علی‌حسینی که پیش از انقلاب هم‌سلول مقام معظم رهبری بوده، در این مراسم خاطره‌ای تعریف کرد و گفت: «یک بار آمدند و حضرت آقا را بردند برای بازجویی. نیم ساعت ـ سه ربعی طول کشید که دیدیم ایشان را آوردند؛ همه جایش خونی بود. 
 

انداختنش در سلول و رفتند. گفتم: «جریان چی بود؟» 
 

گفت: «مرد حسابی! اینا یه مطلبی از تو کشف کردند. بازجو به اینا گفته بود برید علی‌حسینی رو بیارید. حسابی بزنیدش. حالشو که جا آوردید، بیاریدش پیش من تا بازجوییش کنم. 
 

اینا هم منو بردند و حسابی زدند؛ کارشان که تمام شد، بازجو را صدا کردند که بیا، علی‌حسینی آمادست. 
 

بازجو هم آمد و تا چشمش به من خورد، داد و بیداد راه انداخت: «این علی‌حسینی نیست که؛ این علیِ حسینیِ خامنه‌ایه. اینو برا چی برداشتید آوردید؟» و کلی قشقرق راه انداخت. 

خلاصه منم کتک خوردم و آمدم.»
 

دبیرکل زندانیان سیاسی قبل از انقلاب با بیان اینکه حضور سیدعلی خامنه‌ای باعث می‌شد فضای سلول خوب باشد، توضیح داد: «یک نفر را آوردند در سلول ما که اسمش ساسان بود. او حالت بهت‌زده پیدا کرده و همان طور ایستاده بود و چیزی نمی‌گفت، هیچ کاری هم نمی‌توانست بکند. همه هم هم‌سن و سال و جوان بودیم و تنها حضرت آقا از ما ۱۵ سالی بزرگ‌تر بودند. ساسان حتی غذا هم نمی‌خورد؛ اما حضرت آقا همه کارهای آن پسر را انجام می‌داد؛ تر و خشکش می‌کرد، غذا به او می‌داد و ...»
 

او اظهار داشت: «بعد از انقلاب که قرار بود موزه قصر تبدیل به باغ موزه قصر شود، آثار افتخارات و رزمندگی‌های ملت را خراب کردیم؛ زندان زنان را با خاک یکسان کردیم، زندان شماره ۳ و ۴ و ... را هم همین طور. در حالی که آجر آجر اینجا سخنی برای گفتن دارد، لای آجرهایش خون و فریاد هست، امیدها و آرزوهای بر باد رفته هست.»
 

علی‌حسینی شرح داد: «هزار فامیل در زمان شاه معروف بود. آن‌ها فقط می‌بردند و می‌خوردند و غارت می‌کردند.
هیچ پولی در این مملکت جا به جا نمی‌شد مگر اینکه بخشی از آن به فرمان شاه به فردی از وابستگان این تشکیلات می‌رسید. فساد مالی، اداری، فرهنگی و ... همه جا را گرفته بود.»
 

هم‌سلولی مقام معظم رهبری در زندان‌های پیش از انقلاب، با بیان اینکه ما در نظام جمهوری اسلامی کم‌کاری کردیم، تأکید کرد: «ما نتوانستیم این نوع اطلاعات را به نسل نو برسانیم. ما فقط به مطالبی که سر کلاس‌ها درباره دوران پهلوی گفته می‌شود اکتفا کردیم.»