جماران ورزشی؛ سیدمجتبی حسینی سرمربی آلومینیوم اراک، در بخشی از صحبت هایش قبل از بازی با هوادار گفت: در واقع بازیکن بی‌کیفیت خارجی، بازیکنانی که به اینجا می‌آیند، هیچ کیفیتی به ما اضافه نمی‌کنند. مثلاً اگر فوتبال عربستان در سطح باشگاهی (ملی نه) متحول شده است، اینها در همه زمینه‌ها پیشرفت کردند. ما فردا در ورزشگاهی بازی داریم که برای 60 سال پیش است و روز قبلش در آن مسابقات لیگ یک برگزار شده است. کیفیت زمینش بسیار بد است. ما در چنین زمین‌ها و ورزشگاه‌هایی بازی می‌کنیم.
سرمربی تیم فوتبال آلومینیوم اراک راجع به شرایط برگزاری مسابقات در کشور عربستان، اظهار داشت: عربستانی‌ها رفتند ورزشگاه‌های درجه یک ساختند و بازیکنان درجه یک جذب کردند. همچنین مدیران ورزشی و مربیان درجه یک استخدام کردند. یعنی همه چیز آنها با هم بوده است. اگر شما فوتبال را یک مجموعه و ماشین در نظر بگیرید، نمی‌توانید بروید و فقط در مورد مربی آن صحبت کنید که نمی‌دانم خارجی یا ایرانی باشد و فلان ... ، شما بایستی کلان صحبت کنید.
حسینی در این مورد تصریح کرد: ما خیلی عقب افتادیم. حتی پوشش تماشاگران آنها با ما فرق کرده است. شما یادتان هست در قدیم تیم‌های عربی بلندگو دستی می‌گرفتند، اما الان اصلاً فرق کرده است. یعنی اینها همه چیز را با هم بالا آوردند. اگر واقعاً ما دنبال این قضیه هستیم، نیاز به عزم ملی دارد و یک مدیریت قوی که بتوانیم این عقب‌ماندگی را جبران کنیم، وگرنه با این صحبت‌ها فقط یک لیگی داریم و به جلو می‌رویم.
وی درباره کیفیت بد زمین چمن ورزشگاه امام خمینی اراک (ره) و گلایه برخی بازیکنان این تیم نظیر محمدامین کاظمیان، تأکید کرد: در پرسش قبلی به این سؤال جواب دادم. اینکه من ورزشگاه پاس قوامین را مثال زدم یک نمونه بود. ما در همه زمینه‌های فوتبال عقب افتادیم، به خصوص در سخت‌افزار، زمین‌های خوب، زمین تمرین‌های خوب و ... . زمین ورزشگاه امام خمینی اراک هم مانند زمین خیبر. زمین خیبر هم مانند زمین غدیر (اهواز). من همینطور (متوالی) می‌توانم مثال بزنم. این موارد نیاز به عزمی دارد که مدیریت شده و هزینه صورت بگیرد. اینکه بودجه بیاید «خرج اتینا» شود زیاد صورت خوشی ندارد.
وی در مورد حریم امن بازیکنان در فوتبال ایران هم تصریح کرد: ما الان در فوتبال ایران بازیکنی داریم که در آن حریم امن قرار گرفتند و ما مربیان هستیم که از این طرف به آن طرف می‌رویم. باید این تابو را بشکنیم، آنهم با میدان دادن به بازیکنان باکیفیت، چرا که هر بازیکن جوانی باکیفیت نیست. شما باید دنبال بازیکن باکیفیت جست‌وجو و پیدا کنید و بعد از آن با آنها کار و کمک‌شان کنید تا پیشرفت کنند. در این پروسه ممکن است بازیکن باکیفیت سن و سال‌دار داشته باشیم، اشکالی ندارد. من می‌توانم بارسلونا را مثال بزنم. این تیم هم بازیکن 18 و 19 ساله و 26 ساله دارد و هم بازیکن 37 ساله. این نشان می‌دهد شما باید کارتان را درست انجام بدهید. اینکه شما در این مورد شعار بدهید به نظرم درست نیست.
«برای جانشینی سرمربیان لیگ برتری از گزینه‌های خارجی اسم برده می‌شود. اگر هم گزینه داخلی مطرح شده، نام افرادی با رزومه پایین‌تر از شما بوده است. نظرتان در این مورد چیست؟»، وی درباره این سؤال مشترک دو خبرنگار، تأکید کرد: من اصلاً در مورد خودم صحبت نمی‌کنم، چون واقعیت قضیه این است که من با خود فوتبال حال می‌کنم و لذت می‌برم. نفت مسجدسلیمان بوده است با کمترین امکانات رفتیم و کار کردیم تا بالاترین تیم‌ها که به‌عنوان دستیار آقای گل‌محمدی بودم یا همین تیم‌هایی که الان سرمربی هستم. ما حتی اگر فوتبال مُفتی می‌شد باز هم با این عشق و علاقه کار می‌کردیم. اصلاً درباره خودم صحبت نمی‌کنم.
سرمربی تیم فوتبال آلومینیوم خاطر نشان کرد: در مورد ایرانی و خارجی ما داریم به بیراهه می‌رویم. اینکه اصلاً مربی را با پاسپورتش قضاوت کنیم، بزرگترین اشتباهی است که وارد فوتبال ما شده. اینکه ما یک مربی را به خاطر تولدش در یک جغرافیا قضاوت کنیم، بزرگترین اشتباه است. این بزرگترین اشتباهی است که مدیران، مردم و علاقه‌مندان به فوتبال دچار آن شدند. فضا و صفحات مجازی، مشغول اشتباه هستند. ما یک مربی خوب داریم، یک مربی ضعیف. یک مربی متعهد داریم، یک مربی عاشق به کار. در عین حال یک مربی کاسب هم داریم.
حسینی افزود: شما نباید به پاسپورت نگاه کنید. الان اگر ما آقای گواردیولا را یکی از بهترین مربیان و پرافتخارترین مربی دنیا در نظر بگیریم، جدیداً از رازهای زندگی شخصی‌اش یکسری مسائل فاش شده است. این آدم به خاطر فوتبال، زندگی خانوادگی‌اش نابود شده است. یعنی اینقدر، عاشق فوتبال بوده و تلاش کرده است که زندگی‌اش تحت الشعاع قرار گرفته است. این آدم نان تلاش خود را خورده است. نان پاسپورت اسپانیایی‌اش را نخورده است. نمی‌دانم چرا مردم ما این چیزها را در نظر نمی‌گیرند. این مربی که با حقوق و درآمد بالایش، اصلاً نیازی به پول ندارد، باز اینطور عاشقانه کار می‌کند.
وی یادآور شد: بعد ما مربیانی را استخدام می‌کنیم که کاسب هستند. طرف نه تعهدی دارد و نه تعصبی. منتظر است یک روز از پرداختی‌اش دیر شود تا فسخ قرارداد انجام بدهد و برود. غیر از آن (موسیمانه) قبلش هم بوده است. ما به چه جرأتی، این آدم‌ها و مربیان را وارد فوتبال‌مان می‌کنیم؟! از طرفی من ایرانی هم نباید توقع داشته باشم. به صرف ایرانی بودن فکر کنم باید جایگاه خاصی در فوتبال داشته باشم. من هم باید بروم و کار کنم. اصلاً این داستان، ایرانی و خارجی فقط در ایران است. در انگلیس مربی برایتون یک جوان 33 ساله آمریکایی است. اصلاً مگر فوتبال آمریکا و انگلیس قابل مقایسه است؟ این دیگر شایسته‌سالاری، تعهد و پشتکار است.
سرمربی تیم فوتبال آلومینیوم در پایان اظهار داشت: یک مربی مثل گواردیولا می‌رود، زندگی خانوادگی‌اش را به خاطر عشق به فوتبال خراب می‌کند، ما هم یک مربی به اینجا می‌آوریم، تجدیدفراش می‌کند و عشق و عاشقی راه می‌اندازد. اینها درد است، نخندید! اینها باید درست شود. تو را به خدا قسم‌تان می‌دهم اینقدر در صفحات مجازی روی بحث مربیان ایرانی و خارجی نپردازید. مربی خوب و بد داریم و کاری به پاسپورت نداشته باشید. این پاسپورت برای شما مربی نمی‌شود.