به گزارش خبرنگار ایلنا، سعید رجبی فروتن (مدیر فرهنگی) درباره اهمیت مستند پرتره مطرح کرد: کشور عزیزمان ایران تاریخ طولانی و تمدن غنی دارد که در این سال‌های متمادی شخصیت‌های زیادی در شکل گیری آن نقش داشته‌اند که فهرست بلندبالایی از مشاهیر موثر در تکامل و قوام آن می‌توان تهیه کرد.
وی ادامه داد: مستند پرتره به پشتوانه مشاهیری که در فرهنگ ما وجود داشته و دارد، همواره سهم قابل توجهی در تولیدات داشته است و می‌تواند حضور چشمگیری هم در جشنواره‌های مختلف داشته باشد. این مزیتی است که تاریخ و فرهنگ غنی کشورمان برای مستندهای پرتره ایجاد کرده است و فیلمسازان و مستندسازان نسل‌های مختلف نسبت به این ذخیره فرهنگی بی‌توجه نبوده اند.
این مدیر فرهنگی در بخش دیگری از صحبت‌های خود بیان کرد: در تعاریف کلاسیک پرتره را متناسب با تهیه یک فیلم بیوگرافیک از چهره مشهور می‌دانند اما به گواه مستندهایی که تولید شده‌اند باید تجدید نظری درباره این تعریف صورت بگیرد. نمونه مناسبی که در این رابطه به یادم آمد مستند «مشتی اسماعیل» است. افراد گمنام شهری و روستایی که به خاطر زیست شرافتمندانه و افتخارات مختلفی که کسب کرده اند، باید به آن‌ها نیز پرداخته شود و پرتره تنها محدود به مشاهیر سیاسی، فرهنگی و… نمی‌شود.
وی افزود: در هفدهمین دوره از جشنواره «سینماحقیقت» مستندی به نام «قوی‌دل» حضور داشت که در همان جشنواره و حتی فجر هم افتخاراتی به دست آورد. «قوی‌دل» با اغماض نوعی مستند پرتره است که دغدغه مندی بزرگی را مطرح می‌کند. این مستند حس زیبایی شناختی دارد و کارگردان این مستند مانند دراماتورژ کارهای داستانی پشت کار نشسته و ساختار مستند را به گونه‌ای ترسیم کرده است که مخاطب تا پایان آن را دنبال می‌کند.
سعید رجبی فروتن در پایان گفت: در این گونه از تولیدات معمولا کارهایی که با موفقیت همراه بوده اند، ساختار روایی آن‌ها مورد تقلید قرار می‌گیرد و برخی در همان تقلید سطحی باقی می‌مانند ولی برخی هم پیش رفته و آن ساختار را تکامل می‌بخشند که این نمونه متعالی آن است.