فوتبال ۳۶۰: مهمترین بازی هفته هفدهم رقابت‌های لیگ برتر با برتری ۲ بر صفر پرسپولیس در ورزشگاه آزادی، مقابل تراکتور به پایان رسید. این دیدار علاوه بر تعیین سرنوشت احتمالی معادلات بالای جدول، چهره دیگری از نوع هواداری در فوتبال را برجسته کرد که تداومش می‌تواند زنگ خطر را به صدا دربیاورد.

چهره مذکور البته که چندان تازه نیست و هنوز مُسکنی برایش پیدا نشده ولی واضح است که شیوع و گستردگی آن، چیزی نیست که بتواند باری از روی دوش این فوتبال بردارد. این ماجرا دقیقا همان چیزی است که شرایط علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان تراکتور، را در این دیدار بیش از هر زمان دیگری دشوار کرد. او تا ابتدای همین فصل، چندین فصل رویایی، همراه با جام‌های متعدد با پرسپولیس داشت. دریافت پیشنهاد مالی بهتر و جدایی به شیوه‌ای نه چندان دوستانه از پرسپولیس، همه چیز را در باشگاه تهرانی، علیه او کرد. دقیقا از همان روزی که «بیرو» پیراهن تراکتور را به تن کرد، بسیاری برای بازگشت او به آزادی و تقابل با پرسپولیس لحظه‌شماری می‌کردند. او به همراه مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر، از چهره‌های اثرگذار پرسپولیس در فصل گذشته بودند که در این فصل راهی تبریز شدند. اتفاقا هر 3 نفر هم در تقابل با پرسپولیس در آزادی، در ترکیب اولیه تیم حضور داشتند و اسم هر 3 هم در زمره ناکامان این بازی ثبت شد. اگرچه می‌توان سختی کار را در سطح بسیار پایین‌تری متوجه ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر دانست ولی توجه اصلی تماشاگران پرسپولیس در این جدال معطوف به علیرضا بیرانوند بود.

این مورد را می‌توان از همان حجم انتشار دلارهای تقلبی که با عکس او چاپ شده و حتی به دست بازیکنان پرسپولیس هم رسیده بود، متوجه شد. برای هجمه علیه بیرانوند در آزادی ولی شعار هواداران و بوق‌های مکرری که باید روی آن گذاشت، تلخی داستان را صدبرابر کرد. «بیرو» می‌دانست در آزادی کسی از او استقبالی نخواهد کرد ولی هرگز تصورش را هم نمی‌کرد که با این همه شعار بوق‌دار مواجه شود. واکنش‌های عصبی نسبت به رفتار و شعارهای ناپسند تعدادی از تماشاگران پرسپولیس نزد دروازه‌بان تراکتور مشهود بود؛ او گاهی تماشاگران را به نشانه اعتراض تشویق و گاهی سرش را به نشانه افسوس تکان می‌داد. نتیجه همه آن‌ها یک چیز بود؛ برهم خوردن تمرکز علیرضا. شاید این موضوع در گل دومی که تراکتور دریافت کرد به طور تمام و کمال تجلی داشت؛ بیرانوند که گویی درگیر «چالش مانکن» شده بود، فقط مسیر توپ گولسیانی را دنبال کرد که چطور به تورش می‌چسبد.

تراکتور باخت، بیرانوند شکست خورد، رکوردش برابر پرسپولیس خراب شد و زودتر از بقیه زمین را ترک کرد. همان تعداد از هواداران پرسپولیس هم که با الفاظ ناشایست از بیرو استقبال کردند به خواسته‌شان رسیدند ولی این چیزی نبود که پرسپولیسی‌ها بخواهند. نمونه‌اش را می‌توان در اظهارات بازیکنان همین تیم پس از بازی دید؛ همگی متفق‌القول از این می‌گفتند که فحاشی نباید جایی در ورزشگاه داشته باشد. برای آن‌ها کرُی‌خوانی جذاب است ولی فحاشی هرگز. حالا واضح است که نه در این بازی بلکه کلا روی سکوهای ورزشگاه، فحاشی نباید تبدیل به دستمایه‌ای برای تخریب حریف شود. خاصه آنکه صحبت از فرهنگ و بزرگی نزد باشگاه‌های مطرح ایرانی، به وفور شنیده می‌شود.