به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی ایسکانیوز، رضا فرهمند کارگردان و نویسنده اثر لولی بیان کرد: این فیلم بخش زیادی از وجودش حاصل تجربه من از مستند بود. این فیلم قلبا ساخت شده است و به سینمای تجاری فکر نکردم.
وی افزود: همه ما می‌دانستیم که این فیلم ممکن است برای مخاطب عام سخت باشد اما من واقعا با قلب و دل این ریسک را پذیرفتم و خوشحالم که دین‌ام را نسبت به شرق و سینمای شرقی ادا کردم.
رامین محمدیان درباره طراحی صحنه فیلم مطرح کرد: در برخورد اول با جهانی مواجه شدیم که ما به ازا نداشت و باید آن را خلق می کردیم و به این نتیجه رسیدیم که به اندازه لازم خلق کنیم.
اکبری صحت تهیه‌کننده فیلم نیز گفت: ما از تیغ منتقدان هراسی نداریم و هر کس می‌تواند تمام مختصات آن را نقد کند، دوست داشته باشد یا نداشته باشد. از طرف خودم می‌گویم که یک فیلم هنری و روشن‌فکری‌ست و ترسی از گفتن آن ندارم.
در ادامه این نشست علی شاهیده مدیر فیلمبرداری این فیلم بیان کرد: این فیلم خاص بود و رسیدن به قاب‌های این چنینی حاصل صحبت‌ها و مشورت‌های زیاد ما بود. تلاش کردیم قاب ما ایستا باشد و مرعوب فضای معماری نشویم. تلاش کردیم فیلمبرداری در خدمت فیلم باشد.
حسن مهدوی صداگذار درباره کار خود در این اثر گفت: در صداگذاری ما چالش‌های زیادی داشتیم و برای رساندن مفاهیم فیلم به گونه‌ای که آزاردهنده نباشد و مفهوم را به مخاطب ارائه دهد، با اتود زدن‌های مختلف به این مدل رسیدیم. امیدوارم با صداهای خارج از قاب به رساندن مفاهیم فیلم کمک کرده باشیم.
رضا فرهمند در ادامه این نشست گفت: آنچه در اتمسفر فیلم وجود دارد بسیار مقدس است. درست است که امامزاده در طبقات مختلف تقسیم‌بندی می‌شود، ولی چیزی که در امامزاده می‌بینیم زیبایی‌ست. حس نمی‌کنم جایی از فیلم فضایی سرد داشته باشد و فیلم سرشار از رنگ است.
وی افزود: چیزی که من در ساخت و تولید در نظر داشتم این بود که فیلم خود را در مواجهه با فرهنگ، تمدن و تقدس سینمای ایرانی و شرقی می‌سازم و اصلا به واکنش‌های ممکن در اکران فکر نکردم.
این کارگردان بیان کرد: این فیلمنامه در پروسه دو ماه نوشته و چند بار بازنویسی شد. همه فکر می‌کنیم در چنین کارهایی ارگان‌های مختلفی حضور دارند ولی این فیلم با سرمایه‌گذاری شخصی من در مستندسازی بوده و هیچ سفارشی در تولید فیلم نبوده و هیج ارگانی در کنار ما نبوده است.
فرهمند درباره تجربه مستندسازی خود مطرح کرد: من از دنیای مستند می‌آیم و به ریشه‌های مستند خود وفادار بودم و از تجارب خود در این فیلم استفاده کردم.
جلیل اکبری صحت نیز در پایان خاطرنشان کرد: سینمای ملی یک فرد و یکی دو ژانر نیست. کسی که در چابهار یا شمال فیلم می‌سازد تا کسانی که در تهران فیلم می‌سازند تمام این‌ها سینمای ملی است. سینمای هالیوود رنگ و روی سینمای ما را عوض کرده است. در تولید خودرو باید از آن‌ها تقلید می‌کردیم که نکرده‌ایم ولی در تولید فیلم به اشتباه از آن‌ها تقلید کرده‌ایم. سرزمین سینما تنها جایی است که با تقلید به جایی نمی‌رسیم.