بروز اختلافات و بالا گرفتن حواشی در رشته‌های مدال‌آور زنگ‌خطری است که مسئولان فدراسیون‌ها و مدیران ورزش باید خیلی زود آن را بشنوند و قبل از آنکه دیر شود علاجی برای آنها پیدا کنند. هرگونه تعلل و بی‌توجهی به این چالش‌ها خسارات زیادی به آن رشته‌ها و ورزش کشور خواهد زد. 
کاراته و تکواندو به‌عنوان دو رشته موفق رزمی، در تورنمنت‌های بزرگی، چون بازی‌های آسیایی و المپیک، بخشی از بار مدال‌آوری را به دوش می‌کشند و عملکرد موفق آنها تأثیر بسزایی در عملکرد کل کاروان ورزش ایران دارد. همچنین مسابقات قهرمانی جهان و آسیا در هر دو رشته اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و درخشش ملی‌پوشان ما در سطح قاره‌ای و جهانی، ابهت کاراته و تکواندوی ایران را به رخ رقبای قدرتمند می‌کشد. این اواخر، اما هر دو رشته روز‌های پرحاشیه‌ای را تجربه می‌کنند و انتظار می‌رود با پشت سر گذاشتن بحران‌ها، شاهد بازگشت آنها به روز‌های اوج و مدال‌آوری باشیم. 
درست است که کاراته تنها یک بار و آن هم در بازی‌های توکیو، المپیکی شد، ولی فراموش نکنیم که رهاورد تنها حضورمان یک طلای ناب از آوردگاه المپیک بود. تکواندو هم که سال‌هاست در بین مدعیان، مدعی است و چهار مدال خوشرنگ هوگوپوشانمان در بازی‌های المپیک پاریس دل مردم را شاد کرد. این دو رشته رزمی روز‌ها و مسابقات مهم زیادی در آینده نزدیک و دور پیش‌رو دارند، ولی علنی شدن برخی مشکلات و اختلافات، نگران‌کننده به نظر می‌رسد. اخیراً سرمربی تیم‌ملی تکواندو بانوان از سمتش کنار رفته؛ مینو مداح مدعی بدرفتاری رئیس فدراسیون است و هادی ساعی این ادعا را قبول ندارد. این بحث‌ها و جنگ‌های لفظی بازتاب زیادی در رسانه‌ها داشت و بگو مگو‌های زیادی را ایجاد کرد. از طرف دیگر کاراته نیز اسیر حواشی خود شده است؛ روز گذشته خبر استعفای اشرف امینی، سرپرست نایب‌رئیسی بانوان فدراسیون کاراته منتشر شد. نایب‌رئیس مستعفی مدعی دخالت سرپرست فدراسیون و مدیر سازمان تیم‌های ملی شده است. نکته مهم دیگر اینکه هنوز از انتخاب امینی دو ماه هم نگذشته و شرایط جوری بوده که این مدیر باتجربه نتوانسته وضعیت و دخالت‌ها را تحمل کند. 
تمرینات تیم‌ملی تکواندو بانوان با مربیگری مهروز ساعی آغاز شده است، ولی با این حال باید هرچه زودتر تکلیف کادرفنی تیم بانوان مشخص و سرمربی رسماً معرفی شود. از طرفی باید حواس‌مان باشد که اختلافات داخلی تیم بانوان از ماه‌ها قبل و پیش از بازی‌های المپیک کلید خورده و گذشت زمان نه تنها شرایط را بهتر نکرد، بلکه درنهایت کار به جاروجنجال کشیده شد. کاراته نیز پس از ابطال انتخاباتش و معرفی مزدا صوفی به‌عنوان سرپرست، اسیر حواشی داخلی شده و از آن زمان منتقدان سرپرست جدید افزایش یافته‌اند. عجیب اینجاست که صوفی مدعی شده فدراسیون را با ۲۰ میلیارد بدهی تحویل گرفته است! در واقع مشکلات فعلی کاراته ریشه در برگزاری مجمع انتخاباتی با برخی ابهامات و اعتراضات دارد و اگر دیوان عدالت اداری رأی به ابطال نمی‌داد، طباطبایی همچنان رئیس می‌ماند. حواشی اخیر این دو فدراسیون در ظاهر متفاوت است، ولی در اصل مشکلات موجود ریشه در نوع مدیریت آنها دارد.‌ای کاش هادی ساعی که خود از قهرمانان المپیک است پیش از آنکه کار به قهر و جنجال بکشد فکری به حال کادرفنی تیم بانوان می‌کرد. در رشته کاراته نیز قاعدتاً سرپرست فدراسیون بیشتر از آنکه به فکر جابه‌جایی مدیرانش باشد باید به آینده این رشته بیندیشد و از کنار انتقاد‌ها به راحتی عبور نکند. 
تا چشم به هم بزنیم بازی‌های آسیایی ناگویای ژاپن از راه می‌رسد و بدون شک اهالی ورزش منتظر درخشش کاراته و تکواندو هستند. اگر اختلافات و چالش‌ها درست و به موقع مدیریت نشوند، اثرات منفی‌اش را در این تورنمنت و سایر مسابقات بین‌المللی خواهیم دید.