در میانه دهه ۹۰ با ورود نسلی از فیلمسازان جوان که گویی با نگاهی پرسش‌گر قصد بازخوانی آنچه بر پدران خود گذشته بود را داشتند، جان تازه‌ای به این جریان دمیده شد و شاهد احیای نوعی از سینمای تاریخی و سیاسی بودیم که هنوز هم در حال اوج‌گیری است.
در میان فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره چهل‌وسوم فیلم فجر هم این جریان نمایندگانی جدی دارد که یکی از مهمترین آن‌ها را می‌توان فیلم «بازی خونی» دانست. فیلمی به کارگردان حسین میرزامحمدی که دست روی سوژه‌ای بکر از تاریخ معاصر گذاشته و تحرکات خرابکارانه گروهی از وادادگان به رژیم بعث در شهر آمل و مقاومت مردمی در جهت خنثی کردن این خیانت را به تصویر درآورده است.
حسین میرزامحمدی کارگردانی برخاسته از سینمای مستند و کوتاه است و به پشتوانه همین سابقه، رویکردی پژوهش‌محور در سینمای داستانی دارد. این فیلمساز که دو سال پیش با فیلم «کت چرمی» ردای کارگردانی سینمای بلند را به تن کرد، حالا دومین فیلم خود را به سرانجام رسانده است. او در گام اول بر پایه پژوهشی عمیق و جدی، یکی از معضلات اجتماعی روز را دستمایه روایت خود قرار داد و این‌بار با همین رویکرد سراغ فصلی ناخوانده از تاریخ معاصر رفته است.
«بازی خونی» درباره دوره‌ای از تاریخ سیاسی ایران است که بازمانده‌های گروهک‌های کمونیستی قصد دارند تا با خرابکاری و فتح شهر به شهر نقاط کلیدی، همزمان با درگیری ایران با جنگ عراق، زمینه‌های تجزیه و سقوط نقاط دور از سایه جنگ را فراهم کنند و اولین اقدامشان متوجه آمل است.
میرزامحمدی به خوبی توانسته است این مقطع تاریخی را با زبان سینما به تصویر درآورد و حالا سینمای ایران سندی قابل ارجاع درباره این مقطع کلیدی در تاریخ معاصر در اختیار خود دارد.
از نکات مهم درباره «بازی خونی» ترکیب بازیگران اصلی آن است. ارسطو خوش‌رزم از تازه‌ترین چهره‌های برخاسته از دنیای تئاتر است که ورود موفقی به عرصه سینما داشته و همین سال گذشته به‌واسطه نقش‌آفرینی در فیلم تاریخی «صبح اعدام» توانست سیمرغ بلورین بازیگری را به دست آورد. خوش‌رزم حالا در این فیلم ایفاگر نقش اصلی است و به‌خوبی هم توانسته شخصیتی مبارز و در معرض تهدید و خیانت را روی پرده جان ببخشد.
در نقطه مقابل او هم شاهد نقش‌آفرینی سارا حاتمی هستیم. بازیگر جوانی که در سریال «زخم کاری» محمدحسین مهدویان کشف شد و در اولین دورخیز خود برای ورود به دنیای سینما، در مقابل دوربین حسین میرزامحمدی خوش درخشید و توانست برای بازی در «کت چرمی» سیمرغ فجر را به دست آورد. حاتمی حالا در تجربه‌ای متفاوت، باردیگر مقابل دوربین میرزامحمدی ظاهر شده تا بدانیم درخشش او در گام اول، اتفاقی نبوده است. او به خوبی توانسته نقش فردی وابسته به تشکیلات کمونیستی را ایفا کند و ارائه باورپذیر او از این نقش، بخشی از بار دراماتیک فیلم را تکمیل کرده است.
«بازی خونی» حالا قطعه دیگری از پازل تصویر تاریخ معاصر در سینمای ایران است که گام‌به‌گام شاهد تکامل آن هستیم و می‌توانیم امیدوار باشیم که این جریان در این مرحله متوقف نخواهد شد.