به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،مطابق با گزارش‌های منتشرشده در مدیکال اکسپرس، گروهی از دانشمندان ژاپنی از مرکز تحقیقاتی سرطان چیبا، چگونگی آسیب رساندن سرطان به سیستم ایمنی بدن را در یک مطالعه جدید بررسی کرده‌اند. نتایج این تحقیق، چشم‌انداز جدیدی را برای فهم چرایی بی‌اثر بودن برخی درمان‌ها، به ویژه ایمنی‌درمانی، برای برخی بیماران سرطان ارائه می‌دهد.

میتوکندری‌ها به‌عنوان موتورهای تولید انرژی درون سلول‌ها شناخته می‌شوند و عملکرد صحیح سلول‌های ایمنی، به ویژه سلول‌های تی (نوعی گلبول سفید که مسئول حمله به تومورها هستند)، به میزان زیادی به سلامت میتوکندری‌ها بستگی دارد. اما سلول‌های سرطانی به طور فریبکارانه‌ای میتوکندری‌های آسیب‌دیده خود را به داخل سلول‌های تی انتقال می‌دهند.

این حرکت شگفت‌انگیز باعث می‌شود که سلول‌های تی که به شدت نیاز به انرژی دارند، دچار اختلال شوند و به تدریج توانایی خود را برای مبارزه با سرطان از دست بدهند. هنگامی که میتوکندری‌های آسیب‌دیده وارد سلول‌های تی می‌شوند، آن‌ها جایگزین میتوکندری‌های سالم می‌شوند، که این جایگزینی روند طبیعی سلول را مختل کرده و باعث می‌شود سلول‌های ایمنی انرژی کافی برای عملکرد صحیح نداشته باشند.

یکی دیگر از شگردهای خطرناک سلول‌های سرطانی این است که از میتوکندری‌های آسیب‌دیده خود محافظت می‌کنند. این سلول‌ها با استفاده از مولکول‌هایی که مانع از تجزیه سلول‌های تی می‌شوند، از آسیب بیشتر به میتوکندری‌های معیوب خود جلوگیری می‌کنند. این امر به سرطان این امکان را می‌دهد که سیستم ایمنی بدن را دور بزند و از عملکرد طبیعی آن در شناسایی و مقابله با تومورها جلوگیری کند.

این یافته‌ها می‌تواند توضیح دهد که چرا درمان‌های نوین سرطان، به‌ویژه ایمنی‌درمانی‌ها، برای برخی از بیماران موثر و برای برخی دیگر بی‌نتیجه است. براساس تحقیقات، بیماران مبتلا به تومورهایی که دارای جهش‌های میتوکندریایی بیشتری هستند، احتمال کمتری برای پاسخ مثبت به درمان‌های ایمنی‌درمانی دارند. این مسأله به این دلیل است که میتوکندری‌های آسیب‌دیده توانایی عملکرد سلول‌های تی را به شدت کاهش می‌دهند، و به این ترتیب، این سلول‌ها نمی‌توانند به طور مؤثر با سرطان مبارزه کنند.

این پژوهش جدید به‌وضوح نشان می‌دهد که چگونه سرطان می‌تواند از آسیب رساندن به سیستم ایمنی بدن استفاده کند تا از درمان‌ها فرار کند و رشد کند. با این حال، این یافته‌ها به دانشمندان این فرصت را می‌دهند که روش‌های جدیدی را برای درمان سرطان توسعه دهند و بتوانند راه‌حل‌های موثرتری برای مقابله با این بیماری مرگبار پیدا کنند. همچنین، این تحقیق می‌تواند به ارتقای استراتژی‌های ایمنی‌درمانی کمک کرده و فرآیندهای درمانی را به سمت نتایج بهتر و مؤثرتر هدایت کند.