پیش از انقلاب، ایران با مشکلات گسترده‌ای در دسترسی به خدمات بهداشتی روبه‌رو بود، به طوری که بسیاری از روستاها از این خدمات بی‌بهره بودند. اما پس از انقلاب، دولت جدید با توجه ویژه به سلامت عمومی، گام‌های بزرگی در جهت بهبود وضعیت بهداشت و درمان برداشته شد.
گسترش خدمات بهداشتی و درمانی
قبل از انقلاب، بسیاری از مناطق ایران به ویژه در روستاها از خدمات بهداشتی محروم بودند. پیش از انقلاب، تنها ۴۰ درصد از جمعیت روستایی به خدمات بهداشتی دسترسی داشتند، اما پس از انقلاب، گسترش شبکه بهداشت باعث شد که بیش از ۹۵ درصد از جمعیت روستایی به خدمات بهداشتی دست یابند. این توسعه شامل ایجاد خانه‌های بهداشت، مراکز درمانی و بیمارستان‌ها در مناطق مختلف کشور بود.
کاهش مرگ‌ومیر مادران و نوزادان
پس از انقلاب، دولت توجه ویژه‌ای به کاهش مرگ‌ومیر مادران و نوزادان داشت. آمار مرگ‌ومیر نوزادان که در سال ۱۳۵۷ حدود ۵۵ مرگ به ازای هر هزار تولد زنده بود، امروزه به ۱۷ مرگ به ازای هر هزار تولد کاهش یافته است. همچنین، آمار مرگ‌ومیر مادران که پیش از انقلاب ۲۵۰ مرگ به ازای هر ۱۰۰ هزار تولد بود، پس از انقلاب به ۲۲ مرگ کاهش پیدا کرد.
افزایش امید به زندگی
امید به زندگی در ایران پس از انقلاب رشد قابل توجهی داشته است. در سال ۱۳۵۷، امید به زندگی در ایران حدود ۵۵ سال بود، در حالی که امروز این رقم به بیش از ۷۷ سال افزایش یافته است. این رشد به دلیل بهبود دسترسی به خدمات بهداشتی، پیشگیری از بیماری‌ها، و ارتقای کیفیت تغذیه و سلامت عمومی است.
توسعه زیرساخت‌ها و تجهیزات پزشکی
با انقلاب، تعداد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در ایران افزایش یافت. تعداد بیمارستان‌ها از حدود ۶۰۰ بیمارستان در سال ۱۳۵۷ به بیش از ۱۰۰۰ بیمارستان در سال‌های اخیر رسید. همچنین، ایران به یکی از کشورهای پیشرفته در زمینه تولید دارو و تجهیزات پزشکی تبدیل شد. بیش از ۹۰ درصد از داروهای مورد نیاز کشور در داخل تولید می‌شود که این دستاورد مهم، باعث کاهش وابستگی به واردات دارو و تقویت صنعت دارویی داخلی گردید.
در مجموع، انقلاب اسلامی موجب تغییرات عمده‌ای در نظام بهشت و درمان ایران شد که نه تنها سطح سلامت عمومی را بهبود بخشید، بلکه ایران را به یکی از کشورهای پیشرفته در این زمینه در منطقه تبدیل کرد. این تحولات همچنین به الگویی برای کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است.