به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از نیچر، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حدود ۳.۸ میلیارد سال پیش، برخورد یک سیارک یا دنباله‌دار به سطح ماه در منطقه‌ای به نام حوضه برخوردی شرودینگر، منجر به ایجاد دو دره عظیم در کمتر از ۱۰ دقیقه شده است. این دره‌ها از نظر اندازه با گرند کنیون در آریزونای آمریکا قابل مقایسه هستند.
این برخورد انرژی‌ای معادل ۱۳۰ برابر کل زرادخانه‌های هسته‌ای کنونی جهان آزاد کرد، بر اساس مطالعه‌ای که توسط زمین‌شناس دیوید کرینگ از مؤسسه قمری و سیاره‌ای در هوستون و همکارانش انجام شده و در مجله Nature Communications منتشر شده است، این انرژی عظیم موجب پرتاب سنگ‌ها و آوارهایی با سرعتی تا ۳,۶۰۰ کیلومتر در ساعت شد که در نهایت این دره‌ها را شکل دادند.
یکی از این دره‌ها به نام «ولی پلانک» حدود ۲۸۰ کیلومتر طول و ۳.۵ کیلومتر عمق دارد، در حالی که دیگری به نام «ولی شرودینگر» حدود ۲۷۰ کیلومتر طول و ۲.۷ کیلومتر عمق دارد.
این یافته‌ها با استفاده از داده‌های مدارگرد شناسایی ماه ناسا و مدل‌سازی‌های کامپیوتری به دست آمده‌اند و نشان می‌دهند که چگونه برخوردهای کیهانی می‌توانند به سرعت ویژگی‌های سطحی بزرگی را در اجرام آسمانی ایجاد کنند.
این کشف نه‌تنها به درک بهتر تاریخچه ماه کمک می‌کند، بلکه برای مأموریت‌های آینده همچون برنامه آرتمیس ناسا نیز اهمیت دارد، زیرا نشان می‌دهد که سنگ‌های باستانی ماه ممکن است در نزدیکی سطح قرار داشته باشند و برای جمع‌آوری و مطالعه در دسترس باشند.