به گزارش خبرگزاری حوزه، شهید جلال افشار، سرباز گمنام امام زمان (عج)، نه با جنگاوری، بلکه با ذکر قلبی، به مقامی والا رسید. شهادتی که اشک شوق عارفان را جاری ساخت.

آیة الله بهاء الدینی، خیلی به جلال عنایت داشت. یک بار که جلال بعد از نماز مغرب و عشاء دعا کردند، آقا فرمودند: بابا! دعای تو مستجاب است.

بعد از شهادتش هم فرمودند: او دائم الذکر بود. نه اینکه همیشه ذکر بگویند، بلکه قلبا ذاکر بودند.
پس از شهادت، وقتی عکس قاب جلال را به آیت الله بهاء الدینی دادند، گریه کردند و اشک شان روی عکس ریخت. سپس فرمودند: امام زمان (عج) از من یک سرباز خواست. من هم صاحب این عکس را معرفی کردم. اشک من اشک شوق است.

منبع: کتاب جلوه جلال، نوروز اکبری زادگان، ص۹۶ و ۹۷٫