به گزارش ایرنا، نیروهای امدادی اورژانس روز و شب در تلاش هستند تا در لحظه‌های نفس‌گیر مبارزه مرگ و زندگی، مایه تسکین یک بیمار دردمند یا ناجی زندگی یک مصدوم رو به مرگ باشند.
این ناجیان جان با وجود تمامی سختی‌ها در مسیر تحقق این آرمان مقدس از هیچ کوششی دریغ نمی کنند و حتی چشم‌داشت تقدیر و تشکر نیز ندارند اما افسوس که گاهی پاسخ این مجاهدت صادقانه بی‌مهری است.
بی مهری هایی که از یک سو منجر به اختلال در عملیات نجات زندگی بیماران می‌شود و از سویی دیگر دلسردی و آزردگی جسمی و روانی تلاشگران اورژانس را در پی دارد.
سه مورد حمله و ضرب و شتم نیروهای اورژانس در ۲ ماه گذشته در بجنورد، زنگ خطری است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
نیروهایی که در هر شرایطی از سرمای استخوان‌سوز زمستان گرفته تا جاده‌های پرخطر تنها برای نجات جان انسان‌ها حاضر می‌شوند، حالا خودشان قربانی خشونت شدند.
این اتفاقات را نباید یک حادثه گذرا دانست، این حوادث نشانه‌ای از تغییرات نگران‌کننده در ساختار اجتماعی دارد، تغییراتی که نشان می‌دهد احترام به نهادهای خدماتی و سرمایه اجتماعی جامعه در حال فرسایش است.
اما چرا نیروهای اورژانس هدف خشونت قرار می‌گیرند؟
نگاهی جامعه‌شناختی به این ماجرا، چند عامل کلیدی را برجسته می‌کند که در گفت و گویی با دکتر مجید پورخیاط کارشناس جامعه شناسی و علوم ارتباطات به آن می پردازیم.
از کاهش اعتماد تا ضعف قوانین
این کارشناس جامعه شناسی در این باره می گوید: اعتماد و همدلی که از پایه‌های یک جامعه سالم است رو به افول گذاشته و جای خود را به خشم و پرخاشگری داده است.
مجید پورخیاط می افزاید: متاسفانه هنوز برخی افزاد اعتماد کافی به نیروهای امداد رسانی ندارند و بدون درک شرایط حساس اورژانس اجازه انجام اقدامات درمانی را به او نمی دهند.
وی با اشاره به ضعف فرهنگ قدردانی از نهادهای امدادی، می گوید: نیروهای اورژانس در حالی که در بسیاری از کشورها مورد احترام ویژه قرار دارند در جامعه ما هنوز فرهنگ تقدیر از این قشر به درستی نهادینه نشده است.
این کارشناس جامعه شناسی تصریح می کند: نقش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز در عادی‌سازی خشونت و بی‌تفاوتی نسبت به این اتفاقات، زمینه را برای تکرار چنین حوادثی فراهم کرده است در حالی که این شرایط، هشداری جدی است که نیاز به اقدام فوری دارد.
وی تصریح می کند: رسانه‌ها باید در فرهنگ‌سازی نقش فعال‌تری ایفا کنند و جایگاه نیروهای امدادی را در ذهن جامعه تقویت کنند.
پورخیاط می افزاید: بازسازی اعتماد و احترام متقابل از مسیر آموزش، گفتگوهای عمومی و اصلاح رویکردهای فرهنگی امکان‌پذیر است.
وی یادآور می شود: همچنین آموزش به کارکنان بخش اورژانس در نحوه برخورد با بیماران آماده خشونت بسیار حائز اهمیت است که متاسفانه مغفول مانده است.
این کارشناس جامعه شناسی با تاکید بر بازنگری در قوانین حمایت از نیروهای اورژانس، می گوید: برخورد جدی و قانونی با متخلفان می‌تواند نقش بازدارنده‌ای داشته باشد.
پورخیاط خاطرنشان می کند: سال ها است قوانین مشخصی در خصوص برخورد با کسانی که ایجاد خشونت به خصوص با نیروهای بخش اورژانس بیمارستان می کنند وضع شده است اما سووال آن است که چقدر این قوانین اجرا و از آن مهمتر اینکه این قوانین چه مقدار بازدارنده بوده است.
خراسان شمالی یک میلیون نفر جمعیت دارد که ۴۴ درصد آنان در روستاها سکونت دارد.
هم اینک ۴۶ پایگاه اورژانس جاده ای و شهری در خراسان شمالی فعال است.