مابقی مخاطبان جدی سینما، نیازهای خود را از فیلم های خارج از تولیدات ایران تامین می کنند و این قطعا و تحقیقا به گردن سینماگر ایرانی نیست بلکه بستگی به سازوکار سیاستگذاری فرهنگی و شیوه مدارا و حمایت کارگزاران و بخصوص اتحاد سه قوا در حوزه فرهنگ و هنر در نظام جمهوری اسلامی دارد مخصوصا در ایام دهه فجر که همه رسانه‌های بیگانه درصدد تبلیغ علیه نظام و دور کردن هنرمندان از فضای تبلیغاتی دهه فجر هستند ناهماهنگی مسئولین خود بخود شک و تردید را در اتحاد بین حاکمیت و هنرمندان ایجاد می‌کند . نمونه ساده‌اش عملکرد وزارت ارشاد در ایجاد آرامش در ایام دهه فجر در جشنواره فیلم فجر است که تنها نماد تبلیغاتی برای جمهوری اسلامی است و برخورد ناشیانه سیستم قضایی نسبت به رفتار ناخودآگاه دو هنرمند سالخورده قدیمی(یکی ۷۳ ساله و دیگری ۷۸ ساله) که این‌گونه احترام قطعا از پیش طراحی شده نبوده و در عرف آنان هم مرسوم است و مهمتر اینکه آمده بودند برنامه های دهه فجر را رونق بدهند! حالا لحظه‌ای اشتباه شرعی کردند! البته مشابه این‌گونه حرکات جزیی "ناخودآگاه" در میان علما مذهبی همیشه مورد بحث بوده و به حکم قطعی هم نرسیدند که نمونه‌اش حتی در مقامات دولتی هم دیده شده است!
تولید فرهنگ و هنر با امر و نهی و تهدید انجام نمی شود بلکه با متانت، مدارا و همدلی و سپس حمایت رونق می‌گیرد.