به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، «رها» فیلمی که تا اینجای کار از لحاظ فرم و داشتن یک فیلمنامه منسجم نسبت به فیلم‌های دیگر جشنواره چهل و سوم فجر نمره قابل قبول تری می‌گیرد.
فیلمی که شاید به همین دلیل به گفته بازیگر مطرح آن یعنی شهاب حسینی باعث جذب ستاره سینمایی شده است. البته انگیزه غزل شاکری همبازی شدن با شهاب حسینی توسط خود او عنوان شده است.
اما این نقطه قدرت هم نتوانسته نقطه رهایی فیلم سینمایی «رها» از ضعف محتوایی و نوع روایت ماهوی آن شود.
فیلم انگل کره جنوبی را اگر دیده باشید دیگر نیازی به دیدن فیلم رها نیست.
کارگردان اثر هر چه خواسته قشر فرودست را تحقیر کرده و اسمش را گذاشته نقد اجتماعی.
پدر را به خاک می‌کشد، کل خانواده را درگیر جرم و جنایت می‌کند تا طبقه متوسط و مرفه را سفید کند.
می خواهد بگوید جرم و جنایت اصولاً محصول افراد این طبقه است و خلاص!
هر کدام به یک نحوی درگیرند. بماند که در تصویرسازی از طبقه فقیر هم کاریکاتوری عمل کرده است.
فیلم «رها» در قصه گویی موفق است و فرهمند همین که کمدی نساخته از خود متشکر است، اما این نباید نقطه ایده آل کارگردانی باشد که نشان می‌دهد بلد است فیلم خوب بسازد و فاصله گرفتن از کلیشه‌های رایج نگاه به اجتماع ایران در سینما هم می‌تواند نقطه مطلوبی باشد.