روزنامه اصولگرای فرهیختگان در شماره امروز خود به بازخوانی یادداشت تحلیلی یوسف ابراهیم، کارشناس ارشد خاورمیانه مؤسسه نیویورک‌تایمز پس از خروج شاه در بهمن ۵۷ پرداخته که در ادامه برشی از آن را می‌خوانید:
نارضایتی که همیشه زیر سطح به‌ظاهر آرام سیاسی درحال جوشش بود، با نرخ سرسام‌آور تورمی که ناشی از هزینه‌های بی‌حساب و کتاب شاه پس از افزایش قیمت نفت توسط کارتل نفتی در سال ۱۹۷۴ بود، شدت گرفت. او دستور ساخت رآکتور‌های هسته‌ای و کارخانه‌های صنعتی گران‌قیمت را صادر کرد. مدارس و دانشگاه‌ها به‌طور گسترده گسترش یافتند، هرچند برنامه‌های درسی به‌دقت نظارت و تنظیم می‌شدند.
ایران فاقد زیرساخت‌های لازم، مانند جاده‌ها، تأسیسات برق و بنادر بود که برای اجرای پروژه‌های جاه‌طلبانه صنعتی‌سازی ضروری بودند، بنابراین گلوگاه‌ها و کمبود‌های شدیدی ایجاد شد. این توسعه صنعتی با هزینه بخش کشاورزی انجام شد که به‌شدت تضعیف شد و کشور را مجبور به واردات مواد غذایی کرد؛ امری که یک‌دهه پیش از آن، صادرات محسوب می‌شد. میلیارد‌ها دلار صرف خرید تسلیحات از غرب، به‌ویژه ایالات‌متحده شد که تنها مشکلات را تشدید کرد.
نتیجه این اقدامات، نرخ واقعی تورم ۵۰ درصدی در سال‌های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ بود و انتظارات طبقات کارگر و متوسط را افزایش داد. اما آن‌ها به‌زودی دریافتند استاندارد زندگی‌شان، علی‌رغم افزایش چشمگیر درآمد سرانه به‌دلیل کاهش قدرت خرید درحال افول است