به گزارش خبرنگار اعزامی ایکنا به مشهد، چهل و یکمین دوره مسابقات بین‌المللی قرآن کریم ایران به سومین روز خود رسید؛ روزی که سرمای استخوان‌سوز زمستانی، گرمای عشق به کلام وحی را نتوانست خاموش کند. نغمه‌های قاریان، حافظان و مُرَتِلانی از گوشه و کنار دنیا در این محفل مقدس در سرمای این روز‌های مشهد طنین‌انداز شد تا صحنه‌ای از نور و معنویت را در جوار حرم مطهر رضوی رقم بزند.

طلوع قرآنی در صبحگاه بانوان

صبح این روز با رقابت‌های بخش بانوان آغاز شد. رقابت‌های این بخش، نفس‌گیر و سرشار از شور و اشتیاق بود. رقابت‌های بانوان در این چند روز، هر چند میدان نبردی از جنس صوت و معنا بود و شوری بی‌پایان در دل‌های مشتاقان جاری کرد، اما به دلیل نداشتن پخش رسانه‌ای همچون گوهری در صدف پنهان ماند.

نغمه‌های آسمانی حافظان و مرتلانی که می‌توانستند دل‌ها را بلرزانند و جان‌ها را سیراب کنند، اما بی‌آنکه از قاب رسانه عبور کند، تنها در فضای سالن پیچید و از نگاه بسیاری دور ماند، گویی نسیمی لطیف که تنها رهگذران همان باغ از عطرش بهره‌مند شدند.

در پایان رقابت‌های بخش بانوان نفرات برتر نیز مشخص شدند، اما نامشان، در اختیار رسانه‌ها قرار نگرفت تا به زعم برگزار کنندگان مسابقات، هیجان اعلام نفرات را حفظ کرده باشند.

عصر قرآنی؛ آغاز رقابت آقایان

با فرارسیدن بعدازظهر، نوبت به رقابت‌های بخش آقایان رسید. در ابتدای این بخش تلاوت سید احمد مقیمی، قاری بین‌المللی و از مسئولان برگزاری مسابقات که به عنوان قاری افتخاری به جایگاه رفته بود، طنین‌انداز شد و پس از آن، نماینده کشور استرالیا اولین متسابقی بود که در جایگاه قرار گرفت. قرائت او، هر چند با لهجه‌ای متفاوت از قاریان شرقی، اما سرشار از اشتیاق بود.

سپس نوبت به قاریان قاره سیاه رسید؛ سرزمینی که همچون خاکش، صدای قاریانش نیز گرم و پرحرارت است. نمایندگان کومور و ساحل عاج، با لباس‌های محلی که رنگین‌کمانی از فرهنگ و هویت‌شان را به نمایش می‌گذاشت، به جایگاه قدم گذاشتند. اما آنچه سالن را در سکوتی سنگین فرو برد، ورود قاری نیجریه‌ای بود؛ فرزندی از دیار شیخ ابراهیم زکزاکی که تلاوتش در این سال‌ها برای اهالی آنجا مانند رودخانه‌ای پرخروش، جاری بوده و دل‌های مشتاق دیار شیخ زکزاکی را با واژه‌های آسمانی با خود همراه کرده است.

اضطراب و امید؛ داستان مرتل ایرانی

در میان این شور و شعف، نوبت به مجتبی قدبیگی، نماینده ایران در رشته قرائت ترتیل رسید. چهره او در زمان اجرا، آیینه‌ای تمام از احساسات متناقض بود؛ هم اشتیاق و هم دلهره. او تلاوتش را با اشتیاق آغاز کرد، صدایش پرواز پرنده‌ای بر فراز آسمان را تداعی می‌کرد، پرنده‌ای که اوج می‌گرفت، پایین می‌آمد و باز هم اوج می‌گرفت ...، اما ناگهان، انگار تیری به پای این پرنده اصابت کرده باشد، لغزشی در پروازش ایجاد شد، مانند موجی که قایقی را متزلزل کند، اضطراب را بر چهره او، هیئت داوران و حاضران در سالن به خصوص آنها که تخصصی‌تر مسابقات را دنبال می‌کنند نشاند. هاله نگرانی در صورت همه نمایان بود.

لحظه‌ای سکوت در همه جای فضای تالار قدس حکم‌فرما شد، سکوتی که سنگینی فضای انتظار را بیشتر کرد. آیا این اشتباه بر رتبه نهایی‌اش تأثیر خواهد گذاشت؟ هنوز چیزی مشخص نیست و پاسخ این سؤال را باید در اعلام نمرات جست‌و‌جو کرد. اما حتی با این اشتباه، همچنان از بسیاری از رقبا بهتر ظاهر شده تا نشان دهد نماینده‌ای شایسته برای ایران در این رقابت‌هاست.

ابتهال داور مصری؛ ترنم عشق از دل‌های عاشق

پس از رقابت‌های فشرده، فضای سالن با نوای زیبای محمدعلی جابین، داور مصری حاضر در این دوره از مسابقات تغییر کرد. او ابتهال «إن فى الجنة نهراً من لبن لعلى و حسین و حسن» را چنان خواند که گویی صدایش از جهانی دیگر طنین‌انداز می‌شود. زمزمه‌های او در میان حاضران پیچید و بسیاری، همراه با او، این نغمه آسمانی را لب به لب نجوا کردند. لحظه‌ای ناب و روحانی که دل‌های مشتاق را به گذشته‌های دور و محافل معنوی سرزمین‌های اسلامی برد.

اجرای تواشیح به ۹ زبان زنده دنیا

در ادامه این شب که برای بسیاری رویایی بود، گروه تواشیح بضعه الرسول به روی صحنه آمدند. آنچه این اجرا را منحصر‌به‌فرد کرد، اجرای اثرشان به ۹ زبان زنده دنیا بود.

پس از این اجرا‌های دلنشین، رقابت‌ها ادامه یافت. نمایندگان کانادا، بنگلادش، یمن، اندونزی و عراق، یک‌به‌یک بر جایگاه تلاوت نشستند. هر کدام، با شیوه‌ای خاص و لحنی منحصر‌به‌فرد، سعی کردند آیات الهی را به زیباترین شکل ممکن تلاوت کنند. تلاش کردند اجرایی درخور این رقابت بزرگ داشته باشند. هرچند میزان موفقیت آنان هنوز به‌طور دقیق مشخص نیست، اما بدون شک هر تلاوتی که با عشق به قرآن همراه باشد، در دل‌ها تأثیر خواهد گذاشت.

پایان یک مسیر، آغاز یک سرنوشت

با پایان یافتن رقابت‌های این روز، مسیر مسابقات تا حد زیادی پیموده شد و حالا فقط فینال دو رشته مهم قرائت تحقیق و حفظ کل قرآن باقی مانده است، مرحله‌ای که مانند قله‌ای بلند که تنها بهترین‌ها می‌توانند به آن صعود کنند، پیش روی قاریان و حافظان قرار دارد. این رقابت سرنوشت‌ساز، بعدازظهر پنج‌شنبه ۱۱ بهمن برگزار می‌شود تا مشخص کند که کدام قاریان و حافظان، بر فراز این قله خواهند ایستاد.

در انتظار شب پایانی؛ شب سرنوشت‌ساز قاریان جهان

حالا چشم‌ها به روز پایانی دوخته شده؛ روزی که قاریان و حافظان باید هرچه در توان دارند را به نمایش بگذارند تا خود را بر سکوی افتخار ببینند، اما فارغ از این رتبه‌بندی‌ها، حقیقت این است که هر قاری که کلام وحی را در دل و زبانش جاری کرده باشد، پیش از هر چیز، برنده واقعی این میدان است.

مسابقات بین‌المللی قرآن ایران، امسال نیز مانند سال‌های گذشته، محلی برای نمایش شکوه و عظمت کلام وحی بود. اینکه جمهوری اسلامی نمایش صحیحی از این شکوه را ارائه داده است یا خیر را باید بعد از مسابقات بررسی کرد، اما برای بسیاری هرجا نوای قرآن بلند شود، فارغ از زیبایی‌های صوتی و لحنی، آن نوا بوی بهشت می‌دهد مخصوصاً وقتی از صحن‌های باشکوه حرم مطهر رضوی سر برآورده باشد.