به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ مراسم رونمایی و جشن امضای کتاب شعر «به زن که از تمام جهان عاشقانه‌تر می‌مرد» با حضور رضا تسلیمی، شاعر این مجموعه شعر، بابک مصطفوی مدیر انتشارات سخن و جمعی از علاقمندان به فرهنگ و ادب در کافه کتاب سلوی برگزار شد.
هر صنعتی در ذات خود، مولد و آفریننده است
در این مراسم رضا تسلیمی، شاعرکتاب، در مورد پیوند خود، به عنوان یک فرد فعال در حوزه صنعت با شعر گفت: شاید در اذهان مردم، صنایعی مثل فولاد و سیمان که شغل من در ارتباط با آن است به عنوان مشاغلی خشن معرفی شده باشد، اما هر صنعتی در ذات خودش مولد و آفریننده است، بخصوص صنایع مادر که خود گویای زایش است. خدمت کردن در صنعت به معنای نقش زندگی و آفرینندگی است و شعر نیز وجه هنری تولد و زندگی است. به نظر من این دو هم هدف هستند. در زندگی صنعتی اگر نگاه، نگاه مهربانانه و عاشقانه باشد، صنعت هم شعر است.
تسلیمی با اشاره به اینکه این مجموعه هم شعرنو، هم شعر سپید وهم اشعار کلاسیک در قالب‌های چهارپاره، غزل و مثنوی دارد، افزود: این مجموعه حاصل انتخاب اشعار، ویراست و تشویق‌های سامان آزادی است.
شعر ایجاز است
در ادامه بابک مصطفوی، مدیر انتشارات امیدسخن در مورد کتاب «به زن که از تمام جهان عاشقانه‌تر می‌مرد» اذعان داشت: شعر در مقایسه با کلام، جنبه احساسی خیلی بالاتری دارد. کتاب رضا تسلیمی بسیار پر شور است، ما ناگهان از غزل، به شعر نو، از شعر نو به شعر سپید و دوباره به غزل برمی گردد.
بابک مصطفوی افزود: شعر ایجاز است، چرا که می‌تواند کلامی که باید در زمانی نزدیک به ۱۵ دقیقه توضیح داد را در یک نیم خط بیان کند و مفهوم را منتقل کند. به طور مثال اگر شخصی بخواهد حال سخت خود را در دوری از معشوق با کلام معمولی بیان کند، با دشواری مواجه است، اما در شعر می‌تواند این کلام را در اوج بیان کرد. مثل این بیت: «از دوری تو یارا رنجورم و گریانم / چون زلف پریشانت، بی تاب و پریشانم»
مدیر انتشارات با اشاره به اینکه در شکوه شعر کهن فارسی حرفی نیست، خاطر نشان کرد: در این میان اما شعر نو با زبان امروزی، با احساس ما بازی می‌کند. نکته جالب این کتاب این است که همه نوع قالبی در این کتاب وجود دارد.
در ادامه مراسم رضا تسلیمی شعری از کتاب «به زن که از تمام جهان عاشقانه‌تر می‌مرد» را قرائت کرد:
یکصد و بیست و یک شب غمگین
یکصد و بیست و یک غمت از نو
یکصد و بیست و یک دلم پوسید
یکصد و بیست و یک من و من و تو
یکصد و بیست و یک شب آوار
شب فقدان گرمی مادر
رعشه‌ای باز بر تنم زد و رفت
تند بادی به پیکر لاغر
یادم آمد گذشته‌ای روشن
یک گذشته شبیه خواب پگاه
صبح‌های قشنگ عشق منی
عصرهای تلاقی دو نگاه
فکر کردن به احتمال محال
و محالی که سخت نزدیک است
انتظاری به وسعت امروز
مرز بیم و امید باریک است
من که سردار تن به خاک توام
جنگ را بی ثمر رها کردم
قلعه‌ام را به تو سپردم و بعد
به تو از مرگ التجا کردم
چشم تو گرز شد به قامت من
جوشن عشق را سپر کردم
تیری از انتهای غیب آمد
مرگ را با تو بارور کردم
در زمینی به وسعت قلبم
من من را زمین زدی و هنوز
روی این خاک با تو می‌رقصم
روی این زخم مانده تا هر روز
در زمینم زمین زدی من را
بعد در من دوباره زاده شدی
من به خاک سیاه بنشستم
تو به قتلم کمر نهاده شدی
من که مردم زمین مرا پس زد
تب این زندگی مرا سوزاند
نعش من بر سر درختی بود
که دروغت تن مرا لرزاند
غزل عشق‌های آتش باز
باز من را دروغ میخواند
و همان چشم‌های لعنتیات
بر دلم اسب درد میراند
که من مستأصل فریب توام
گرچه از دست دوست سرخوردم
دوستت دارم‌ای همیشه‌ی من
مثل اندیشه‌های روزش خوش
تو همیشه همان که بودی و هست
من همیشه به یاد تو سرخوش / رضا تسلیمی
در این مراسم تصنیف‌هایی از اشعار رضا تسلیمی توسط چند تن از هنرمندان اجرا شد و در خاتمه مراسم رونمایی از کتاب و جشن امضای کتاب برگزار شد.
