است.