به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، فیلم «صیاد» برای ما یک دورنمایی از یک شخصیت قهرمانی و نظامی ایجاد می‌کند که تصوری بسیار ستودنی البته واقعیت نیز غیر از این نیست. فیلم «صیاد» تلاش قابل قبول و پسندیده‌ای از یک تیم حرفه‌ای در زمینه صنعت سینما و تلویزیون است. هم کارگردان و هم تهیه کننده نویسنده و انتخاب خوب بازیگران همه شاهدی بر همین مدعا هستند که با یک کار بزرگ و حرفه‌ای رو‌به‌رو هستیم.
ناگفته نماند که از آنجایی که روایتگری تاریخی جدای از مقوله پژوهش و تحقیق در حوزه سینما و تلویزیون دارای پیچیدگی و دشواری بازنمایی که امر بسیار حساسی است، این موضوع در جریان فیلم بعلت اهمیت پرداخت هم به موضوع و مضمون سیاسی و تاریخی و هم تم قهرمانی دفاع مقدس فضایی دو وجهی دارد. این دو وجهی در فیلم در مسیر تکامل حرکت می‌کند و البته نواقصی هم دارد که در جای خود باید به تفصیل درباره آن صحبت کرد.
البته از حق نباید گذشت که زندگی فردی مانند شهید صیاد شیرازی قطعاً به خاطر درگیری‌هایی که با شخصیت بنی صدر داشته است سویه‌های سیاسی نیز دارد و فیلمساز ناچار از ورود به فضای سیاسی و تاریخی می‌کند.
البته به نظر می‌رسد که میشد که نویسنده و کارگردان انتخاب خود را در برش یا نوع نگاه و روایتگری فیلم کمی محدود و به جای آن روی یک فضای مشخص متمرکز می‌کردند و اینگونه «صیاد» را به جای فیلمی دو وجهی از یک زاویه مشخص‌تر و بهتر روایت کرد و در نتیجه ضمن آنکه به بعد پردازش قهرمان در آن فضا توجه میشد شاهد یک فیلم پرتره و زندگی‌نامه‌ای قهرمانی بهتری باشیم.
طبیعتاً فیلم به خاطر مدت زمان طولانی و پربرکت زندگی شهید صیاد و مدت کوتاه فیلم امکان ورود به همه لحظات و مقاطع را ندارد و از این رو است که سکانسی از جماران و شورای عالی دفاع نداریم.
به نظر می‌رسد شاکله فیلم در نهایت با عطف به موضوع وحدت و همدلی و اهمیت آن در میان ارتش و سپاه خاصه برای امروز ما اهمیت و تازگی ویژه‌ای دارد. البته پایان بندی فیلم می‌توانست بر یکی از مقاطع عملیاتی مشترک دست بگذارد تا نتیجه‌ای همسوتر با پیام فیلم داشته باشد.
نکته آخر در این میان توجه به بازی بازیگران فیلم است که باید آن را تکیه‌گاه اصلی و بسیار مهم فیلم دانست که باید آن را درخشان دانست. واقعیت آن است که نقش اول فیلم در این بازنمایی تا حد قابل قبول ایفای نقش کرده است و یک شهید صیاد جدی و فداکار و انقلابی داریم. بازی نادر سلیمانی، محمدرضا هدایتی و البته هومن برق نورد باعث می‌شود که فیلم خسته کننده نباشد و جذابیت لازم را پیدا کند. صیاد البته از نظر جلوه‌های ویژه میدانی اگرچه حتماً یکی دیگر از برگ‌های افتخارآفرین سینمای دفاع مقدس است، اما در برخی موارد مانند سکانس کمین دچار مشکلات جزئی است که احتمالا می‌توان در تدوین آن را رفع کرد.
در هر حال فیلم «صیاد» روایتگر یکی از شخصیت‌های بسیار مهم نظامی و انقلابی ماست. باید فیلم‌هایی مانند «صیاد» بار‌ها و بار‌ها ساخته شود و هربار بهتر از قبل. از این حیث «صیاد» جواد افشار گام اول را آبرومندانه برداشته و ادای دینی قابل تحسین و درخور شأن شهید صیاد ساخته است.
محمدباقر صنیعی منش