جوان آنلاین: در پنل «اقتصاد سینمای ایران» که در همایش «سینمای ایران؛ نگاهی به آینده» در موزه سینما برگزار شد، عنوان شد بهتر است پول برخی فیلم‌ها صرف مدرسه ساختن شود. 
حسین یزدانشناس، عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه دامغان در ابتدای صحبت‌های خود درباره چالش‌های اقتصادی سینمای ایران که در همایش «سینمای ایران؛ نگاهی به آینده» در موزه سینما برگزار شد، گفت: چالش‌های اقتصادی سینما یک مطالعه طولی است. در بین سال‌های ۶۸ تا ۹۷ تقریباً ۸۸ درصد مخاطب ریزش داشته و ما به دنبال دلیل این اتفاق بودیم که متوجه شدیم از جمله دلایلی که منجر به این اتفاق شده، نگاه خاص به سینما و افت کیفیت و جذابیت فیلم‌هاست. 
وی ادامه داد: فیلم بیگ‌پروداکشن سود خود را از مخاطب و اکران نمی‌گیرد، به همین دلیل برایش مهم نیست که مخاطب آن را دوست دارد یا نه و خود فیلمسازان پیش از اکران به سود خود رسیده‌اند. مطلب دیگر حساب و کتاب‌های بی‌اصول این پروژه‌هاست که با حساب و کتاب‌های غیرمتداولی پیش می‌روند. این موارد علاوه بر پولشویی و رانت، کاهش مخاطب را هم به همراه دارد. 
میثم موسائی، عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران نیز پیرامون مقدمه‌ای بر ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی سینمای ایران بیان کرد: برای شناخت ظرفیت‌ها باید تقاضا و عرضه سینما را بشناسیم و بدانیم که این بازار چه ساختاری دارد و رابطه این محصول با سایر محصولات هنری به چه شکل است. نگاه به اقتصاد سینما جدا از نگاه به اقتصاد کشور نیست، اینها در راستای همدیگر هستند. سینما در دنیای امروز بخش مهمی از اوقات فراغت را پر می‌کند. کشور ما در صنعت سینما سابقه بیش از ۱۰۰ ساله دارد و سهم آنچنانی در جی‌دی‌پی جهانی نداریم. مهم این است که این صنعت خیلی بومی شده و در بسیاری از عرصه‌های بین‌المللی حضور پیدا می‌کند. 
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تا وقتی ممیزی واقعی را به خود مخاطب نسپاریم، اتفاق درستی رخ نخواهد داد، عنوان کرد: ما در این صنعت، نیروی انسانی بسیار خوب و از نظر حضور در بازار‌های جهانی نیز اوضاع خوبی داریم، ولی نکته این است که این حضور‌ها هدفمند نیستند و ظرفیت صادراتی که در این حوزه وجود دارد، واقعاً در برخی موارد غیرقابل تصور است. 
مجید برزگر نیز درباره ظرفیت‌های سینمای مستقل گفت: با شنیدن بحث‌های مکرر اقتصاد سینما باز در یک هزارتوی عجیبی گیر کرده‌ایم. وقتی بحث‌های علمی در سینما را در ذهنم مرور می‌کنم که چرا از منظر اقتصادی هیچ جایگاهی نداریم، به هیچ جوابی نمی‌رسم، مگر اینکه شاید سینمای ایران نمی‌خواهد وارد صنعتی شدن شود. 
وی افزود: وضعیت سینمای مستقل به‌گونه‌ای است که نشان می‌دهد می‌تواند هر بار مخاطب خود را پیدا کند. این فیلمساز بیان کرد: از بین ۱۰۰ فیلمی که تولید می‌شود، فقط ۹۰ فیلم برای فروش ساخته می‌شوند که شاید پنج تای آنها فروش داشته باشند، ولی اقتصاد در سینمای مستقل اتفاقاً درست‌تر و سالم‌تر است و حداقل فیلم‌ها پول خود را درمی‌آورند. 
برزگر تصریح کرد: هیچ تهیه‌کننده دولتی نگران فروش خود نیست و تا دلتان بخواهد آدم‌هایی داریم که متوجه حرف‌ها نمی‌شوند و پول‌هایی که شاید بهتر است خرج مدرسه ساختن شود، خرج ساختن فیلم‌هایی می‌شود که قابل گفتن و حرف زدن نیستند. 
وی در پایان بیان کرد: فیلم «علت مرگ؛ نامعلوم» در سال ۹۹ تولید شد و چهار سال بی‌هیچ دلیلی اکران نشد. با وجود استقبال خوبی که شده اگر فروشش ۱۰ برابر هم شود باز با شرایط موجود نمی‌توانم در این سال چنین فیلمی بسازم. 
بنا بر این گزارش، همایش «سینمای ایران؛ نگاهی به آینده» پنل «اقتصاد سینمای ایران» با حضور میثم موسائی عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، مجید برزگر فیلمساز و حسین یزدانشناس عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه دامغان برگزار شد.