جبار آذین
راستش بنا نداشتم در دورانی که نامردی و ناپدری در همه جا یکه‌تازی می‌کند و عده‌ی زیادی از فرزندان عزیز کشورم،‌‌ سایه پدر بر سر ندارند و خانواده‌هایی مرد و پدر خود را از دست داده‌اند و در حوزه‌های اقتصاد و فرهنگ و سیاست،‌ به جای پدران دلسوز و متعهد،‌‌ ناپدران کارناشناس و اشتباهی،‌‌ حکمرانی و در حق مادر وطن نا‌همسری و برای خانواده ملت،‌ ناپدری می‌کنند و سینما و هنر و فرهنگ بدون پدر و یتیم رها شده و پدر گروهی دیگر از مردم ایرانم،‌آسمانی شده‌اند،‌‌چیزی به مناسبت این روز بنویسم.‌
اما به یاد پدرانی مانند خودم که اکثریت را در این مملکت ثروتمند فقرزده تشکیل می‌دهند و تلاش‌های صادقانه و خالصانه آنها برای تاُمین معاش خانواده و اینکه داخل سفره آن‌ها نانی برای خوردن باشد و هنرمندان پدری که چند سال است به دلیل بی‌عدالتی‌ها،‌ محدودیت‌ها ممنوعیت‌ها و سلطه خودی‌گرایی و انحصارطلبی و سیاسی‌بازی نامدیران و نامسئولان بی‌سواد و نالایقی که بر صندلی‌های فرهنگ و هنر و سینمای کشور تکیه زده‌اند و چشم‌ها و دست‌های خالی،‌ ولی امیدوار کودکان و نوجوانان کشورم افتادم،‌ به خود گفتم،‌ این رسم نالوطی‌گری که نالوطی‌ها بر سر کار باشند و جیب‌ها و انبانشان پر،‌ تازگی ندارد و همیشه بوده و در دوران نبود حق و عدالت و حمایت واقعی و نه شعاری وضعیت مردم همین خواهد بود.
بنابراین خوب است که این روز ملی و اعتقادی را به تمام پدران با معرفت و شریفی که برای حمایت و اداره خانواده‌های خود،‌ با هزاران دیو و دد جنگیده و می‌جنگند تا با دست خالی به خانه نروند و شرمنده خانواده نباشند و همه پدرانی که صورت خود را با سیلی سرخ نگهداشته‌اند و مادران عزتمندی که به‌رغم دست‌های خالی مردشان،‌‌ حرمت او را پاس داشته و کهنه و تمیز می‌پوشند ولی برای آنکه همسر خود را شرمسار نکنند،‌‌ در تحمل سختی‌ها،‌ نداری‌ها و تنگدستی‌هایی که غارتگران ثروت ملت و ایران ثروتمند و مقام‌پرستان و ثروت‌اندوزان به آن‌ها تحمیل کرده‌اند و همچنین کودکان و نوجوانان عزیزی که امسال هم از همان کیف و وسائل سال قبل خود استفاده می‌کنند تا پدر را شرمنده نکنند و دختران و پسران جوانی که دست‌های تهی پدر و مادر امکان تهیه جهیزیه و ازدواج و زندگی مشترک برای آن‌ها را ندارد و هزاران مورد و مسئله دیگر که وجود آن‌ها در یک کشور غنی و پر سرمایه و مدعی اخلاق و معرفت و اعتقاد،‌ مایه شرمساری است و تمام پدران زحمتکش و فرهیخته و باغیرت و پر‌تلاش و خانواده‌های بزرگوار آن‌ها تبریک بگویم و بر روح بزرگ پدران آسمانی درود بفرستم و بنویسم.
گرچه بهشت زیر پای مادران عزیز است،‌ اما همین بهشت و بهشتی شدن و در بهشت دنیا و آخرت زندگی کردن،‌ افزون بر مادران، می‌تواند در دست پدران هم باشد.‌ به شرط آنکه،‌ در ایران ما،‌ همه کس و همه چیز و زندگی‌ها بر مدار عدل و انصاف و اخلاق و انسانیت و رفاه باشد و نامادران و ناپدران ناخلف و پدر و مادر‌خوانده‌ها به جای مادران و پدران باشرف در کشور و در عرصه‌های فرهنگ و هنر و سینما و سیاست و اقتصاد و اجتماع،‌ آقایی و اربابی نکنند.
روز پدر و مرد و مادر و زن و خانواده مبارک.