فیلم «آنتیک» درباره دو دله‌دزد به نام‌های اِبی و وَلی است که پس از انقلاب کسب‌وکارشان کساد می‌شود. آن‌ها تصمیم می‌گیرند با تأسیس یک امام‌زاده قلابی از نذورات پول به دست بیاورند. این ایده پتانسیل خلق یک کمدی سیاه با نگاهی انتقادی به مسائل اجتماعی و مذهبی دارد.

 

به گزارش خبرنگار فرهنگی تابناک، فیلم «آنتیک» داستان دو دله‌دزد به نام‌های اِبی و وَلی را روایت می‌کند که پس از انقلاب، کسب‌وکار خرید و فروش عتیقه‌جات آن‌ها کساد می‌شود. این دو در مسیر زندگی‌شان به یک امام‌زاده می‌رسند و با دیدن پول‌های نذری در ضریح، تصمیم می‌گیرند با تأسیس یک امام‌زاده قلابی، پول‌های زیادی به جیب بزنند.

 

ایده فیلم به خودی خود پتانسیل بالایی برای خلق یک کمدی سیاه با نگاهی انتقادی به مسائل اجتماعی و مذهبی دارد. هرچند ایده تکراری هم به نظر می‌رسد، اما همچنان می‌تواند جای کار داشته باشد.

 

ضعف در فیلم‌نامه

یکی از مهم‌ترین ایرادات این فیلم، ضعف در فیلم‌نامه است. فیلم‌نامه نامنسجم و باری به هر جهت به نظر می‌رسد. این موضوع موجب شده که شخصیت‌ها به خوبی توسعه نیابند و داستان نتواند مخاطب را جذب کند.

 

عدم موفقیت در خلق موقعیت‌های طنز

فیلم در ایجاد موقعیت‌های طنز موفق نبوده و نتوانسته است لحظات خنده‌دار و جذاب را برای بینندگان فراهم کند.

 

عملکرد ضعیف بازیگران

عملکرد ضعیف بازیگران هم موضوعی است که در این فیلم به وضوح دیده می‌شود. در این میان، پژمان جمشیدی بازی تقریباً تکراری را همانند «زیرخاکی» انجام داده است. بازیگران اصلی، به ویژه پژمان جمشیدی و بیژن بنفشه‌خواه، نتوانسته‌اند بهترین نسخه خود را ارائه دهند و این موضوع بر کیفیت کلی فیلم تأثیر منفی گذاشته است.

 

فیلم سینمایی «آنتیک» هم چون باقی این دست فیلم‌ها سعی می‌کند با رقص مردان، پخش آهنگ از خواننده‌های ممنوعه‌ای چون عباس قادری، نشان دادن تصویری از خوانندگان زن قبل انقلاب و در بالاترین مرحله به واسطه شوخی با انقلابیون، مخاطب را سر ذوق بیاورد.

 

اما در هر حال، دغدغه کارگردان مبنی بر ساخت فیلمی علیه خرافات اتفاق ویژه و خوبی است و چه بسا یکی از نیازهای جامعه نیز به شمار می‌رود. شاید این فیلم بتواند تلنگرهایی در این باره بزند، اما خیلی قوی‌تر از این‌ها می‌شد که صاحب یک فیلم آنتیک باشیم.

*رامین عیاسی؛ منتقد