«بازی خونی» دومین فیلم حسین میرزامحمدی پس از «کت چرمی» است؛ این فیلم که محصول مؤسسه فرهنگی هنری اندیشه شهید آوینی است در نخستین روز از چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر در سینمای رسانه اکران خواهد شد.
سعید پروینی که سال گذشته با «قلب رقه» در چهل ودومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت، امسال هم با یک فیلم متفاوت از سال‌های دهه شصت به این رویداد مهم سینمایی بازگشته است. این درام معمایی ـ جاسوسی با فیلمنامه‌ای از مسعود هاشمی‌نژاد، در فضایی ملتهب و برگرفته از تاریخ معاصر کشور در دهه شصت، به واقعه آمل و چگونگی پیدایش ، تفکرات و کنش‌های گروهک «سربداران» در آن مقطع حساس تاریخی می‌پردازد.

مهم است که یک فیلم را با چه نگاهی بسازیم
پروینی درباره بازگشت دوباره به جشنواره با یک فیلم ملتهب دیگر و انگیزه‌اش از ساخت «بازی ‌خونی» می‌گوید: اصولاً برای کار کردن و انتخاب یک پروژه نه تنها تهیه‌کننده که سایر عوامل نیز برایشان مهم است کار متفاوت و خاصی انجام بدهند و قاعدتاً وقتی به موضوع یک سری فیلم‌ها می‌رسیم، دغدغه داشتن درباره آن و اینکه قرار است از چه زاویه‌ای قصه را پردازش کنیم و با چه تکنیک و کیفیتی آن را بسازیم مسئله بسیار مهمی می‌شود.
وی در ادامه می‌افزاید: واقعیت این است که اگر در فضای سینما یک کار معمولی و دم‌دستی انجام بدهید که صرفاً کاری کرده باشید طبیعتاً دیگر نباید انتظار خروجی ویژه‌ای هم داشته باشید. اما وقتی وارد یک پروژه می‌شویم که چالش‌های بی‌شماری دارد که حتی تا زمان اکران هم ادامه پیدا می‌کند، شرایط متفاوت می‌شود؛ طبیعتاً وقتی این سختی‌ها را به جان بخریم و بتوانیم آن را درست به نتیجه برسانیم باید امیدوار باشیم خروجی آن هم برای مردم قابل پذیرش باشد و فیلم را دوست داشته باشند.

جذابیت خاص فضای دهه ۶۰ برای مخاطب
پروینی درباره عنوان فیلم و دلایل انتخاب آن با توجه به مضمون داستان تصریح می‌کند: «بازی خونی» به معنای خواندن بازی دست طرف مقابل و در واقع بازی‌خوانی است. البته نام فیلم به گونه‌ای است که ایهام دارد و مخاطب می‌تواند هر دو شکل آن را برداشت کند. این فیلم در ژانر معمایی و جاسوسی ساخته شده که ژانر قابل ‌توجهی برای مخاطب است، همچنین بستر قصه و درام متعلق به دهه ۶۰ است و از فضای بصری آن دوران استفاده شده که خود این هم جذابیت‌هایی برای مخاطب خواهد داشت.
به گفته این تهیه‌کننده یکی از نکات قابل توجه در مورد بازی خونی این است که پیش‌تر در همین اتمسفر داستانی، آثاری تولید شده و به نظرم یکی از سختی‌های کار همین است و مخاطب وقتی کار جدیدی در همان فضا می‌بیند توقع دارد این آثار شباهتی به هم نداشته باشند. ما سعی کردیم علاوه بر قصه متفاوتی که روایت می‌کنیم با کمک تکنیک‌های فیلم‌برداری، کارگردانی، طراحی صحنه، میزانسن و... که سر صحنه مدیریت شده یک ساختار متفاوت به وجود بیاوریم، ضمن اینکه متن فیلم‌نامه هم خیلی خوب نگارش شده است.

دفاع مردم آمل
پروینی در ادامه به داستان فیلم اشاره می‌کند و می‌گوید: قصه بازی خونی به داستان سربداران بازمی‌گردد، گروهک معاندی که پاییز و زمستان سال ۶۰ چندین ماه در جنگل‌های آمل کمپ زدند و منتظر موقعیتی بودند تا شهر را تصرف کنند و در ادامه از نقاط مختلف شمال به پایتخت برسند.
خب همان طور که می‌دانید قصه منافقین برای مردم ما آشناست و به دلیل آثار زیادی که تولید شده، آن‌ها را می‌شناسند، اما تولید فیلم‌هایی درباره سربداران و گروهک‌های معاند در سینمای ایران محل بررسی است، زیرا درباره این گروهک فیلم‌های کمی داریم و مخاطب آن‌ها را چندان نمی‌شناسد. به هر حال پرداختن به این موضوع و شناساندن این گروهک‌ها در تاریخ معاصر خودش اتفاق ویژه‌ای است که مردم بیشتر در جریان اتفاق‌های آن زمان باشند و بدانند پس از انقلاب تاکنون چه دشمنی‌هایی علیه ملت ایران شکل گرفته است.

سعید پروینی، تهیه کننده «بازی‌خونی»

استفاده از بازیگران کم‌تر شناخته شده

در تیم بازیگران بازی خونی، دو بازیگر سیمرغی دیده می‌شود؛ ارسطو خوش‌رزم و سارا حاتمی. در کنار این بازیگران چهره‌های کمتر شناخته شده‌ای در فیلم دیده می‌شوند که پروینی درباره انتخاب بازیگران می‌گوید: خوشبختانه بازیگران درجه یک و خوبی در این فیلم داشتیم، البته مخاطب باید فیلم را ببیند و قضاوت کند اما نکته قابل توجه این است که برخی از بازیگرانی که در این فیلم حضور دارند با وجود اینکه سکانس‌های کوتاهی داشتند اما به خاطر مزیت نقش و فیلم‌نامه، بازی در آن را پذیرفتند که نقش‌های کوتاه و تأثیرگذاری دارند. از سویی دیگر ما از بازیگران کمتر شناخته شده و تئاتری بیشتر استفاده کردیم چون مخاطب از این بازیگران تصور ذهنی قبلی ندارد و راحت‌تر آن‌ها را در قصه باور می‌کند.
این تهیه‌کننده درباره پیش‌بینی بازخورد مخاطبان نسبت به فیلم می‌گوید: روز اول جشنواره روز سختی است. ما همه تلاشمان را کردیم فیلم خوبی بسازیم که قابل توجه و تماشایی باشد و سعی کردیم از همه جهات نسبت به کارهای دیگری که در این حوزه ساخته شده متفاوت عمل کنیم و تصور می‌کنم مخاطب با آن همراه می‌شود و امیدوارم فضای منتقدان هم فضای مثبتی باشد.