شناسهٔ خبر: 71176333 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: تقریب | لینک خبر

/یادداشت/

شخصیت حضرت عباس(ع)، پلی است میان ادیان و مذاهب

در میان شخصیت‌های الهام‌بخش تاریخ اسلام، حضرت ابوالفضل العباس(ع) جایگاهی ویژه دارد که نه‌تنها در دل مسلمانان، بلکه در میان غیرمسلمانان نیز به عنوان نمادی از وفاداری، فداکاری، شجاعت و باب الحوائج شناخته می‌شود. داستان او، مرزهای مذهبی را درنوردیده و به الگویی جهانی شده است.

صاحب‌خبر - به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، متن یادداشت به شرح زیر است:

عباس بن علی (ع) در واقعه کربلا، تجسم وفاداری و ایثار بود. او که به «باب‌الحوائج» معروف است، تا پای جان بر سر پیمان خود ماند و در راه حمایت از برادرش، امام حسین (ع)، از جان و آبرو گذشت. اما آنچه او را در دل غیرمسلمانان نیز عزیز کرده، نه‌تنها دلاوری او در میدان نبرد، بلکه منش و اخلاق والایش و باب الحوائج بودنش است.
 
بسیاری از اندیشمندان مسیحی، زرتشتی و حتی پژوهشگران غربی، حضرت عباس (ع) را نماد شرافت و جوانمردی می‌دانند. در مناطق مختلف جهان، از عراق و ایران گرفته تا هند و لبنان، حتی غیرمسلمانان نیز برای مقام و شخصیت او احترام قائل‌اند. در برخی کلیساها، نام او به عنوان یک قهرمان فداکار ذکر شده و در میان ایزدیان و برخی مسیحیان عراق، نذری‌هایی به نام او ادا می‌شود. در هند، برخی هندوها در عزای او شرکت می‌کنند و معتقدند که او نماد حق‌طلبی و ازخودگذشتگی است.
 
شخصیت حضرت عباس (ع)، پلی است میان ادیان و مذاهب. در جهانی که بیش از همیشه به همدلی و وحدت نیاز دارد، الگوی عباس بن علی (ع) می‌تواند یادآور این حقیقت باشد که ارزش‌های انسانی فراتر از مرزهای اعتقادی‌اند.
 
نام عباس (ع)، امروز هم در قلب تمام حق‌طلبان زنده است. او می‌تواند الگویی برای همه باشد، از مسلمان تا مسیحی، از زرتشتی تا پیروان هر آیین دیگری که به عدالت و انسانیت ایمان دارند.
 
حضرت ابوالفضل عباس (ع) و ارادت ارامنه
 
حضرت ابوالفضل عباس (ع) نه‌تنها در میان مسلمانان، بلکه در بین غیرمسلمانان، از جمله ارامنه، جایگاه ویژه‌ای دارد. در تاریخ، نمونه‌های زیادی از احترام و ارادت مسیحیان، به‌ویژه ارامنه، نسبت به این بزرگوار دیده می‌شود.
 
در شهرهایی مانند اصفهان، همدان و به‌ویژه کربلا، ارامنه همواره به نام و مقام حضرت عباس (ع) احترام گذاشته‌اند. در طول تاریخ، برخی از آنان در مراسم عزاداری محرم، به‌ویژه در روز تاسوعا، شرکت می‌کنند و نذری‌هایی به نام او ادا می‌کنند. برخی از ارامنه که در کربلا زندگی کرده‌اند، حتی برای حل مشکلات خود، به حرم حضرت عباس (ع) می‌رفتند و به درگاه او متوسل می‌شدند.
 
یکی از نمونه‌های تاریخی ارادت ارامنه به حضرت عباس (ع)، به دوره قاجار بازمی‌گردد. در آن زمان، برخی ارمنی‌های اصفهان، برای برآورده شدن حاجاتشان، به نذر و روشن کردن شمع در عزاداری‌های تاسوعا و عاشورا اقدام می‌کردند. برخی نیز اعتقاد داشتند که حضرت عباس (ع)، باب‌الحوائج است و می‌تواند در سختی‌ها به انسان‌ها کمک کند، صرف‌نظر از دین و مذهبشان.

یوسف برادران‌مهر

انتهای پیام/