شفقنا – هوش مصنوعی در حال تبدیل شدن به یک ابزار قدرتمند در زمینه اکتشافات فضایی است.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا، کاوش در فضا همواره درباره پیشروی در مرزهای دانش، ماجراجویی در ناشناخته‌ها و کشف اسرار کیهان بوده است.
امروزه هوش مصنوعی (AI) به ابزاری قدرتمند در این مأموریت تبدیل می‌شود و به دانشمندان و مهندسان فضایی کمک می‌کند تا مسائلی را حل کنند و به پیشرفت‌هایی دست یابند که قبلاً ممکن نبود.
از مدیریت فضاپیماها و شاتل‌ها گرفته تا تحلیل حجم وسیعی از داده‌ها، هوش مصنوعی نقش کلیدی در هوشمندتر، سریع‌تر و کارآمدتر کردن کاوش‌های فضایی ایفا می‌کند.
براساس گزارش پایگاه علمی نوریج، یکی از بزرگترین چالش‌ها در کاوش فضا، فاصله بسیار زیاد بین زمین و اجرام آسمانی است که می‌خواهیم مطالعه کنیم. تأخیر در ارتباطات، هدایت فضاپیماها را برای دانشمندان در زمان لحظه دشوار می‌کند.
برای مثال، حدود ۲۰ دقیقه طول می‌کشد تا یک سیگنال از زمین به مریخ برسد و ۲۰ دقیقه‌ی دیگر برای دریافت پاسخ. هوش مصنوعی می‌تواند به فضاپیماها کمک کند تا بدون نیاز به دستورالعمل از زمین، خودشان تصمیم‌گیری کنند.
مریخ‌نورد Perseverance ناسا، که هم اکنون در حال کاوش در مریخ است، از هوش مصنوعی برای پیمایش سطح سیاره استفاده می‌کند. این مریخ‌نورد می‌تواند موانعی مانند سنگ‌ها یا دهانه‌ها را شناسایی کرده و امن‌ترین مسیر رو به جلو را تعیین کند، که به آن اجازه می‌دهد مسافت بیشتری را طی کند و داده‌های ارزشمند را با کارایی بیشتری جمع‌آوری کند.
هوش مصنوعی همچنین به دانشمندان کمک می‌کند تا حجم عظیم داده‌های جمع‌آوری‌شده در طول مأموریت‌های فضایی را مدیریت کنند. تلسکوپ‌ها، ماهواره‌ها و مریخ‌نوردها اطلاعات عظیمی تولید می‌کنند که تحلیل دستی آنها توسط انسان بسیار زمانبر است و ممکن است سالهای طول بکشد.
این گزارش افزود، الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند این داده‌ها را در کسری از زمان بررسی کنند، الگوها و ناهنجاری‌ها را شناسایی کنند که ممکن است نشان‌دهنده نکته‌ای مهم باشد؛ مانند یک سیاره‌ی جدید یا یک نشانه‌ی بالقوه از حیات.
مطالعه ای در یک مجله علمی-فضایی نشان داد که چگونه از هوش مصنوعی برای تحلیل داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر استفاده شده است، که منجر به کشف سیارات فراخورشیدی جدیدی شده است که توسط محققان انسانی از قلم افتاده بودند.
ماموریت‌های فضایی همچنین برای برنامه‌ریزی و زمان‌بندی به شدت به هوش مصنوعی متکی هستند. هماهنگی فعالیت‌های یک فضاپیما نیازمند زمان‌بندی دقیق و توانایی سازگاری با موقعیت‌های غیرمنتظره است.
به عنوان مثال، آژانس فضایی اروپا که در سال ۲۰۱۴ با موفقیت یک کاوشگر را بر روی یک دنباله‌دار فرود آورد، از هوش مصنوعی برای تنظیم مسیر و عملیات خود در پاسخ به تغییرات در محیط دنباله‌دار استفاده کرد. این سطح از انعطاف‌پذیری برای موفقیت مأموریت‌های پیچیده که شرایط می‌تواند به سرعت تغییر کند، بسیار مهم است.
هوش مصنوعی حتی به جستجوی حیات فرازمینی نیز کمک می‌کند. پروژه‌هایی مانند Breakthrough Listen از نوعی هوش مصنوعی برای تحلیل سیگنال‌های فضایی استفاده می‌کنند و به دنبال الگوهایی می‌گردند که ممکن است نشان‌دهنده ارتباط هوشمند از سوی تمدن‌های احتمالی دیگر باشد.
روش‌های سنتی جستجوی سیگنال‌های فرازمینی کُند هستند و نیازمند آن هستند که دانشمندان حجم عظیمی از سیگنالها را بررسی کنند. هوش مصنوعی این فرآیند را سرعت می‌بخشد، جستجو را کارآمدتر می‌کند و احتمال یافتن چیزی خارق‌العاده را افزایش می‌دهد.
رباتیک حوزه دیگری است که هوش مصنوعی در آن تفاوت ایجاد می‌کند. ربات‌های مجهز به هوش مصنوعی می‌توانند وظایفی را انجام دهند که برای انسان بسیار خطرناک یا دشوار است، مانند کاوش سطح سیارات یا قمرها، حفاری در صفحات یخی یا تعمیر فضاپیما در مدار.
به عنوان مثال، ربات‌های مبتنی بر هوش مصنوعی در حال توسعه هستند تا اقیانوس‌های یخی زیر سطح قمر مشتری به نام اروپا را کاوش کنند؛ جایی که دانشمندان معتقدند شرایط ممکن است برای حیات مناسب باشد.
این گزارش در ادامه افزود، با وجود این مزایای فراوان، هوش مصنوعی در کاوش‌های فضایی بدون چالش هم نیست. توسعه سیستم‌های هوش مصنوعی که بتوانند به طور قابل اعتماد در محیط‌های شدید، که در آنها دما و سطوح تابش بسیار فراتر از هر چیزی روی زمین است، کار کنند، یک مانع فنی بزرگ است.
علاوه بر این، اطمینان از اینکه تصمیمات هوش مصنوعی با اهداف مأموریت و الزامات ایمنی مطابقت دارد، همچنان یک کار پیچیده است. با این حال، با پیشرفت فناوری، این چالش‌ها قابل مدیریت‌تر می‌شوند.
این خبر را اینجا ببینید.