به گزارش ایرنا، امروز ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ همه جا به افق ایران و هنگامه وعده گاه چهل و ششمین قرارگاه مردم ایران اسلامی است تا بار دیگر زیبایی های وفاداری یک ملت را به رخ بکشند و نشان دهند میعادگاه های ایرانیان در زمستان های سرد همچنان گرم است.
امروز ایران عزیز یکپارچه صحنه همدلی و وحدت ملتی است که در سالیان سال با بزرگترین فتنه و توطئه های های دشمن مواجه بوده و هزاران شهید را تقدیم کرده اند اما امروز در زمستان سرد، هوای دل ایران و ایرانی بهاری مانده است.
دشمن هرچه توطئه و فتنه در این سال ها داشته رو کرده است، از جنگ تحمیلی تا تحریم، فتنه و آشوب، ایجاد اغتشاش داخلی، تلاش برای فریب جوانان و ایران هراسی، هرچه در چنته دارد به میدان می آورد اما خود را به خواب زده است چراکه می داند ایران خانه همیشگی ملت آزاده و مقاومی است که امروز در جای جای آن حال و هوای انقلابی جریان دارد.
مردم ایران با وجود مشکلات اقتصادی و خرابکاری های دشمنان نشان داده اند هرچند خسته، اما در راه نمی مانند چراکه باور دارند روزهای روشن تر هم در راه است به همین دلیل این سال ها ایران اسلامی در چله انقلابش پخته تر و قدرتمندتر شده است و مردمش زیر یک پرچم با هم متحد هستند.
امروز ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ خیایان های جای جای ایران لبریز از حضور مردمی است که قلبشان برای این پرچم می لرزد و شادی و غم ایران را از آن خود می دانند، انقلاب را همچون چهار دهه گذشته مانند رویشی دوباره و طلوعی دیگر می دانند و نامش را به بلندای کوه های سر به فلک کشیده زاگرس صدا می زنند.
ملت آزاده ایران می داند تار و پود پرچم جمهوری اسلامی با خون و جان جوانانی گرده خورده است که پای آن جان دادند تا پرچم نیفت و حالا همه از هر قشری و با هر تفکر سیاسی آمده اند تا این پرچم همیشه در اهتزاز باشد.
امروز غیرت ایرانی ها با دشمنان سخن می گوید، پاسخ تهدید و تحریم های غرب و استکبار را مشت های گره زده و به هم پیوند خورده ایرانیان در دنیا فریاد می زنند چراکه ایران و پرچمش برای مردم، عشقی کهن است که مهرش را در دل و جان حک کرده اند و از هر قشر و با هر شرایطی امروز برای جشن میلادش زمستان را بهار کردده و به خیابان ها آمده اند تا فریاد بزنند بهمن ماه یادآور شکوه نام ایران و طلیعه امید و مقاومت است.
حوادث تلخ و خونبار قبل از پیروزی انقلاب و کشتار مردم در مقاطع مختلف توسط رژیم شاهنشاهی در خاطر غمبار همه به جا مانده است، روزهایی که اشک ایرانیان بر گونه تاریخ جاری شد، زمینش خون گریست و اندوهی عمیق بر دل ها نشست.
اما پس از آن، انقلاب به ثمر نشست و حالا دیگر نه نهال نوپا بلکه درختی تنومند و پر بار که بر منطقه سایه افکنده است، از همان اوایل پیروزی، مردم تازه انقلاب کرده ایران، در مقابل آزمون های بزرگ قرار گرفتند و دانستند باید فراز و نشیب ها را یک به یک طی کنند و سال ها، سرد و گرم روزگار را بچشند و تا امروز غائله تمام نشده و پرونده هنوز باز و وفاداری این ملت هم همچنان پا برجاست.
راهپیمایان در میدان شهدای خرم آباد تجمع می کنند، رفته رفته بر تعدادشان افزوده می شود چند پسر نوجوان با پوشش های امروزی و به اصطلاح مد شده را می بینم، نزدیکشان می شوم و می پرسم چرا برای راهپیمایی آمده اند؟ با ادبیات نوجوانان امروزی برای آمریکا و ترامپ خط و نشان می کشند، میان صحبت هایشان یکدیگر را تایید می کنند و می گویند ایران را به عنوان کشور و زادگاهشان عاشقانه دوست دارند.
یکی از آنها نام دایی شهیدش را یادآور می شود و می گوید دایی اش در زمان جنگ تحمیلی هم سن و سال الان او بوده است، مادرش گفته با چه جرات و جسارتی در جبهه حاضر می شده و چگونه در عملیات والفجر به شهادت رسیده است، نمی خواهد خون دایی شهیدش پایمال شود بنابراین هر سال در راهپیمایی به یاد این شهید قدم بر می دارد.
کمی دورتر می شوم و پسرها را با شور و هیجانشان تنها می گذارم، پیرزنی به سختی راه می رود، عکسی از امام خمینی (ره) و شهید سلیمانی را حمایل کرده و به دور گردن انداخته است، می گوید سال های انقلاب و جنگ را تجربه کرده است و می داند ایران با ایرانی عزیز است.
هرکس دیگری وارد این خانه شود غریبه ای بیش نخواهد بود بنابراین باید هر سال جشن پیروزی را پر رنگ تر از سال ها قبل برپا کرد تا جوانان بدانند این کشور را خود آنها باید بسازند.
زن جوانی هم در حال پخش نقل و شکلات است، می گوید روز تولد باید کیک و شیرینی داد و امروز هم برای سالگرد تولد جمهوری اسلامی جشن گرفته ایم، کمی مرا معطل می کند تا درون کیفش را جستجو کند، دو تا شمع، عددهای ۴ و ۶.
می گوید اینها را برای دختر کوچکش خریده که امروز در کنار هم سن و سال هایش در راهپیمایی فوت کند تا بداند سالگرد جمهوری اسلامی یکی از شیرین ترین و به یادماندنی ترین تولدهایی است که باید به شکرانه استقلال و عزت ایرانیان جشن گرفته شود.
امروز آرزوهای ایرانیان شکل باور گرفته و بغض و شادی مردم به هم گره خورده است، ایران یکپارچه حماسه و حماسه سازی شده است و مرد و زن، پیر و جوان این عشق بی نهایت را فریاد می زنند تا دنیا بداند ایرانی با ایران معنا پیدا می کند.
زن جوانی با دختر بچه خردسالش که لباس صورتی دارد، دست در کودکی که به سختی گام های کوچکی بر می دارد، نظرم را جلب می کنند، یاد کاپشن صورتی حادثه غمبار کرمان می افتم، به دخترک لبخند می زنم و از مادر می پرسم چرا به تنهایی با این سختی کودک خردسالش را در سرما به راهپیمایی آورده است؟
می گوید همسرش پزشک است در بیمارستان کشیک دارد و نتوانسته آنها را همراهی کند، اما او فرزندش را در کنار ملت ایران به خیابان آورده است تا در کودکی به او یاد دهد جشن پیروزی انقلاب اسلامی به اندازه اهمیت همین انقلاب، دشمن شکن است و استکبار روی نبود مردم حساب باز کرده است اما مادران ایرانی فرزندان خود را با فرهنگ ناب مقاومت و ایستادگی پرورش می دهند.
از آرزوها برای فرزند خردسال و کودکان ایرانی می گوید، دوست دارد انقلابی بار بیایند و مطیع رهبر باشند، دوست دارد فرزندانش از هم اکنون با تاریخ انقلاب آشنا باشند و بدانند چه جان های عزیزی برای برقراری قرار امروز فدا شده و چه مادران شهدایی امروز در سکوت هم پای مردم گام بر می دارند.
همه مردم نجیب، شریف و متدین لرستان امروز در کنار فرزندان خود با اتحاد و یکرنگی پا به خیابان ها گذاشته اند و با تمام وجود صحنه ای از وحدت و عشق به میهن را به نمایش گذاشته اند و هر نفس از بهمن ۱۴۰۳ را خاطره کرده اند.
به راستی که لرستانی ها و ایرانی ها امروز سنگ تمام گذاشته اند و باردیگر وعده گاه انقلاب را با تجلی وفاداری و غیرت؛ آراسته اند؛ ندای «الله اکبری» را سر می دهند که رمز موفقیت ایران اسلامی در ۴۶ سال گذشته بوده و از این پس نیز خواهد بود و جشنی خانوادگی را برپا کرده اند که برای هیچ ملتی در دنیا نظیر ندارد.