«الهام یاوری»معاون وزیر آموزش و پرورش و رییس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره مصوبه کنکوری شورای عالی انقلاب فرهنگی اظهار نظر کرد: به نظر من این مصوبه در عدالت آموزش چندان تأثیر درازمدتی ندارد. در کوتاه مدت به جهت اینکه هنوز کلاس‌های آموزشی و فضای بازار تعلیم و تربیت خود را با این تغییرات هماهنگ نکرده، طبیعتاً اثر آموزش کم می‌شود و دانش‌آموزانی که مربوط به دهک‌های پایین‌تر باشند موفقیت بیشتری پیدا می‌کنند. این چیزی است که ما در سال گذشته شاهدش بودیم؛ یعنی آمارهایی که سازمان سنجش ارائه کرده، حاکی از این است که سال گذشته ورود بچه‌های ضعیف‌تر به دانشگاه بهتر بود.
«تبلیغ کلاس‌های خصوصی امتحان نهایی» به تبلیغات تست‌زنی کنکور اضافه شده است
وی افزود: اما من فکر می‌کنم این اثر موقت است؛ یعنی بعد از مدتی بازی عوض می‌شود و معلم‌ها و کلاس‌های خصوصی بازی جدید را یاد می‌گیرند و خود را آماده می‌کنند که خدمات متناسبی ارائه دهند. همین امسال اگر تبلیغات را رصد کرده باشید، حتما دیده‌اید که علاوه بر تبلیغات کلاس‌های تست‌زنی کنکور، کلاس‌های امتحان نهایی هم اضافه شده و چند سال که بگذرد و این‌ها هم به بلوغ کافی برسند اثر خود را می‌گذارند. به نظر من این مصوبه ابعاد مهم دیگری دارد، اما در مورد عدالت آموزشی اثر آن کوتاه‌مدت است و نه درازمدت.
یاوری در پاسخ به این سؤال که چرا آموزش و پرورش خود برای مدارس سمپاد از شرط سوابق تحصیلی استفاده نمی‌کند؟ گفت: شرط لازم برای اینکه سوابق تحصیلی ملاک هر گزینشی قرار بگیرد، این است که این آزمون‌ها به‌صورت نهایی و یکپارچه در سراسر کشور برگزار و تصحیح گردند. ما در متوسطه اول چنین چیزی نداریم. اولا آزمونی برگزار نمی‌شود و مدل ارزیابی توصیفی دقت کافی ندارد؛ یعنی همه بچه‌هایی که در آزمون سمپاد شرکت می‌کنند در تمام درس‌ها نمره «بسیار خوب» گرفته‌اند؛ یعنی آن تمایز بین آن‌ها وجود ندارد و مثل معدل نیست. ثانیاً آزمون‌ها و این ارزشیابی‌ها در هر مدرسه با سلیقه و نگاهی متفاوت برگزار می‌شود و قابل مقایسه نیست؛ یعنی ممکن است نمره «بسیار خوب» یک مدرسه از «خوب» مدرسه‌ای دیگر ضعیف‌تر باشد.
تلاشمان بر این است احساس ویژه بودن را از دانش‌آموزان سمپادی بگیریم
یاوری درباره اظهارات اخیر خود مبنی بر اینکه «اگر این دانش آموزان نمونه‌هایی از بچه‌های با استعداد دیگر را در اطراف خود نبینند، ممکن است به نوعی از غرور کاذب مبنی بر اینکه «من از بقیه بالاتر هستم» مبتلا شوند.» و در پاسخ به این سؤال که آیا سمپاد توانسته حس خودبرتربینی را در دانش‌آموزان از بین ببرد؟ گفت: راجع به هیچ کسی نمی‌توان این حرف را به‌طور مطلق زد، اما تلاش ما در مدرسه سمپاد این است که با کنار هم گذاشتن بچه‌هایی که همه خیلی خوب هستند، احساس ویژه بودن را از بچه‌ها بگیریم.
او ادامه داد: وقتی بچه‌ای در مدرسه‌ای درس می‌خواند که خود را یک سر و گردن از بقیه بالاتر می‌بیند، بیشتر احساس ویژه بودن می‌کند تا وقتی در مدرسه‌ای باشد که همه بچه‌های اطرافش همین هستند. از این گذشته، فضای فرهنگی سمپاد به‌شدت این‌گونه است که اگر کسی توانایی دارد، از بابت آن نسبت به بقیه افراد جامعه مسئولیت و وظیفه بیشتری بر عهده او است. این گره زدن توانمندی و تکلیف، حس برتری را کم می‌کند. من فکر می‌کنم حس برتری بچه‌های سمپاد نسبت به شرایطی که این بچه‌ها بیرون از این مدارس بودند، کمتر است.