علی‌محمد حسام‌فر نویسنده فیلم چشم بادومی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز در پاسخ به این سوال که ارتباط اختلال روانی کاراکتر با اینکه طرفدار کی‌پاپ است، باعث نمی‌شود تا نوجوانان مخاطب فیلم فکر کنند که شما می‌خواستید به طرفداران کی‌پاپ برچسب ابتلا به اختلال روانی بزنید، پاسخ داد: ما تمام تلاشمان را کردیم که سوگیری نداشته باشیم.

وی افزود: شما در شخصیت پدربزرگ هم می‌بینید که علاقه‌مندی مفرطی به پابلیک فیگورها (شخصیت‌های عمومی معروف اجتماع)دارد و این چیزی است که همه ما ممکن است در طول زندگی تجربه کنیم اما آنچه به عنوان اختلال رخ می‌دهد، لزوما ناشی از این علاقه‌مندی نیست.

حسام‌فر اضافه کرد: در فیلم نشان داده می‌شود که اختلال ناشی از سرکوبی خیرخواهانه نسبت به عشقی دیوانه‌وار است و در واقع زمینه اختلال وجود داشته و این رفتارها باعث بروز آن شده است.
نویسنده چشم بادومی عنوان کرد: امیدوارم دوستان نوجوان ما با این دید ببینند که خیلی جاها ما طرف آن‌ها بودیم.

وی در پاسخ به این سوال که نمایش خوفناک بیمارستان روانی که شبیه زندان است، چه مفهومی را منتقل می‌کرد، بیان کرد: در واقع آنچه ما می‌بینیم از نگاه شخصیت مائده است که این فضا را خوفناک می‌بیند و نگاه واق‌گرایانه نیست.
حسام‌فر درخصوص مرز نگاه روانشناختی و جامعه‌شناختی در این فیلم بیان کرد: ما فیلم جامعه‌شناسانه و روان‌شناسانه نساختیم و اصالت با درام و موقعیت‌های دراماتیک، شخصیت‌پردازی خاص شخصیت‌ها و سفری است که کنار هم آغاز می‌کنیم.

وی ادامه داد: ما از کنار نظریه‌های روانشناسی و جامعه‌شناسی رد شدیم و سعی کردیم که متناقض با نظریات قطعی حرکت نکنیم. اینطور نبود که بخواهیم درامی روانشناسانه بسازیم.

نویسنده چشم بادومی توضیح داد: کاراکترهای فیلم در حد فهم و درک خودشان عمل می‌کنند و برمبنای توصیه متخصصان عمل نمی‌کنند. فیلم کوچک‌تر از آن است که پیامی بدهد اما جمله کلیدی آن چیزی است که پدربزرگ می‌گوید: وقتی مدت زمان طولانی در این دنیا زندگی کنی هیچ چیز برایت عجیب نیست.