جوان آنلاین: رشته‌ای که مدیریت حرفه‌ای، صحیح و هوشمندانه نداشته باشد، آخر و عاقبتش می‌شود مثل فوتبال ایران؛ زیان‌ده، اما با گردش مالی بسیار نجومی. مستطیل سبز کشورمان هیچ عایدی‌ای جز حاشیه‌سازی، حیف و میل بیت‌المال و جنجال نداشته و ندارد ولی تا دل‌تان بخواهد پول‌های هنگفت برای خرید بازیکنان و مربیان خارجی خرج می‌شود، آن هم برای خارجی‌های بی‌کیفیت! بدون اینکه هیچ مرجع و نهادی به این مسئله ورود کند. 
با اینکه سطح و کیفیت فنی فوتبال ما هر روز افت می‌کند و حتی دیگر جزو تیم‌های درجه ۲ آسیا هم نیستیم ولی در عوض سوءمدیریت‌ها لیگ‌برتر ایران را به بهشت خارجی‌ها تبدیل کرده است. قرارداد‌های بی‌حساب و کتابی که با اتکا بر بودجه دولتی منعقد می‌شوند کاری کرده که هیچ خارجی‌ای دست خالی ایران را ترک نکند. بسیاری از آنها حتی تا آخر قراردادشان نیز نمی‌مانند و به هزار و یک بهانه و با اتکا بر بند‌های موجود در قراردادشان، خیلی زود بار سفر می‌بندند و می‌روند و از خارج به شکایت تهدیدمان می‌کنند. 
در همین لیگ بیست‌وچهارم که هنوز هفته‌های زیادی از آن باقی مانده نمونه‌های زیادی هستند که اتفاقاً با تیم‌های پرطرفدار تهرانی قرارداد داشتند. خوان کارلوس گاریدو در پایان هفته سیزدهم و تنها پس از شش ماه حضور روی نیمکت پرسپولیس به صورت توافقی از این تیم جدا شد، البته این جدایی توافقی کاملاً به سود مربی آرژانتینی بود چراکه او با دریافت نیمی از دستمزد ۸۰۰ هزار دلاری‌اش تهران را ترک کرد و بلافاصله با یک تیم از لیبی قرارداد بست. پرسپولیس در زمان رفتن گاریدو تیم چهارم جدول بود و در لیگ‌نخبگان هم یک برد، دو باخت و سه تساوی داشت. مدیران باشگاه پرسپولیس نه تنها از پرداخت این رقم و بلاتکلیف ماندن تیم در میانه راه ناراحت نبودند بلکه یک خارجی دیگر را جایگزین گاریدو کردند. 
گفته می‌شود اسماعیل کارتال اهل ترکیه با قراردادی ۲ میلیون‌و ۲۰۰ هزار دلاری به مدت ۵/۱ فصل با قرمز‌ها قرارداد بسته و این رقم با افزودن دستمزد دستیارانش به ۲ میلیون‌و ۷۰۰ هزار دلار می‌رسد. لوکاس ژائو، مهاجم آنگولایی با اینکه برای پرسپولیس کاری نکرد ولی با فسخ یک‌طرفه قراردادش از سوی باشگاه، حالا در انتظار دریافت ۸۰۰ هزار دلار ناقابل است، در غیر این صورت بی‌معطلی شکایتش را به فیفا خواهد برد. اوضاع استقلال رقیب سنتی قرمز‌ها بدتر از آنهاست. پیتسو موسیمانه ناشناخته که اولین مربی آفریقایی لیگ ایران لقب گرفت، بعد از آنکه فهمید هرچه بیشتر دست و پا بزند، استقلال بیشتر در بحران فرو می‌رود، از بدقولی مدیران باشگاه سوءاستفاده کرد و با فسخ یک‌طرفه قرارداد خود از ایران رفت، البته پیغام فرستاده یک‌میلیون‌و ۲۰۰ هزار دلار من را بدهید، وگرنه شما می‌دانید و فیفا. استقلال از موسیمانه بدتر هم داشته؛ آلمدین زیلیکیچ و ودران کیوسفسکی دو بازیکن بوسنیایی که حتی یک ثانیه هم با پیراهن استقلال به میدان نرفتند، هردو به فیفا شکایت و مبلغی حدوداً ۶۰۰ هزار دلار به عنوان غرامت درخواست کرده‌اند. نمونه‌های قدیمی‌تر و اسم و رسم‌دارتر را نیز همه می‌شناسند. هنوز داغ غرامت سنگین ویلموتس سرد نشده و فراموش نکرده‌ایم، استراماچونی چگونه یک‌میلیون‌و ۴۰۰ هزار دلار از استقلال گرفت. همه این پول‌ها از جیب مردم و بیت‌المال پرداخت شده و آقایان هنوز مدعی درآمدزایی برای فوتبال هستند. واقعیت تلخی است که مشاهده کنیم پول مردم و بیت‌المال در این وانفسای اقتصادی اینگونه خرج فوتبالیست‌هایی می‌شود که حتی درصدی هم از این مبالغ نمی‌ارزند.