همچنین سیگار کشیدن احتمال حمله قلبی را تقریباً دو برابر افزایش می‌دهد، زیرا باعث آسیب به عروق خونی، افزایش فشار خون و کاهش سطح اکسیژن در خون می‌شود.
عصبانیت نیز از دیگر عوامل خطرزا برای قلب است و مطالعات نشان داده که خشم می‌تواند احتمال حمله قلبی یا سکته مغزی را افزایش دهد.
متخصصان تأکید دارند که شناسایی بیماران در معرض خطر ایسکمی میوکارد خاموش و انتخاب سبک زندگی سالم بسیار مهم است. رعایت شیوه زندگی سالم و انجام ارزیابی‌های دوره‌ای می‌تواند در پیشگیری از بیماری‌های قلبی مؤثر باشد. همچنین آگاهی از علائم اولیه بیماری عروق کرونر به بیماران کمک می‌کند تا زودتر به درمان بپردازند و از عوارض جدی‌تر جلوگیری کنند.
ورزش نقش کلیدی در سلامت قلب ایفا می‌کند؛ چرا که باعث تقویت عضله قلب، بهبود عملکرد پمپاژ خون، کاهش کلسترول و کنترل وزن می‌شود. دستورالعمل‌های فعالیت بدنی توصیه می‌کنند که بزرگسالان هفته‌ای ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط و دو روز تمرین مقاومتی داشته باشند.
به گزارش ایندیپندنت، حملات قلبی در زمستان افزایش می‌یابند زیرا قلب برای گرم نگه‌داشتن بدن بیشتر کار می‌کند و فعالیت‌هایی مثل برف‌روبی هم فشار مضاعفی بر قلب وارد می‌کند. هوای سرد همچنین خون را غلیظ‌تر می‌کند و خطر لخته‌شدن را افزایش می‌دهد.
شایع‌ترین علائم پیش از حمله قلبی شامل درد یا فشار در سمت چپ قفسه سینه است که ممکن است به بازوی چپ هم برسد. این درد گاهی به صورت فشاری در مرکز قفسه سینه احساس می‌شود، شبیه به احساس سنگینی روی سینه. با این حال، برخی افراد، به ویژه زنان و مبتلایان به دیابت، ممکن است علائم غیرمعمولی تجربه کنند.
علاوه بر درد در قفسه سینه یا بازوی چپ، علائم کمتر شناخته‌شده‌ای مانند درد دندان، درد معده و حالت تهوع، عرق سرد و خستگی غیرمعمول نیز ممکن است هشداردهنده باشند.
درد دندان ممکن است به دلیل اشتراک مسیرهای عصبی بین قلب و دندان‌ها باشد و برخی افراد درد قلبی را به شکل دندان‌درد تجربه می‌کنند. همچنین علائم گوارشی مانند سوزش معده یا حالت تهوع می‌تواند به اشتباه با مشکلات گوارشی معمولی در نظر گرفته شود.
تعریق شدید و بی‌دلیل یا احساس خستگی شدید حتی در حالت استراحت نیز ممکن است نشانه‌های هشداردهنده حمله قلبی باشند.
به گزارش ایسنا، اما به گفته متخصصان، خطرناک‌ترین علامت، نداشتن هیچ علامتی است. ایسکمی میوکارد خاموش یا حمله قلبی خاموش زمانی اتفاق می‌افتد که آسیب به قلب وجود دارد ولی هیچ علائمی احساس نمی‌شود. این حالت تنها از طریق آزمایش‌هایی مانند نوار قلب، تست استرس یا اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می‌شود، که اهمیت انجام غربالگری‌های منظم را نشان می‌دهد.
∎