شناسهٔ خبر: 7103241 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: روزنامه خراسان | لینک خبر

سناتورهاي دموکرات و جمهوري خواه درباره توافق هسته اي چه موضعي دارند؟

صاحب‌خبر -

اميد اديب- درست يک ماه ديگر تا آخرين فرصت کنگره براي رأي درباره توافق هسته‌اي با ايران مانده است. آن طور که قرائن نشان مي دهد و تحليل گران مي گويند، کنگره به احتمال زياد توافق را رد خواهد کرد و نوبت به وتوي رئيس جمهور آمريکا مي رسد. در اين صورت توافق هسته اي به سنا مي رود تا 100 سناتور آمريکايي خنثي کردن وتوي اوباما را رأي گيري کنند. اگر 67 سناتور يا بيشتر مخالف توافق هسته اي باشند، وتوي رئيس کاخ سفيد خنثي مي شود. اما اگر موافقان توافق به 34 نفر برسند اگرچه توافق رد مي شود اما نمي تواند جلوي حق وتوي اوباما را بگيرد و توافق تصويب شده محسوب مي شود. پايگاه خبري پوشش‌دهنده اخبار کنگره آمريکا(thehill.com)، با مرور مواضع سناتورهاي آمريکايي، شانس رد يا اجرايي شدن توافق هسته‌اي را بررسي کرده است.46 سناتور فعلي سنا، دموکرات و هم‌حزبي رئيس جمهور آمريکا محسوب مي شوند. از اين تعداد تاکنون 20 سناتور دموکرات از اين توافق اعلام حمايت ‌کرده‌اند. 7 تن ديگر از آنها متمايل به حمايت از توافق هستند و 18 تن ديگر هنوز تصميم خود را نگرفته يا اعلام نکرده‌اند. همچنين در ميان سناتورهاي دموکرات، تنها چاک شومر سناتور پرنفوذ ايالت نيويورک است که تاکنون با توافق با ايران اعلام مخالفت کرده است. از سويي ديگر از 54 سناتور جمهوري خواه که علي القاعده بايد مخالف توافق باشند، مخالفت 30 نفر قطعي شده است، 23 جمهوري‌خواه ديگر متمايل به رأي منفي به توافق هستند و تنها يک سناتور هنوز تصميم خود را نگرفته يا اعلام نکرده است.آرايش موافقان و مخالفان توافق در کنگره نشان دهنده 2 واقعيت است: اول اين که با وجود برخي تصورها درباره تغيير رويکرد آمريکا در قبال ايران، حاکميت آمريکا که لزوما به معناي دولت اين کشور نيست، کماکان مواضع گذشته را درباره ايران دارد و به همين دليل حتي در ميان دموکرات ها هنوز حدود نيمي از آن ها يا تصميم نگرفته اند که موافق باشند يا مخالف يا نزديک به مخالفان هستند. دوم اين که اعترافات گسترده مقامات ارشد آمريکايي از جمله جان کري و باراک اوباما درباره قدرت منطقه اي و توان هسته اي ايران، باعث شده تا عملا بسياري از سناتورها خود را مقابل ايران بازنده تصور کنند و دست به مخالفت با آن بزنند. به بيان ديگر، اين طور به نظر مي رسد که قدرت ايران، آرايش صحنه قانونگذاري آمريکا را برهم زده است.