به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، در آستانه روز ۱۵ ماه رجب هستیم و اعمال این روز به نام اعمال «أُمّ داود» ملقب شده‌اند.
«أُمّ داود» کیست؟
«فاطمه» معروف به «أُمّ داود»، مادر «داود» پسرزاده امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) و مادر رضاعی امام صادق (علیه‌السلام) بوده است.
«أُمّ داود» ماجرایش را اینگونه نقل کرده است: «منصور دوانیقی» (دومین خلیفه عباسی) لشکری به مدینه فرستاد و با محمدبن‌عبداللّه بن حسن مثنی جنگید و او و برادرش ابراهیم را کشت.
منصور همچنین «عبداللّه محض» پدر محمد و ابراهیم را با تعدادی از سادات حسنی دستگیر و اسیر کرد و به بند و زنجیر کشیده بود و فرزند من «داود» هم در میان آنان بود که او را از مدینه به بغداد منتقل کردند و به سیاه‌چال زندان انداختند.
حادثه دستگیری و زندانی بودن فرزندم که از او اطلاعی نداشتم و گاهی هم خبر مرگ او را به من می‌دادند، برایم بسیار تلخ و دردناک بود و روزگارم با اشک و آه و گریه و ناله می‌گذشت، حتی برای رفع مشکل خود و اندوه جانکاهی که با آن دست به گریبان بودم، از اشخاص صالح و مؤمن درخواست می‌کردم که برای رفع ناراحتیم دعا کنند، اما از دعای آنان هم نتیجه‌ای نگرفتم.
یک روز باخبر شدم امام صادق (علیه‌السلام) که با فرزندم «داود» از من شیر خورده بود، بیمار شده‌اند. به دیدن ایشان شتافتم و از آن حضرت (علیه‌السلام) عیادت کردم. هنگامی که می‌خواستم از حضورشان مرخص شوم، فرمودند: از داود خبر تازه‌ای نداری؟
با شنیدن نام داود، داغ من تازه و اشکم سرازیر شد و با آه دردآلودی ناله سردادم: مدت زیادی است از او خبری ندارم. فرزندم در عراق زندان است و من از دوری او و سرنوشت نامعلوم او سخت در عذاب و ناراحتی گرفتارم. از شما که برادر رضاعی او هستید، تقاضا می‌کنم برای نجات و آزادی او دعا کنید.
امام صادق (علیه‌السلام) با مشاهده وضع نگران‌کننده من، فرمودند: چرا تاکنون از دعای «استفتاح» غفلت کرده‌ای؟ مگر نمی‌دانی که به‌وسیله این دعا در‌های آسمان گشوده می‌شود و فرشتگان الهی دعاکننده را مژده اجابت می‌دهند و هیچ حاجتمند و دردمند و دعاکننده‌ای مأیوس نمی‌شود و خداوند هم بهشت را پاداش خواننده این دعا قرار داده است؟
با شنیدن چنین مژده‌ای که با خواندن آن دعا دریافت کردم، از حضرت (علیه‌السلام) سؤال کردم:ای مولای من و‌ای فرزند خاندان پاک و معصوم! آن دعا چیست؟ و آداب آن چگونه است؟
امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند:ای «مادر داود»! ماه محترم رجب نزدیک است و در این ماه مبارک دعا مستجاب می‌شود. همین‌که ماه رجب رسید، روز‌های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم آن را که «ایام‌البیض» و شبانه‌روز نورانی نام دارد، روزه بگیر. نزدیک ظهر روز پانزدهم غسل کن و هشت رکعت نماز با رکوع و سجود دقیق و حساب شده انجام بده.
آنگاه حضرت (علیه‌السلام) دستور کامل اعمال و آداب دعای مخصوص را به من تعلیم دادند.
ماه رجب فرا رسید و اعمالی که امام صادق (علیه‌السلام) گفته بودند را انجام دادم و پسرم «داود» آزاد شد. وی را نزد امام صادق (علیه‌السلام) بردم و آن حضرت (علیه‌السلام) به فرزندم فرمودند: علت آزادی تو از زندان این بود که «منصور دوانیقی» حضرت علی (علیه‌السلام) را در خواب دیده بود و حضرت (علیه‌السلام) به منصور فرموده بودند که اگر فرزند مرا آزاد نکنی، تو را در آتش خواهم انداخت. منصور هم درحالی که لهیب آتش را نزد خود مشاهده می‌کرد، ناچار به آزادی تو اقدام کرد.
«ام داود» می‌گوید: از امام صادق (علیه‌السلام) سؤال کردم:ای مولای من! آیا این دعا را در غیر ماه رجب هم می‌توان خواند؟
آن حضرت (علیه‌السلام) فرمودند: اگر روز «عرفه» با جمعه هماهنگ شود، این دعا را می‌توان خواند و هرکس هم به این دعا اقدام کند، پس از پایان، خداوند او را مشمول غفران و آمرزش خود قرار می‌دهد.
اعمال «أُمّ داود»
زمانی که فرد می‌خواهد عمل «أُمّ داود» را بجای آورد، روز‌های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم را روزه بگیرد؛ پس در روز پانزدهم نزد زوال، غسل کند و زمانی که وقت زوال داخل شود، نماز ظهر و عصر را بجای آورد در حالتی که رکوع و سجود شانه را نیکو کند و در موضع خلوتی باشد که چیزی او را مشغول نسازد و انسانی با او تکلم نکند.
پس زمانی که از نماز فارغ شود، رو به قبله کند و صد مرتبه سوره «حمد»، صد مرتبه سوره «اخلاص» و ۱۰ مرتبه «آیةالکرسی» بخواند و بعد از اینها سوره‌های انعام، بنی‌اسرائیل (اسراء)، کهف، لقمان، یس، صافّات، حم سجده (فصلت)، حم عٓسٓق (شوری) و طم دخان، فتح، واقعه، ملک، نٓ (قلم)، انشقاق و مابعدش را تا آخر قرآن بخواند و زمانی که از اینها فارغ شد، در حالی که رو به قبله است، این دعا را بخواند.
(متن این دعا را در اینجا مطالعه کنید. همچنین متن این دعا در صفحات ۲۳۷_۲۴۴ کتاب «مفاتیح‌الجنان» تألیف شیخ «عباس قمی (ره)» ترجمه «مهدی الهی قمشه‌ای (ره)» مطالعه کنید.)
انتهای پیام/ 118
∎