صاحب‌خبر - آخرین لبخند پیروزی استقلال به ۴۴ روز پیش برمی‌گردد؛ همان روز که در اهواز فولاد را شکست دادند اما آن خاطره خوش، زیر سایه تساوی‌های پی‌درپی رنگ باخت. شبی که شمس‌آذر، تیم پانزدهم جدول، با یک گل استقلال را در خانه زمینگیر کرد، آبی‌ها فقط به آمارهای تلخ افزودند. از 18 امتیاز تکان نخوردند و فاصله‌شان با منطقه سقوط تنها ۳ امتیاز باقی ماند. حالا نیمکت موسیمانه، همان نیمکت که زمانی با امید و انتظار روی آن نشست، لرزان‌تر از همیشه است. * نه پیروزی، نه امید؛ موسیمانه در سایه انتقاد پیتسو موسیمانه، سرمربی کاربلدی که برای نجات استقلال به میدان آمد، تاکنون از 27 امتیاز ممکن تنها 10 امتیاز کسب کرده است. 9 بازی، 2 پیروزی، 4 تساوی و 3 شکست. نتایجی که حتی وفادارترین هواداران را هم در بهت فرو برده است. استقلال، در دیداری که باید حداقل امیدی به خود تزریق می‌کرد، مقابل شمس‌آذری که با سرمربی جدیدش به میدان آمده بود، شکست خورد. این شکست چیزی جز بغضی فروخورده برای هوادارانی که تنها نظاره‌گر سقوط تیم‌شان هستند، نداشت. * خانه‌ بی‌روح، شکست‌های بی‌پایان استقلال در خانه‌اش دیگر قهرمان نیست. ۳ دیدار خانگی پیاپی بدون برد، کار را به جایی رسانده که رتبه چهاردهم جدول میزبان‌ها، سهم این تیم شده است. از مس رفسنجان که بگذریم، گل‌گهر، سپاهان و حالا شمس‌آذر، همگی امتیازات را از تهران ربوده‌اند. امروز آزادی، آن قلعه جادویی که حریفان را می‌ترساند، برای آبی‌ها حکم یک زندان بی‌در و پیکر را یافته است. * بازی‌های بی‌رمق، گل‌های نایاب تماشای استقلال موسیمانه، چیزی جز خمیازه‌های پیاپی نصیب تماشاگران نمی‌کند. در ۵ بازی اخیر، تنها ۵ گل میان استقلال و رقبا رد‌و‌بدل شده است. ۲ بازی بدون گل، ۲ تساوی یک - یک و حالا این شکست تلخ یک بر صفر. استقلال، نه زیبا بازی می‌کند، نه نتیجه می‌گیرد. انگار بازی‌های این تیم، فقط انعکاس وضعیت کلی آن است؛ خسته، فرسوده و گم‌شده در راه. * پایان کجاست؟ استقلال، تیمی که باید مدعی قهرمانی باشد، حالا به تیمی بدل شده که برای بقا می‌جنگد. موسیمانه که آمده بود تا رویاها را زنده کند، خود در کابوس نتیجه‌ نگرفتن گرفتار شده است. آبی‌ها شاید هنوز فرصت داشته باشند اما بدون تغییر، این بن‌بست تنها به یک سقوط تدریجی ختم خواهد شد.∎​