روزنامه شرق در صفحه سیاست خود نوشت: انتشار حکم اعدام ظریف و پزشکیان از سوی افراد رادیکال در مشهد و تجمع مقابل مجلس، زنگ خطر را برای جریان اصلی اصولگرایان به صدا درآورده است. این وضعیت باعث شد شورای ائتلاف به رهبری حدادعادل و قالیباف، متن اظهارات حدادعادل را علنی کند. حجم افراط‌گری به سطح حوادث بهمن و اسفند ۱۳۷۸ رسیده و یادآور ترور سعید حجاریان است.
حدادعادل در جلسه شورای ائتلاف اصولگرایان تأکید کرده که یکی از جلوه‌های عقلانیت، دوری از تندروی است. او فاش می‌کند که در گفتگو با تندروها، آنها استناد می‌کنند به سخنان رهبری که نباید انقلابی‌ها را با عنوان تندرو از میدان به در کرد. حدادعادل توضیح داده که این سخنان مربوط به افرادی است که سال‌هاست خط خود را جدا کرده‌اند و به این معنا نیست که تندروی وجود ندارد. او هشدار داده که اگر جامعه به هم بریزد و دودستگی ایجاد شود، زمینه برای اجرای نقشه‌های دشمن فراهم خواهد شد.
اصولگرایان سنتی، به‌ویژه شورای ائتلاف، با مسعود پزشکیان رقابت داشتند و او را شایسته ریاست‌جمهوری نمی‌دانستند، اما اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که برای رهایی از مشکلات ناشی از تحریم‌های تیم جلیلی، باید با دولت پزشکیان همکاری کنند. در انتخابات ریاست‌جمهوری، اگرچه شورای ائتلاف ظاهراً از جلیلی حمایت کرد، اما در واقعیت می‌دانست که کنار نرفتن جلیلی باعث شکست قالیباف شد. آنها ناچار شدند بین پذیرش تیم جلیلی و دولت رئیسی یا همکاری با پزشکیان، دومی را انتخاب کنند.
شورای ائتلاف، با تجربه رفتارهای حذفی جریان تندرو در انتخابات مجلس دوازدهم، به این نتیجه رسیده که اگر پاجوش‌ها در قدرت باقی بمانند، پروژه‌های حذف گسترده‌تری را کلید خواهند زد. از سوی دیگر، جریان پاجوش‌ها نیز به قالیباف حمله می‌کند و معتقد است که حمایت اصولگرایان سنتی از دولت پزشکیان نه از روی فرمان رهبری، بلکه به دلیل اختلافات درونی است
بااین‌حال، شورای ائتلاف اصولگرایان تصمیم گرفته تا به‌صورت علنی با پاجوش‌ها فاصله‌گذاری کند. حدادعادل در اظهارات اخیر خود آنها را "تندرو" خطاب کرده و سعی کرده گفتگوهای انجام‌شده با این جریان را علنی کند. دلیل این کار مشخص است: چنارهای اصولگرایی نمی‌خواهند پاسوز پاجوش‌ها شوند.
چنارهای اصولگرایی بیش از همه از ماهیت پاجوش‌ها آگاه‌اند. آنها بین سال‌های ۷۶ تا ۸۲ در برابر اصلاحات متحد بودند، اما بعدتر با حمایت از احمدی‌نژاد راه خود را جدا کردند. وقایع زمستان ۱۴۰۲ شورای ائتلاف را به این جمع‌بندی رسانده که پاجوش‌ها قبل از جریان رقیب، قصد حذف آنها را دارند.
ازاین‌رو، شورای ائتلاف تلاش دارد خود را در "منطقه وفاق" تعریف کند. این جریان اگرچه سروصدای کمتری دارد، اما به هسته اصلی قدرت نزدیک‌تر است. به همین دلیل، حملات رسانه‌ای خود را علیه پزشکیان متوقف کرده و برخلاف دولت‌های خاتمی و روحانی، با دولت جدید رویارویی نمی‌کند. این نه به دلیل امید به پزشکیان، بلکه به علت ترس از قدرت‌گیری پاجوش‌ها و تهدیدی است که علیه کل جریان اصولگرایی سنتی ایجاد کرده‌اند.