به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»؛ ظلم و ستم به مردم عادی در دوران شاهنشاهی در میان شهرستان‌های مختلف هرمزگان مانند سایر استان‌های کشور موج می‌زد و رفاه و آسایش تنها به رژیم پهلوی و وابستگان آن اختصاص داشت.
انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) خط بطلانی بر ستم‌های رژیم شاهنشاهی کشید و پایان‌بخش بی‌عدالتی‌ها در کشور شد.
در این گزارش به بی‌عدالتی‌ها و ظلم‌هایی که خاندان پهلوی به مردم مظلوم هرمزگان کرده‌اند را می‌خوانیم.
رفتار مستبدانه نیروهای نظامی پهلوی
غلام همایونی یکی از ریش‌سفیدان شهرستان بشاگرد در گفتگو با خبرنگار ما اظهار کرد: در دوران حکومت ستم‌شاهی، نیروهای نظامی به‌عنوان نماد اقتدار رژیم پهلوی، رفتارهای مستبدانه‌ای با مردم داشته‌اند. این نیروها حتی در مواقع عادی، برخلاف اصول انسانی و اسلامی، به خشونت و سرکوب روی می‌آوردند. این رفتارها به حدی بود که کمتر کسی جرئت داشت با آنها سخن بگوید و حتی در برخی مواقع، برخوردهای نظامی به ضرب‌وجرح و دستگیری منجر می‌شد.
مالیات‌های غیرمنصفانه
وی مطرح کرد: در زمان حکومت پهلوی، مالیات‌ها به شکلی ظالمانه از مردم گرفته می‌شد. بیشتر مردم منطقه در آن زمان به کشاورزی و دامداری مشغول بودند و این دو شغل اصلی منبع درآمد آنها بودند. در سال‌هایی که خشکسالی و کمبود منابع طبیعی به منطقه آسیب می‌زد، این مردم حتی از تأمین حداقل نیازهای خود نیز ناتوان بودند. بااین‌حال، نیروهای نظامی رژیم پهلوی به هر طریقی، حتی در شرایط بحرانی، مالیات‌های سنگین از مردم می‌گرفتند.
ریش‌سفید شهرستان بشاگرد افزود: در بسیاری از مواقع، زمانی که مردم قادر به پرداخت مالیات نبودند، با خشونت و درگیری مواجه می‌شدند. برای مثال، در یکی از روستاهای بشاگرد، زمانی که نیروهای نظامی برای دریافت مالیات وارد شدند و مردم توان پرداخت آن را نداشتند، فرزند یک خانواده دستگیر و به زندانی در کرمان فرستاده شد. این شخص به مدت هفت سال در زندان بود و در نهایت، پدر خانواده تصمیم گرفت که خود جای فرزندش در زندان برود. پس از موافقت، پدر به‌جای فرزند محبوس شده و تا پایان عمر در زندان ماند.
کشف حجاب و سرکوب زنان
همایونی بیان کرد: در دوران رژیم پهلوی، زنان از آزادی‌های پایه‌ای خود محروم بودند. یکی از سیاست‌های رژیم پهلوی این بود که زنان نباید باحجاب در انظار عمومی حاضر شوند. آنها اجازه نداشتند باحجاب اسلامی بیرون بروند و در غیر این صورت، با تمسخر و خشونت مواجه می‌شدند. نیروهای نظامی در بسیاری از مواقع زنان را که مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند. در مواردی، به دلیل غیرت مردان و مقاومت در برابر این رفتارها، درگیری‌ها به شلیک تیر و زخمی‌شدن و حتی دستگیری منتهی می‌شد.
مشکلات درمانی و کمبود پزشک
وی با بیان اینکه قبل از انقلاب اسلامی، هیچ مرکز درمانی در منطقه بشاگرد وجود نداشت، تأکید کرد: برای درمان مردم، تنها پزشکانی که به خدمت سربازی اعزام می‌شدند، به این مناطق می‌آمدند. آنها به‌عنوان بخشی از دوران خدمت خود در این مناطق کار می‌کردند و این تنها منبع دسترسی مردم به خدمات درمانی بود.
ریش‌سفید منطقه بشاگرد مطرح کرد: علاوه بر کمبود پزشک، مشکلات جاده‌ای نیز باعث سختی‌های دوچندان برای مردم می‌شد. برای مثال، بسیاری از افراد برای دریافت خدمات درمانی یا مراجعه به پزشکان متخصص باید مسافت‌های طولانی را طی می‌کردند. در برخی موارد، برای رسیدن به شهرستان‌های هم‌جوار که مرکز خدمات درمانی بودند، مردم مجبور بودند چند روز در راه بمانند و مسیرهای سخت و صعب‌العبور را پشت سر بگذارند. این وضعیت باعث می‌شد که دسترسی به درمان برای بسیاری از مردم نه‌تنها دشوار، بلکه بسیار زمان‌بر و هزینه‌بر باشد.
وضعیت جاده‌ها و حمل و نقل
همایونی تصریح کرد: یکی از مهم‌ترین مسائل رفاهی مردم، وضعیت جاده‌ها و راه‌های مواصلاتی بود. متأسفانه در دوران حکومت پهلوی، این مسئله چندان موردتوجه قرار نمی‌گرفت. در بسیاری از موارد، مردم خود برای ساخت جاده‌های محلی و ارتباطی تلاش می‌کردند. این وضعیت باعث می‌شد تا حمل‌ونقل و ارتباطات بسیار دشوار و زمان‌بر باشد و مردم به‌سختی به دیگر نقاط دسترسی پیدا می‌کردند.
وی ادامه داد: علاوه بر این، برای دسترسی به شهرستان‌های هم‌جوار و مراکز خدماتی، مردم مجبور بودند ساعت‌ها یا حتی روزها در راه بمانند و مسیرهای دشوار و پرمشقت را طی کنند. وضعیت حمل‌ونقل و جاده‌ها به‌قدری بد بود که بسیاری از افراد برای رسیدن به مقصد خود با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شدند.
نبود برق و مشکلات مربوط به آن
ریش‌سفید منطقه بشاگرد تصریح کرد: یکی از مشکلات اساسی در دوران حکومت پهلوی در مناطق دورافتاده مانند بشاگرد، نبود برق و امکانات اولیه زندگی بود. در بسیاری از روستاها، مردم حتی در مناطق مرکزی هم از دسترسی به برق محروم بودند و شب‌ها مجبور بودند تنها با نور شمع یا چراغ‌های نفتی زندگی کنند. این موضوع نه‌تنها شرایط زندگی را دشوار می‌کرد، بلکه بر کیفیت زندگی اجتماعی و اقتصادی مردم نیز تأثیر زیادی داشت.
همایونی خاطرنشان کرد: نبود برق به معنای ناتوانی در استفاده از بسیاری از تجهیزات مدرن مانند یخچال‌ها، دستگاه‌های گرمایشی و دستگاه‌های ارتباطی بود. علاوه بر این، در نبود روشنایی کافی، بسیاری از فعالیت‌های شبانه‌روزی مختل می‌شد و حتی تحصیل و مطالعه برای جوانان منطقه نیز با مشکل مواجه می‌شد.
اقتصاد مردم حاجی‌آباد در دست وابستگان رژیم شاهنشاهی بود
مراد حسن‌زاده جانباز و آزاده هشت سال دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار ما گفت: قبل از پیروزی انقلاب و در زمان شاهنشاهی شهرستان حاجی‌آباد به دست خوانین اداره می‌شد و کسانی که از طرف ساواک به‌عنوان خان در منطقه مشخص شده بودند بر مردم مستضعف حاجی‌آباد تسلط داشتند و همین امر موجب رنجش و نگرانی مردم شده بود.
وی تصریح کرد: خوانین کسانی بودند که با زور و ثروتی که داشتند بر مردم حکومت می‌کردند و تسلط و زورگویی آنها به‌گونه‌ای بود که حتی اگر یک فرد نظامی و ساواک از روستا عبور می‌کرد مردم باید در جلوی راه آن برمی‌خیزید و اگر این کار را انجام نمی‌دادند آن افراد نظامی مردم را مورد آزار و اذیت و ضرب و شتم قرار می‌دادند.
رزمنده حاجی آبادی مطرح کرد: مردم حاجی‌آباد در آن زمان دچار مشکلات فراوانی بودند از جمله اینکه زمین‌های کشاورزی و باغی در اختیار خان‌ها و مأموران شاه بود و مردم عادی مجبور بودند به‌عنوان رعیت و زیر دست خان‌ها کار کنند و اجازه داشتن زمینی مستقل برای کشاورزی و داشتن نیروی کار مستقل به‌عنوان کارفرما برای کسب درآمد را نداشتند و تنها کسانی می‌توانستند از امکانات ویژه برخوردار شوند که اطرافیان خان بودند.
تبعید عشایر برای تثبیت قدرت
ابوالفضل نجفی در گفتگو با خبرنگار ما اظهار کرد: یکی از وقایع تاریخی که در ارتباط با حکومت رضاخان در منطقه بستک که بیشتر اهل‌سنت هستند، رخ‌داده، مربوط به اقدامات سخت‌گیرانه و سیاست‌های تمرکزگرایانه حکومت پهلوی اول است.
این شهروند بستکی تصریح کرد: رضاخان پس از به‌قدرت‌رسیدن، سیاست‌های شدیدی را در راستای تثبیت قدرت مرکزی، خلع سلاح مناطق محلی و محدودکردن نفوذ رؤسا و خوانین محلی به کار برد.
نجفی بیان کرد: در شهرستان بستک، که تحت نفوذ خوانین محلی (خصوصاً خاندان خان‌های بستک) بود، این سیاست‌ها تأثیر زیادی داشت. رضاخان با اجرای طرح خلع سلاح عشایر و سرکوب خان‌های محلی، بسیاری از رؤسا و بزرگان محلی را تحت فشار قرار داد. در برخی موارد، افراد متنفذ محلی بازداشت، تبعید یا از قدرت خلع شدند.
وی ادامه داد: این اقدامات به دلیل تضاد با ساختار اجتماعی - فرهنگی منطقه که مبتنی بر احترام به رؤسا و استقلال محلی بود، باعث نارضایتی گسترده شد. همچنین، اعمال اجباری سیاست‌هایی مثل کشف حجاب، ممنوعیت لباس‌های سنتی، و تغییرات مذهبی و فرهنگی باعث تشدید اختلافات بین حکومت مرکزی و مردم مناطق اهل‌سنت، از جمله بستک شد.
این شهروند بستکی خاطرنشان کرد: اگرچه شواهد تاریخی درباره وقوع جنایتی خاص در بستک به طور مشخص گزارش نشده است، اما سیاست‌های سرکوبگرانه و اجبارهای فرهنگی رضاخان در کل کشور، از جمله در مناطق جنوبی ایران، باعث ایجاد تنش‌ها و درگیری‌هایی شده که از نگاه مردم محلی به‌عنوان «جنایت» تلقی می‌شود.
انتهای خبر/
∎