ورزش مدیا: علی پروین را باید شمایل فرو ریخته یک اسطوره دانست؛ فوتبالیستی که در عصر خودش یک نابغه تمام عیار به شمار می‌آمد و بعدها در قامت مربی و مدیر نقش بسیار مهمی در سر پا ماندن پرسپولیس ایفا کرد؛ دستش هم درد نکند، اما افسوس که به رسم رایج ایران، او نیز خدمت را توجیهی برای خیانت دانست و با رگه‌های درشتی از خودخواهی، به تخریب کاراکتری برخاست که خودش ساخته بود. پروین از هنر «به موقع دست کشیدن» بی‌بهره بود و برای مدت‌ها بقای خودش را به فنای پرسپولیس ترجیح داد. به شکل طعنه‌آمیزی، خوش‌ترین روزگار دوران معاصر سرخ‌ها زمانی رقم خورد که او در دورترین فاصله از باشگاه قرار داشت.
این روزها اسم علی پروین زیاد از زبان هواداران معترض پرسپولیس شنیده می‌شود. چرا؟ چون بسیاری عقیده دارند خیلی از تصمیمات رضا درویش تحت تاثیر این رفیق قدیمی اتخاذ می‌شود، مردی که زمانه حاضر را با دهه چهل اشتباه گرفته و می‌گوید: «کریم باقری دو تا برد بیاورد، برای سرمربیگری راضی‌اش می‌کنیم. مگر خود ما چطور مربی شدیم؟» کاش آن همه ارج و قرب را اینطور مفت به حراج نمی‌گذاشتی علی آقا؛ حیف که آدمیزاد گاهی درک نمی‌کند عفریت خودخواهی، چه بلایی ممکن است بر سرش بیاورد.
ورق بزنید و ببینید سلطان دیروز فوتبال ایران، در دو دهه گذشته چه معامله‌ای با عزت و اعتبار خودش کرده است...
