سرویس استانهای خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): سید محمدنقی شاهرخی خرمآبادی اردیبهشتماه سال ۱۳۱۳ در خرمآباد متولد شد. پدرش سید علینقی از سادات لرستان و مورد احترام عام و خاص بود، سیدی جلیلالقدر و معلمی نمونه در خرمآباد که قرآن و ریاضیات را تدریس میکرد و از همان عنفوان کودکی پایگاه فراگیری علوم برای سیدمحمد نقی شد تا قرآن و دروس ابتدایی و ریاضیات متداول آن زمان را به فرزندش آموزش دهد.
وی پس از فراگیری علوم ابتدایی نزد پدر، برای فراگیری دروس مقدماتی حوزوی وقتی که نوجوانی ۱۴ ساله بود در سال ۱۳۲۷ به حوزه علمیه شهرستان بروجرد وارد شد و دروس مقدماتی را نزد علمایی همچون مرحوم میرزا لطفالله و فیضیان و جواهری فرا گرفت و در سال ۱۳۲۹ برای تلمذ از محضر علمایی همچون آیات عظام مرعشی نجفی، شهید صدوقی یزدی، فکوری، حائری، مجاهدی و سلطانی طباطبایی به قم مهاجرت کرد و دروس سطح را در محضر حضرات فرا گرفت.
شوق آموختن در وی، که محدودیتها را برای آموختنها پشت سر گذاشته بود آنچنان شعله کشیده بود که با اشتیاق برای فراگیری دروس خارج فقه و اصول در محضر حضرات آیات عظام بروجردی (ره)، امام خمینی (ره)، محقق داماد و گلپایگانی زانوی ادب زده و همزمان اسفار و شفا را نزد علامه طباطبایی فرا گرفت.
کسب درجه اجتهاد در سن ۲۷ سالگی
این پایان مجاهدتهای علمی سیدمحمدنقی شاهرخی نبود، او پس از گذراندن دروس مقدماتی و خارج فقه نزد علمای زمان و نشان دادن شایستگیهای لازم در این مجاهدتها در سال ۱۳۴۰ وقتی که تنها ۲۷ سال داشت، تائیدیه اجتهاد خود را از محضر آیتالله حاج شیخ مرتضی حائری دریافت کرد تا فصلی نوین در زندگانی پربار و مجاهدتهای بیشمار وی آغاز شود.
شاهرخی در سال ۱۳۴۴ در شهر مقدس قم ازدواج کرد و همین شهر را برای ادامه زندگی و مجاهدتهای خود تا پیش از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی انتخاب کرد که ثمره این ازدواج پنج فرزند بود.
آیتالله شاهرخی نماینده تامالاختیار حضرت امام خمینی (ره)
با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام راحل در سال ۴۲ به همراه فضلا و مدرسین حوزه علمیه قم وارد صحنه مبارزات مردم علیه رژیم استبداد شاهنشاهی شد و در طول مبارزات خود بارها تحت تعقیب قرار گرفت و سه بار به زندان افتاد که آخرین مرتبه در سال ۱۳۵۷ پس از سخنرانی در مسجد ارک تهران توسط نیروهای ساواک راهی زندان مخوف کمیته شد و در آنجا با شخصیتهایی همچون آیتالله دستغیب، علامه یحیی نوری و واعظ شهیر مرحوم فلسفی همبند شد.
پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی با توجه به سوابق مبارزاتی خود در مسئولیتهای مختلفی همچون نخستین امامجمعه خرمآباد، نماینده اولین دوره مجلس شورای اسلامی، نماینده تامالاختیار حضرت امام در بروجرد و بروجن، نماینده لرستان در سومین و چهارمین دوره مجلس خبرگان رهبری، نماینده مقام معظم رهبری در کشورهای جنوب شرق آسیا شامل تایلند، میانمار، بنگلادش، سریلانکا، هند، عضو مجمع جهانی اهلالبیت (ع)، عضو مجمع تقریب مذاهب در خدمت نظام مقدس جمهوری اسلامی بود.
آثار مکتوب
آیتالله شاهرخی در طول عمر بابرکت خود آثار متنوعی را به رشته تحریر درآورده که برخی از آنها همچون «خاطرات آیتالله سیدمحمدنقی شاهرخی خرمآبادی»، «صلوات الجماعه»، «نماز مسافر»، «سلسله دروسی از خارج اصول» و «عدم تحریف قرآن» به زیور طبع آراستهشده است.
برخی از مهمترین فعالیتهای او در خارج از کشورعبارتاند از:
تأسیس کتابخانهای با چندین هزار جلد کتاب به زبانهای مختلف در پایتخت بنگلادش (داکا) و تقویت کتابخانههای دینی در مراکز تجمع شیعیان
تأسیس شفاخانه، کلینیک و داروخانه در مراکز پیروان اهلبیت (ع)
ثبت مؤسسات مختلفی چون مؤسسه بینالمللی دارالقرآن در کشور بنگلادش و سریلانکا، برای فعالیتهای رسمی پیروان اهلبیت (ع)
تأسیس مدرسه بینالمللی ایران در بنگلادش
رسیدگی به مدارس و حوزههای علمیه و مدیریت طلاب و روحانیون فارغ التحصیل از ایران و ائمه جمعه و جماعات در کشورهای تحت پوشش.
ملاقات با علما و بزرگان فرهنگی، علمی و دینی اهلسنت، برای ایجاد زمینه تقریب و وحدت و جلوگیری از تکفیر پیروان اهلبیت (ع) به وسیله مفتیان اهلسنت
پاسخگویی به شبهات و اتهامات و نشان دادن چهره واقعی اسلام و مکتب اهلبیت (ع)
تقویت روحیه خودباوری و اعتمادسازی شیعیان در این کشورها
شناساندن مذهب شیعه به عنوان یکی از مذاهب اسلامی با وجود در اقلیت بودن این مذهب و ایجاد جایگاه مناسب شیعه و انصراف برخی ائمه جمعه و جماعات از اهانت به شیعه
وی عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهلبیت و عضو مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی بود.
این مجاهد خستگیناپذیر سرانجام پس از گذراندن یک دوره کوتاه بیماری و بستری شدن در بیمارستانی در قم شامگاه یکشنبه هفتم آذرماه مصادف با شب رحلت جانگداز نبی مکرم اسلام (ص) و امام حسن مجتبی (ع) در سن ۸۲ سالگی پس از عمری مجاهدت و تلاش در راه معرفی اسلام ناب محمدی (ص) و تقویت پایگاه تشیع و اهلبیت (ع) و وحدت اسلامی دار فانی را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت.
∎