تجربه تاریخی ایران نشان می‌دهد که در پرونده‌های حساس سیاست خارجی، گاه چالش‌های داخلی به‌اندازه موانع خارجی تأثیرگذار بوده‌اند. در این مورد خاص، به نظر می‌رسد که بین شورای عالی امنیت ملی، وزارت خارجه و برخی دیگر از نهادهای امنیتی و سیاسی بر سر کنترل این پرونده نوعی کشمکش وجود دارد.

چندگانگی در مدیریت این پرونده، پیامدهای جدی به همراه دارد:نخست، این مسئله موجب ایجاد عدم شفافیت در سیاست‌گذاری و اختلال در روند مذاکرات می‌شود.

دومین پیامد، کاهش اعتبار ایران در صحنه دیپلماسی است.سومین پیامد این بحران مدیریتی، تأثیرات اقتصادی آن است.