به گزارش خبرگزاری ایمنا، اولین اکران عمومی مستند «موسیقی کره‌ای» در پردیس سینمایی ساحل اصفهان برگزار شد؛ این مستند که به بررسی جایگاه موسیقی کره‌ای در بین جوانان و نوجوانان در ایران می‌پرداخت با برخی از طرفداران این گروه‌های موسیقی به گفتگو نشست؛ از سارا دختری که علاقمندی‌ اش به موسیقی کی پاپ او را از خانواده طرد کرده بود تا مریم، دختر ۲۴ ساله‌ای که به علت علاقه شدیدش به گروه‌های موسیقی کره‌ای در سفارت این کشور زبان کره‌ای را آموخت و پس از آن به کشور رؤیا هایش کره سفر کرد.

روانشناسان مدارس، نظریه پردازان اجتماعی و قشری که با نوجوانان در ارتباط مستقیم هستند همگی نام گروه‌های کره‌ای موسیقی را شنیده‌اند، ساز و کاری که کره پس از جنگ را با فراگیری نوع مدرنی از موسیقی در جهان سر پا نگه داشت و انواع محصولات فرهنگی، لباس، دفتر، نوشت افزار، کتاب و فیلم‌های کی_دراما را بر مدار همان منظومه فکری برای هواداران تولید کرد؛ گروه‌های کوچک و بزرگ هواداری که حالا کارکرد هویتی پیدا کرده‌اند و تعداد زیادی از نوجوانان را به خود جذب کرده‌اند؛ کی پاپ، پدیده‌ای دارای ابعاد مثبت و منفی گوناگون که به نظر می‌رسد والدین، آموزگاران و فعالان فرهنگ و رسانه باید بیشتر درباره آن بدانند.

همچنین کیوان علیخواه، جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان در حاشیه اکران این مستند اظهار کرد: نگاه من به پدیده کی پاپ نگاه منفی نیست و فکر نمی‌کنم مانند صحبت‌های برخی منتقدین همه طرفداران کی پاپ از دست رفته باشند؛ در پی امضای ۶۰ هزارتایی کارزار از طرف نوجوانان و مطالبات مکرری که در این باره بود زمزمه‌هایی پیرامون برگزاری کنسرت بی تی اس در ایران به گوش می‌رسید، من کاملاً با برگزاری کنسرت بی تی اس در ایران موافقم، به این دلیل که اهالی موسیقی در ایران هم می‌توانند از نزدیک با آنچه این موسیقی را محبوب و فراگیر کرده مواجه شوند و آن را برای اعتلای موسیقی ایرانی به کار ببندند.

وی افزود: در متن جریان‌های طرفداری سوال اصلی این است که کارکرد موسیقی در دنیای جدید چیست و آن‌ها که موسیقی گوش می‌دهند از دنیا چه می‌گیرند؛ کارکرد موسیقی در دنیای مدرن مانند اعصار پیش از خود تنها پر کردن بخشی از زمان نیست؛ کارکرد موسیقی در دنیای مدرن هویت‌یابی است، آدم‌ها با مصرف فرهنگی خود را از گروهی متمایز می‌کنند و با گروه دیگری به «ما» می‌رسند، دوره نوجوانی دوره‌ای است که موسیقی برای آن‌ها کارکرد هویتی دارد و انگار با کی پاپ می‌توانند به پرسش اصطلاحیWho" am I" واکنش نشان دهند ، دلیل دیگر علاقمندی به این سبک، نوعی واکنش اجتماعی است، موسیقی و به ویژه موسیقی گروهی باعث می‌شود آدم‌ها با هم ارتباط بگیرند، با هم علاقمندی مشترکی داشته باشند و در کنار هم احساس امنیت و صمیمیت بیشتری داشته باشند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه ادامه داد: موسیقی کارکرد روانی هم برای کیپاپر ها دارد و باعث می‌شود که نوجوانان در گروه طرفداری کی پاپ برخی مؤلفه‌های روانشناختی‌شان بهبود پیدا کند، مثلاً موضوع اعتماد به نفس، بسیاری از نوجوانان می‌توانند در کمبود اعتماد به نفس، ترس از حضور در جمع و ارتباطات اجتماعی دچار مشکل باشند اما با برخی محتواهای موسیقی ارتباط بگیرند؛ نباید نگاهمان به کی پاپ صرفاً منفی باشد و آن را منشأ جدی آسیب برای نوجوانان تلقی کنیم، موسیقی کی پاپ آدم‌ها را متصل می‌کند به زندگی و کمتر پیش می‌آید شاهد باشیم که نوجوانان با گوش دادن به کی پاپ رفتار ضد اجتماعی داشته باشند یا دست به خشونت بزنند، نوجوانان در جوامع گوناگون طرد شده هستند و این طردشدگی و انزوا به نوجوانان هم اختصاص صرف ندارد، ما هم همینطور هستیم و خود ما هم هنگامی که با ناملایمات زندگی مواجه می‌شویم به فیلم و موسیقی و کتاب پناه می‌بریم تا در جهان دیگری غیر از جهان ناملایمات با دوستی‌ها و احساسات روشن دیگر مواجه شویم.

علیخواه تهاجم فرهنگی دانستن پدیده کی پاپ را نا درست دانست و افزود: نمی‌توان به سادگی هر جریان موسیقی را تهاجم فرهنگی تلقی کرد، چرا که موسیقی جریانی سیال است که از مرزهای فرهنگی و جغرافیایی فراتر می‌رود؛ زمانی در ایران موج موسیقی عربی یا ترکیه‌ای رواج داشت و آهنگ‌هایی با خوانندگان ایرانی در کشورهای همسایه و کشور هند فراگیر شده بود، موسیقی مسافر است و می‌تواند از سرزمینی به سرزمین دیگر سفر کند؛ موسیقی و به طور کلی تولیدات فرهنگی در سایه آزادی رشد می‌کنند و شکوفا می‌شوند اما با برخی حوادثی که در کشور رخ می‌دهد بسیار اهالی فرهنگ را شگفت زده می‌کند، نظیر اینکه گفته می‌شود به خوانندگان رپ هم مجوز تعلق می‌گیرد اگر آهنگ پاپ بخوانند، چطور چنین چیزی ممکن است، یک سبک موسیقی نیازمند سال‌ها فراگیری و اجراست تا به پختگی برسد و هنرمند متخصص در آن ممکن است نتواند در زمینه دیگری به خوبی کار کند، اگر بدین ترتیب در موسیقی پیش برویم وضعیت موسیقی فلاکت بار خواهد شد و ناچار باید برآن تأسف بخوریم.

این عضو هیئت علمی دانشگاه و پژوهشگر حوزه گروه‌های طرفداری و کی پاپ همچنین در سخنی خطاب به نوجوانان گفت: من چند جمله خطاب به طرفداران کی پاپ می‌گویم، کجاها می‌خواهم به بچه‌ها توصیه کنم، می‌خواهم از من به خاطر داشته باشید که هیچ انسانی شایسته پرستیدن نیست، بنا بر این علاقمند باشید اما آدم‌ها را نپرستید؛ دوم اینکه خاطرتان باشد موسیقی‌ها غالباً توسط کمپانی‌ها تولید می‌شود و هدف کمپانی فقط فروش است و سؤالش این است که چه کنم فروش بیشتری کنم؛ به همین دلیل می‌گویم همیشه منتقد محصولات فرهنگی باشید؛ قدیمی تر ها کنسرت‌های مایکل جکسون را به خاطر دارند که همیشه مانند یک منجی وارد صحنه می‌شد در حالی که برای یک انسان عادی چنین باوری معقول نیست؛ موسیقی عرض زندگی است نه طول آن، و قرار نیست تمام زندگی ما تحت سیطره سبک خاصی از موسیقی باشد.