به گزارش هنرآنلاین، حضور فیلم‌های کمدی در جشنواره فیلم فجر منتقدان خودش را دارد. این فیلم‌ها بیشتر برای گیشه و فروش ساخته می‌شوند و ارزش‌های هنری و محتوایی خاصی ندارند و هدف‌شان فقط سودآوری است. در چند سال اخیر این قبیل فیلم‌ها به فرمول‌های ثابت و مشخصی برای فروش دست پیدا کرده‌اند که خلاقیت را از ژانر کمدی گرفته تا فیلم‌های این ژانر حالتی کلیشه‌ای به خود بگیرند.
در حالی که همه با وضعیت سینمای کمدی آشنا هستند، اما باز شاهد هستیم این فیلم‌ها به جشنواره فیلم فجر می‌آیند و با بازخورد‌های منفی از سوی منتقدان و اهالی رسانه مواجه می‌شوند. سطح کیفی برخی از این فیلم‌ها به قدری پایین است که هیچ جایی برای دفاع نمی‌گذارد و با هیچ متر و معیاری نمی‌توان از این فیلم‌ها دفاع کرد.
در جشنواره فیلم فجر امسال هم شاهد کمدی‌هایی بسیار ضعیف بودیم که هنوز مشخص نیست دلیل آمدن این فیلم‌ها به بخش اصلی جشنواره چه بوده است. فیلم‌هایی که کاملاً برای گیشه ساخته شده‌اند، چرا باید به جشنواره بیایند و یکی از سانس‌های جشنواره را بی‌خود و بی‌جهت اشغال کنند؟!
امسال شاهد حضور پنج فیلم کمدی در جشنواره بودیم که این فیلم‌ها نتوانستند توقعات را برآورده کنند و باز چالش حضور فیلم‌های کمدی را بر سر زبان‌ها انداختند. برای نمونه سه فیلم کمدی «کفایت مذاکرات»، «آنتیک» و «تاکسیدرمی» به قدری ضعیف بودند که نمی‌شد آنها را تا انتها تماشا کرد. نکته جالب اینجاست که این فیلم‌ها حتی در سینما‌های مردمی هم نقد‌های منفی گرفتند. در یکی از سامانه‌های بلیت فروشی، تماشاگران با عناوینی مثل «فاجعه»، «بی‌محتوا»، «خسته‌کننده» از فیلم «تاکسیدرمی» یاد کرده‌اند و نوشته‌اند ساختن چنین فیلمی توهین به شعور مخاطب است.
فیلم ضعیف دیگر «کفایت مذاکرات» بود که به هیچ عنوان پتانسیل و ظرفیت خندان تماشاگرش را نداشت و باعث شد خیلی از تماشاگران نتوانند فیلم را تا انتها تماشا کنند. فیلم پر از شوخی‌های سطحی و دم‌دستی است که گاهی به لودگی نزدیک می‌شود. «کفایت مذاکرات» در ژانر خودش هم فیلم بدی به حساب می‌آید، ولی با همین کیفیت به جشنواره آمد. «آنتیک» هم همین وضعیت را داشت و یک فیلم کمدی خسته‌کننده بود که به زور می‌تواند سر چند صحنه از مخاطبش خنده بگیرد.
گویا تهیه‌کنندگان این فیلم‌ها هم علاقه‌ای به حضور در جشنواره ندارند و از سر اجبار برای گرفتن اکران نوروزی در جشنواره فیلم فجر ثبت‌نام می‌کنند. این مسئله را ابراهیم عامریان، تهیه‌کننده «کفایت مذاکرات» در نشست خبری فیلمش به شکلی صریح عنوان کرد. مشخص است حضور در جشنواره برای این فیلم‌ها مسئله نیست و آنها تمام تمرکزشان را روی اکران عمومی و فروش گذاشته‌اند.
صحبت‌های عامریان مشخص می‌کند هنوز برخی سازوکار‌های جشنواره و سینمای ایران جهت اکران فیلم‌ها ایراد دارد. چرا باید اکران یک فیلم در نوروز را به حضور در جشنواره فیلم فجر منوط کرد؟ چرا باید حضور در جشنواره را به اکران‌های مناسبتی گره زد؟
دود چنین تصمیم‌گیری‌هایی اول به چشم جشنواره فیلم فجر می‌رود و آن را از اعتبار می‌اندازد. جشنواره فیلم فجر پس از ۴۳ دور باید آنقدر اعتبار داشته باشد که برای حضور فیلم‌ها شرط و شروط‌هایی اینچنینی نگذارد. جشنواره فیلم فجر نیاز به بازنگری‌هایی اساسی در این قبیل مسائل دارد. این شکل انتخاب کردن فیلم و حضور این حجم فیلم ضعیف به اعتبار جشنواره فیلم فجر آسیب می‌زند که برای کلیت سینمای ایران اتفاق خوشایند و خوبی نخواهد بود.
نویسنده: احمد محمدتبریزی
انتهای پیام