به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ کنگو کشوری غنی از مواد معدنی است. بلژیک تا پیش از 1960 که کنگو استقلال یافت، از این کشور به مثابه ملک شخصی استفاده می‌کرد و ثروت هنگفتی به دست آورد. این کشور به طور ناگهانی استقلال یافت بدون آنکه زیرساخت سیاسی مناسبی در آن وجود داشته باشد. همین عامل، کنگو را تا سال‌ها درگیر جنگ و بی‌ثباتی داخلی کرد. در شرایط بی‌ثباتی، بلژیک و سایر کشورهای غربی با ابزارهای مختلف می‌توانستند منافع خود را تأمین کنند.
اهمیت اقتصادی کنگو
جمهوری دموکراتیک کنگو که در مرکز آفریقا واقع شده است، دارای منابع معدنی فراوانی است. این کشور بزرگ‌ترین دارنده دخایر کبالت جهان و چهارمین دارنده ذخایر مس است. -کبالت یک جزء کلیدی در باتری‌های خودروهای الکتریکی و تلفن‌های همراه به شمار می‌رود.
بسیاری از کشورهای شرق آسیا، زمانی به دلیل فراوانی نیروی کار، سرمایه‌گذاری‌های خارجی فراوانی را به خود جذب می‌کردند. امروزه صنایع تعدادی از این کشورها، مانند کشورهای غربی، با مشکل کمبود نیروی کار مواجه شده‌اند. صاحبان صنایع در این کشورها می‌گویند زمانی فقط لازم بود در کارخانه‌ها را باز کنند تا کارگران برای کار مراجعه کنند، اما امروز برای ماندن کارگران باید التماس کنند.
کنگو در شرایطی که بسیاری از کشورها بحران جمعیت و نیروی کار دارند، جمعیت قابل توجهی دارد. این کشور با نرخ رشد جمعیت 3.3 درصد، جزو 10 کشور اول با بیشترین رشد جمعیت در جهان است است. امروز کنگو بیش از 109 میلیون نفر جمعیت دارد، در حالی که در سال 2000 صرفاً 48 میلیون نفر جمعیت داشت.
تولید ناخالص داخلی کنگو در سال 2000، 19 میلیارد دلار بوده است که امروز به 66 میلیارد دلار رسیده است. همچنین این کشور از سال 2000 به بعد به طور میانگین نرخ رشد تولید ناخالص داخلی بالایی داشته است.
رقابت بین‌المللی
تعدادی دیگر از کشورهای آفریقا در کنار ذخایر معادن فراوان، رشد جمعیت قابل توجهی دارند که ظرفیت خوبی برای سرمایه گذاری دارند.
امروزه با بروز تحولات جهانی، دیگر قدرت‌های جهانی منحصر به کشورهای غربی نمی‌شوند. از این رو، آفریقا دیگر حیات خلوت اروپا و آمریکا نیست.
چین از زمان اصلاحات اقتصادی توجه و سرمایه‌گذاری فراوانی در آفریقا، به ویژه در جمهوری دموکراتیک کنگو، انجام داده است. چین برای تأمین امنیت اقتصادی خود به مواد اولیه نیاز دارد و آفریقا این نیاز را به خوبی می‌تواند تأمین کند.
چین در سال 2008 قراردادی با کنگو امضا کرد که در ازای دریافت امتیاز معادن مس و کبالت کنگو، در این کشور زیرساخت‌هایی مانند جاده و بیمارستان ایجاد کند. این قرارداد تا امروز با تغییراتی همچنان ادامه دارد و طی یک دهه اخیر، چین سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در کنگو داشته است.
در نهم بهمن سال جاری، در پی گسترش تصرفات گروه شورشی M-23، مردم کنگو به سفارت‌خانه‌های فرانسه، رواندا، بلژیک و اوگاندا حمله کردند.
سال‌های اخیر رقابت‌ها در قاره آفریقا افزایش یافته است. در پی کودتا در نیجر، بورکینافاسو و مالی، ارتش فرانسه از این کشورها اخراج شد. همزمان با خروج آن‌ها، گروه واگنر (گروه شبه نظامی وابسته به روسیه) به عنوان حامی این کشورها حضور گسترده‌ای پیدا کرده است. هفته گذشته نیز ارتش فرانسه به طور کامل از چاد خارج شد. دولت‌های ساحل عاج و سنگال نیز اعلام کرده‌اند که امسال نیروهای فرانسوی را اخراج می‌کنند.
سرعت تحولات در این قاره به شدت افزایش یافته است. گزارش‌ها نشان می‌دهد که آفریقا دیگر حیات خلوت غرب نیست و بازیگران جدید وارد این قاره شده‌اند. به نظر می‌رسد درگیری‌های اخیر کنگو تلاشی برای حفظ منافع برخی کشورها در این کشور است.