به گزارش ایرنا، فارن افرز ادعا کرد: اسرائیل و آمریکا با محاسبات پیچیده ای در مورد نحوه رویارویی با ایران ضعیف اما در حال دستیابی به فناوری نظامی هسته‌ای مواجه هستند. کمک احتمالی مسکو در بازسازی و نوسازی پدافند هوایی ایران و تامین سامانه های پیشرفته‌تر پدافند هوایی و جت های جنگنده پیشرفته شاید این فرصت را از اسرائیل بگیرد.
گرچه کارزار فشار حداکثری مورد نظر دولت ترامپ ممکن است حمایت از اقدام نظامی حین تشدید فشار اقتصادی علیه تهران را افزایش دهد، کارزار مشترک نظامی اسرائیل و آمریکا یا اقدام یکجانبه اسرائیل می تواند عزم هسته ای ایران را جزم کرده و به افزایش حمایت روسیه بینجامد. با توجه به قطعی نبودن موفقیت عملیات نظامی، یک رویکرد دیپلماتیک آمیخته از فشار و تعامل، گزینه موفق‌تری به نظر می رسد.
در ادامه این نوشتار آمده است: سیاستگذاران آمریکا باید به نحوی فشار بر مسکو و تهران را تنظیم کنند که شراکت موجود میان این ۲ افزایش نیابد. فقدان ترتیبات دفاعی متقابل در توافقنامه مشارکت راهبردی، محدودیت های همکاری های فعلی ۲ کشور را نشان می دهد. علاوه بر این، نیازهای نظامی روسیه در اوکراین، صادرات اقلام نظامی به ایران را محدود می کند. این بدان معناست که آمریکا هنوز امکان مانور برای محدود کردن کمک های هسته ای روسیه به ایران را دارد.
فارن افرز با ذکر آنکه "توافقی بهتر از برجام امکان پذیر نیست"، ادامه داد: برنامه هسته‌ای ایران نسبت به سال ۲۰۱۵ پیشرفته‌تر شده که این امر علیرغم تضعیف موقعیت ژئوپلیتیک آن، اهرم‌های بیشتری را در مذاکرات هسته ای در اختیار ایران قرار می دهد. مشارکت تهران و مسکو نیز به محافظت از تهران در برابر شدیدترین تحریم ها کمک خواهد کرد. از سوی دیگر تصمیم دولت نخست ترامپ برای خروج آمریکا از برجام ممکن است منطقاً تهران را توجیه کند که آمریکا هیچ تحریمی را برنخواهد داشت.
در عوض، واشنگتن باید یک رویکرد گام به گام را اتخاذ کرده و ضمن همکاری با فرانسه، آلمان و انگلیس مکانیسم ماشه و تجدید تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل را فعال و یا تهدید به فعالسازی کند. اگرچه ترامپ در سال ۲۰۱۸ آمریکا را به طور یکجانبه از برجام خارج کرد، با این حال مقام های دولت از جمله مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، به حمایت او از تجدید تحریم های سازمان ملل اشاره کرده‌اند. چنین امری می تواند نقش مهمی در کشاندن ایران به پای میز مذاکره ایفا کند.
انقضای مکانیسم ماشه در اکتبر ۲۰۲۵، یک بازه زمانی در اختیار آمریکا قرار می دهد تا در چارچوب آن تعامل دیپلماتیک را تقویت کرده و احتمالاً شروط توافق را تمدید و یا در آن تجدید نظر کند. واشنگتن علیرغم اینکه دیگر عضو توافق هسته‌ای نیست، باید یک کارزار فشار چندجانبه زنجیره ای را هماهنگ کرده و از توانایی فرانسه، آلمان و انگلیس برای اعمال مجدد و خودکار تحریم ها بهره برداری کند. این فرآیندی است که نه روسیه و نه چین قادر به وتوی آن نیستند.
آمریکا اکنون که روسیه در سوریه اهرم فشاری ندارد باید فعالانه اسرائیل را تشویق کند تا حمایتش را از اوکراین افزایش دهد. در گذشته، اسرائیل در کمک به اوکراین جانب احتیاط را در پیش گرفته و از بیم انتقام‌جویی علیه یهودیان روسیه و توقف مجاری رفع مناقشه با روسیه در سوریه تنها به ارسال رادارهای هشدار اولیه و کمک‌های بشردوستانه بسنده کرده بود. اما پس از برکناری اسد و خروج بخش قابل توجهی از نیروی نظامی روسیه از سوریه، اسرائیل ممکن است در این امر تجدید نظر کند. ارائه فناوری های کلیدی مانند رادارهای متحرک و مهمات دوران شوروی توقیف شده از انبارهای لبنان و سوریه می تواند بخشی از این کمک ها باشد.
تا زمانی که جنگ در اوکراین و روابط پرتنش ایران و غرب ادامه دارد، ایجاد شکاف بین روسیه و ایران یک چالش بزرگ خواهد بود. واشنگتن باید مراقب تلاش‌های احتمالی این ۲ کشور برای تجدید نفوذ در سوریه که مشارکت روسیه و ایران برای نخستین بار در آن به ثمر نشست، باشد.